آقای رئیس جمهور همین امروز تکذیب کنید

در عرصه سیاسی کشورمان, مواردی را می توان یافت که چیزی جز کپی برداری ناقص از دستاوردهای جدید بشری نیست یکی از بارزترین این موارد, نحوه مواجهه عده ای از سیاستمداران قدرتمند ایران با مقوله تحزب است

‌در عرصه سیاسی کشورمان، مواردی را می‌توان یافت که چیزی جز کپی برداری ناقص از دستاوردهای جدید بشری نیست.یکی از بارزترین این موارد، نحوه مواجهه عده‌ای از سیاستمداران قدرتمند ایران با مقوله تحزب است.آنها از یکسو حاضر نیستند که به صورت واقعی تن به حزب گرایی بدهند واز سوی دیگر در نخستین مراحل حضور در قدرت، رسما یا به صورت غیر رسمی احزابی درست می‌کنند که مهمترین خاصیت وجودی آنها ، سخت کردن رقابت بر احزابی است که اعضای آن نقش ‌ قابل توجهی در قدرت رسمی ندارند.

این مسئله، تنها مربوط به یک دوره و یا یک دولت نیست و در دو دهه گذشته، همواره قدرتمندترین احزابی که نامی‌جز <دولت مستعجل> شایسته آنها نیست، توسط برخی مسئولا ن رسمی و حامیان رسانه‌ای آنها تشکیل شده و معمولا در دوره‌ای کوتاه به اوج شهرت و قدرت رسیده و بسیار زودتر از آنچه پیش بینی می‌شده است، جای خودرا به حزب قدرتمند دیگری داده‌اند که صاحب قدرت بعدی رسما یا تلویحا از آنها حمایت می‌کرده است. البته در دوره فعلی، می‌توان یک تفاوت نسبتا عمده را در حزب سازی‌های رسمی و حکو متی مشاهده کرد. تا قبل از دولت نهم اگر چه روسای جمهور رسما انتساب <احزاب قدرت ساخته> به خود را نمی‌پذیرفتند، اما هیچگاه نیز به انکارقطعی و تکذیب موضوع وابستگی حزب با خودشان، اصرار نداشتند. تشکیل حزب کارگزاران سازندگی جز با حمایت – و شاید هدایت – هاشمی رفسنجانی، امکان پذیر نبود و همین وضعیت در مورد راه‌اندازی حزب مشارکت در دوره ریاست جمهوری خاتمی نیز مشاهده گردید.

دو رئیس جمهور پیشین همچنین با سکوت رضایت مندانه در برابر ادعای وابستگی دو حزب کارگزاران و مشارکت به آنها، به نحوی خود را در ناکامیها و موفقیت‌های این احزاب شریک کردند. امادر دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد، شرایط تغییر کرد و همراهان رئیس دولت نهم اصرار زیادی بر اظهار دوریاین دولت از هر گونه حزب سازی و حزب بازی داشتند. این در حالی است که نشانه‌های غیرقابل ا نکاری در خصوص نزدیکی و حمایت دو طرفه گروه رایحه خوش خدمت و دولت وجود دارد. این نشانه‌ها در انتخابات دوره سوم شوراها با کاندیداتوری دبیر هیات دولت، مشاور امور جوانان رئیس جمهور و تعدادی از فعالا ن سیاسی نزدیک به احمدی نژاد و قرار گرفتن نام آنها در صدر لیست‌های انتخاباتی <رایحه خوش خدمت> به خوبی آشکار شد.

در ایام منتهی به انتخابات دوره سوم شوراها، رسانه‌ها به صورت متناوب، گروه موصوف را <حامیان دولت> و <رایحه خوش خدمت> می‌نامیدند، اما هیچ کس حاضر به تکذیب وابستگی این گروه به دولت نشد؛ اگر چه تکذیب هم بر تلقی مردم نسبت به وابستگی و نزدیکی این گروه به دولت تاثیری نداشت زیرا از حدود یک ماه قبل از انـتـخـابـات، هـمـه روزه روزنامه‌های گوناگون اخباریدر خـصـوص لـزوم اسـتـعـفـای دبیر هیات دولت برای کاندیداتوری در انتخابات شوراها مطرح می‌کردند که با پاسخ‌های متقابل و تاکید کاندیدای نامبرده بر <عدم لزوم استعفا> پیگیری می‌شد. وجود نام مشاور امور جوانان رئیس جمهور –که خبر استعفای او برای کاندیداتوری در انتخابات هم بازتاب وسیعی در رسانه‌ها داشت– نشانه دیگری از نزدیکی‌ ویژه لیست <رایحه خوش خدمت> به دولت و رئیس جمهور بود.یک سیاستمدار نزدیک به احمدی نژاد هم که برای بحث در مورد انتخابات شوراها به تلویزیون دعوت شده بود در میان سخنان خود به مردم توصیه کرد<به کسانی رای دهید که بتوانید رایحه خوش خدمت را استشمام کنید.> ‌ ‌

اما پس از آنکه انتخابات برگزار شد و بالاترین رای از لیست افرادی که نزدیک به دولت و رئیس جمهور تلقی می‌شدند نتوانست رقم نیم میلیون نفر ( از حدود ۵ تا ۶ میلیون واجدین شرایط رای) را پشت سربگذارد، آنگاه تکذیب‌ها و اعلا م برائت‌ها آغاز شد که در راس تکذیب کنندگان شخص رئیس جمهور قرار داشت.

اکنون داستانهای انتخاباتی سال ۸۵ در حال تکرار است، البته در این دوره نشانه‌ای دقیق‌تر از فعالیت رسمی انتخاباتی نزدیکان رئیس جمهور وجود دارد. این فعالیت با انتصاب صادق محصولی مشاور ارشد رئیس جمهور و از دوستان نزدیک احمدی نژاد به عنوان نماینده رایحه خوش خدمت در جبهه متحد اصولگرایی آغاز شده است و در پایان برخی از جلسات رسمی دولت نیز موضوع مصاحبه خبرنگاران با این مشاور رئیس جمهور، پیگیری اخبار انتخاباتی بوده است. پس همانطور که تعداد زیادی از آرای مثبت و منفی به کاندیداهای رایحه خوش خدمت در جریان انتخابات آذرماه ۸۵ را می‌توان متاثر از پیوندی دانست که مردم بین این گروه و دولت برقرار می‌کردند، این بار نیز بدون تردید رای مردم به کاندیداهای جبهه متحد اصولگرایی به صورت عام و کاندیداهای اختصاصی رایحه خوش خدمت به صورت خاص را باید نوعی رفراندوم در مورد عملکرد دولت دانست. آقای رئیس جمهور اگر نـمی‌خواهد تن به نتایج این رفراندوم بدهد، بایستی از هم اکنون به صورت رسمی هر نوع ارتباط با رایحه خوش خدمت را تکذیب و برای دوری از هر گونه شائبه، بـرای یک ماه آینده، نمایندگان رایحه خوش خدمت در جبهه متحد اصولگرایی را از همراهی و همکاری با دولت، معاف نماید. البته حتی اگر رئیس جمهور همین امروز هم، این پیشنهاد را عملی نماید تنها بخشی از تاثیرات ایجاد شده بر دیدگاه مردم نسبت به کاندیداها را تعدیل خواهد کرد. در غیر این صورت تکذیب این ارتباط در روزها و هفته‌های پس از اعلا م نتایج انتخابات، در همان حدی مقبول خواهد افتاد که مردم تکذیب شعار آوردن پول نفت بر سرسفره‌ها را پذیرفتند! ‌