آمریكا چه می كند

روزنامه تایمز طی مقاله ای به قلم اندروسالیوان به اظهارات اخیر مقامات آمریكایی در مورد ایران اشاره كرده و ادعاهای مختلفی را كه در هفته های اخیر علیه ایران مطرح شده اند مورد بررسی قرار داده است

وی با رد احتمال حمله به ایران می نویسد: دولت بوش همواره با مشكل افشای اطلاعات مختلف از طریق رسانه ها مواجه بوده است اما این بار هنوز اهداف آمریكا از تهدید ایران فاش نشده است. سالیوان می نویسد: ما می دانیم كه آمریكا قصد دارد ۱۲۰ هزار نیرو را در دو سال آینده در عراق نگه دارد. بنابراین واضح است كه تا زمان حضور این نیروها در عراق، آمریكا توانایی حمله به كشور دیگری را نخواهد داشت. حمله به تجهیزات هسته ای ایران هم به همان اندازه مشكل ساز خواهد بود. بنابراین استراتژی بوش كه در این مدت هم مورد حمایت نومحافظه كاران قرار داشته است، استفاده از عراق برای ایجاد اهرم فشار بر ایران است. وی سپس به اظهارات بوش در نطق سالانه خود اشاره كرده و می افزاید: او از كشورهای عرب و مسلمان خواست به گسترش آزادی توجه كنند اما نامی از «محور شرارت» به میان نیاورد. تمركز سخنان بوش در این خصوص بر حقوق بشر قرار گرفته بود یعنی همان چیزی كه جیمی كارتر و ودرو ویلسون روسای جمهور سابق آمریكا هم بر آن تأكید داشتند. بوش قصد دارد ایران را در زمینه حقوق بشر تحت فشار بگذارد و از این راه به جای اقدام نظامی استفاده كند. حتی دیك چنی معاون رئیس جمهور آمریكا هم می گفت اولویت آمریكا در برخورد با ایران، ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهد بود. اما آمریكا برای دنبال كردن این هدف، به همكاری اروپا نیاز دارد. در مورد اسرائیل چه می توان گفت؟ كاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریكا به خاورمیانه می رود تا با محمود عباس رئیس تشكیلات خودگردان فلسطین ملاقات كند و ناتوانی آمریكا در حل و فصل بحران خاورمیانه را تا حدودی مخفی كند. شایعات جدیدی هم اخیرا مطرح شده است: جان بولتون رئیس كمیته كنترل تسلیحات و پل ولفوویتس معاون وزیر دفاع آمریكا هر دو به عنوان نامزدهای احتمالی نمایندگی آمریكا به سازمان ملل متحد معرفی شده اند و این یعنی نومحافظه كاران می خواهند در همه جا نفوذ كنند. حالا دو نومحافظه كار، یعنی دیك چنی و دونالد رامسفلد باقی می مانند كه در این جریان نقش خواهند داشت. اگر مسأله اقدام نظامی را مورد توجه قرار دهیم، آن گاه احتمال حمله تنها علیه سوریه وجود خواهد داشت. بوش در نطق سالیانه خود هم ادعا كرده بود كه سوریه اجازه استفاده از خاك خود را به تروریست ها داده است و مانع ایجاد صلح در منطقه شده است؛ چون دولت آمریكا از زمان حمله به عراق هم، سوریه را به تلاش برای بی ثبات كردن عراق متهم می كرد. اما آیا لحن بوش در این خصوص تغییر خواهد كرد؟ آیا او در دوم ریاست جمهوری به مرد با تجربه ای تبدیل خواهد شد؟ آیا رادیكالیسم افراطی دوره اول ریاست جمهوری خود را به یك موضع واحد و مستحكم در دور دوم تبدیل خواهد كرد؟