حملات و نقاط فشاری آی کی دو

حمله به نقاط حیاتی می توانند برای گیج کردن یک مهاجم, برهم زدن تعادل او, آماده ساختن یک تکنیک, ایجاد مشکل برای حریف, از کار انداختن یا تغییر سیستم عصبی او, ایاد بی حسی یا ضعف در اندام ها, تخریب بافتی و کشتن به کار روند

حمله به نقاط حیاتی می‌توانند برای گیج کردن یک مهاجم، برهم زدن تعادل او، آماده ساختن یک تکنیک، ایجاد مشکل برای حریف، از کار انداختن یا تغییر سیستم عصبی او، ایاد بی‌حسی یا ضعف در اندام‌ها، تخریب بافتی و کشتن به‌کار روند.

موریهه و شیبا در اوایل و اواسط قرن ۱۹۰۰، پس از بررسی هنرهای مبارزه‌ای و آئین‌های معنوی متنوع، آی‌کی دو را خلق کرد. او تحت‌تأثیر چند سبک قدیمی جوجیتسو، به‌ویژه دایتوریو و حرکات و کارپای کن جوتسو (مبارزه شمشیر) و سوجوتسو (مبارزه نیزه) قرار داشت. دیدگاه فلسفی او با بودیسم، شینتوئیسم و مذهب اوموتو ـ کیو شکل گرفته بود و در نتیجه اعتقاد عمیقی به هنر رزمی متعالی به‌عنوان یک نیاز برای حفظ حیات پیدا کرد. درباره کارایی رزمی آی کی دو اختلاف‌نظرهای فراوانی وجود دارد. تکنیک‌های نرم و سیال آن باعث شده که سایر رزمی کاران نسبت به کارایی رزمی آن تردید داشته باشند و حتی متعجب شوند که آیا این واقعاً ‌یک هنر رزمی است. حرکات رقص مانند آی‌کی دو اغلب باعث القای تفکر عدم کارائی آن می‌شود. به‌طور مثال یک وب سایت دایتوریو ذکر می‌کند: هنگامی‌که تکنیکی را تمرین می‌کنید و حریفتان لبخند می‌زند، این آی‌کی دوی مدرن است. اگر او بترسد این دایتوریو می‌باشد. این سایت در ادامه اظهار می‌دارد که در دایتوریو دانش نقاط فشاری ملزم است و حمله به این نقاط مکرراً صورت می‌گیرد. هر چند که در ای کی دو این‌گونه حملات به درجاتی آموزش داده می‌شوند. اما توصیه می‌شود که از آنها استفاده نشود. و شیبا آی کی دو را به‌عنوان یک هنر رزمی منعکس‌کننده دیدگاهش درباره بودو (هنر رزمی) توسعه داد: حفظ حیات و ایجاد هماهنگی به‌عنوان روش برای حفظ حیات برای کل جهان.

با این حال پسر وشیبا، کیششومارو، اشاره کردن است که علی‌رغم ظاهر نرم این هنر، تکنیک‌های تخریبی فراوانی برای خلع سلاح کردن و مقهور ساختن دشمن در آن وجود دارد. این مقاله درباره ریشه‌های تاریخی این تکنیک‌های بالقوه تخریبی مورد اشاره کیششومارو که اغلب مورد غفلت واقع می‌شوند به بحث خواهد پرداخت. برای سادگی مطلب اصطلاحات کیوشو جیتسو، کیوشو، نقاط فشاری، نقاط حیاتی و آتمی (یعنی ضربه زدن ـ حمله کردن) به‌جای هم استفاده می‌شوند و همگی اشاره به حملات به نقاط طب سوزنی یا نقاط ضعیف آناتومیکی بدن به منظور اجراء تکنیک‌های آی کی دو بر روی آن‌ها دارد.

● ریشه‌های آتمی به نقاط حیاتی..............

ریشه‌های تاریخی حملات نقاط حیاتی را می‌توان تا زمان پیشرفت طب سوزنی توسط جنگجویان کساتریا در هند و هنرهای حمله‌ای، پرتابی و کشتی که آنها تمرین می‌کردند ردیابی کرد. هنر و اجرا موکتی تکنیک‌های حمله‌ای اختصاصی متنوعی داشت که به نقاط حیاتی بدن (حمله بر – مهاجم) هدف‌گیری می‌شدند. این هنر هم چنین یک تکنیک فعال‌کننده انرژی با نام ماهاسو کلاجا نیز داشت که برای ایجاد اختلال عملکرد ارگان‌هاید اخلی بدن طرحی شده بود. به‌نظر می‌رسد که این تکنیک‌ها در ابتدا با آزمایش بر روی زندانیان جنگ پیشرفت می‌کردند و بعدها به‌عنوان یک یک روش کمک‌های اولیه توسط پزشکان کساتریا به‌کار گرفته شدند. کاملاً‌مشهود است که از دوران باستان ارتباط تاریخی نزدیکی میان هنرهای رزمیع نقاط حیاتی و طب وجود داشته است.

نر بودائی کمو مهارت‌های کساتریا را حفظ کرد و آن‌ها را به معابد چینی، جایی که در آن‌جا پالایش و تنظیم شدند انتقال داد. راهبان شائولین هنر تهاجمی و کنترل‌کننده اما غیر کشنده چین – نا را به‌صورت گسترده‌ای توسعه دادند. این هنر ریشه و سلف تمام هنرهای قفل‌کننده و نگاهدارنده بود و در آن از فشار و حمله به نقاط حیاتی استفاده می‌شد. مطالعاتی که در طی ۱۰۰۰ سال انجام گرفتند، نقاط متنوعی را نشان دادند که باعث بیماری یا مرگ می‌شوند. هنر لمسی مرگبار دیم – ماک، ماحصل پیوند هنرهای رزمی و مطالعات طب سوزنی می‌باشد. در طول زمان تعداد نقاط حیاتی بدن افزایش پیدا کرد و هنرهای رزمی برای به یاد سپاری و تمرین حمله کردن به آن‌ها تدابیری اتخاذ نمودند.

اولین دست‌نوشته‌های مربوط به جوجیتسو ژاپنی انتقال دانش نقاط حیاتی از هند و از طریق معابد تبتی به چین و در نهایت به ژاپن را تأیید می‌کنند. طبق گزارشات موجود، چن یوان بین، کارشناس چین نا و نقاط حیاتی، در قرن ۱۶۰۰ به ناگاساکی رسید. به‌نظر می‌رسد که این زمان، نقطه شروع استفاده مدارس جوجیتسو از حملات نقاط فشاری باشد. احتمالاً‌ مربی دایتو ـ ریوی و شیباع سوگاکو تاکدا، که به استفاده از حملات دردناک به نقاط فشاری شهرت داشت. منبع علمی و اطلعاتی او در این سبک بوده است.

● آبکیدو و حمله به نقاط فشاری......

وشیبا اعتقاد داشت که بودوی صحیح عبارتست از تداوم حیات و برقرایب هماهنگی. این باور با درک عامه مردم از هنرهای رزم یکه اغلب اشمل نمایش نیرویی ویران‌کننده بود که د ران دشمن نابود می‌شد یا حداقل ناتوان می‌گردید در تضاد بود.

چگنه کسی می‌تواند ضمن حفظ دیدگاه وشیبا، تکنیک‌های نرهای رزمی را با کارایی کافی اجراء نماید؟ این نویسنده اعتقاد دارد که پل ارتباط میان هنر و کارائی مبارزه‌ای در کاربرد اتمی و گیوشو وازا یا ضربه و تکنیک‌های نقاط فشاری می‌باشد. نوشته‌های اولیه وشیبا بر کاربرد اتمی به‌عنوان یک عنصر کلیدی تکنیک‌های پایه تأکید دارند. تصاویر او در حال استفاده از این تکنیک‌ها، معمولاً کاربرد یک حمله به منافذ گوناگون را نشان می‌دهد. کاملاً مشهود است که او در طی روزهای نخستین کارش، تأکید فراوانی بر اتمی اکیوشو وازا داشته است.

بررسی زندگینامه و شیبا استفاده او از اتمی در ارتش برای کنترل و رفع تهدیدات و به زمین انداختن سربازان نیرومند مغولی با یک لمس به نقاط حیاتی آن‌ها را نشان می‌دهد. او هم چنین به‌خاطر کاربرد حملات نابودکننده به نقاط ضعف در دوران سال‌های آیکی بدو که هنرش در حال رشد و پیشرفت بود شهرت دارد.

کاربرد اتمی/کیوشو وازا در میان بعضی از شاگردان مستقیم وشیبا نیز دارای اختلاف‌نظر است. یکی از طرفداران آن موری هیرو سایتو است. یکی از بزرگترین شاگردان او که دارای کمربند مشکلی درجه نهم بود. او اظهار می‌داشت که عدم تمرین در حملات اتمی یک نقص همه‌گیر است. امری که سبب شود تکنیک‌ها غیرقابل فهم و بی‌معنا کردند. او حملات اتمی را به‌عنوان یک عنصر اساسی هنر در نظر گرفت.

شاگر مستقیم دیگر، کنجی تومی کی که سبک آی کی دو خاص خودش را شکل داده است، به شدت درگیر دست نوشته‌های وشیبا برای بودو رنشو بود که یک اتمی قدرتمند را با تأکید بر عکس‌هائی از تکنیک‌های آن شرح می‌داد.

۱) هنگامی‌که حریف یک مشت به شکم اجراء می‌کند، ریگز از مسیر حمله کنار می‌رود. سپس با تیغه دستش، بازوی مهاجم رابلوک می‌کند و همزمان یک مشت به پیشانی او می‌زند.

۲) ریگز در جهت عقبه‌های ساعت گردش می‌کند و ضمن اینکه دست حریف را می‌گیرد در جهت حمله حرکت می‌نماید.

۳) القاء فشار به یک نقطه فشاری و پیچاندن مچ به دام افتاده حریف باعث افتادن شانه حریف و چرخاندن بدن او می‌شود.

۴) پس از آن ریگز با خم کردن مچ حریف او را به زمین می‌اندازد.

۵) و در آنجا به دو نقطه فشاری و به پشت دست حریف فشار می‌آورد (۶ و ۶۰ از زاویه مخالف). سپس ریگز با پای راست خود به جلوگام برمی‌دارد و یک نقطه بر روی سطح داخلی آرنج حریف را فعال کرده و باعث خم شدن آرنج او می‌شود (۷ و ۷۰ از زاویه مخالف). او پس از ان دور سر حریف گام برمی‌‌دارد و او را می‌چرخاند و یک حرکت میخکوپ‌کننده برای تسلیم کردن او اجراء می‌نماید (۸).

آیکیدوی سبک تومی کی بر اتمی وازا نیز تأکید دارد. تومی کی اعتقاد دارد که جنبه‌های قدرتی اتمی توسط رزمی کاران بعدی حذف شدند. گ زو شیودا، شاگرد دیگری که سبک خاص خودش را دارد. اشاره می‌کند که در مبارزه برای نشان دادن قدرت انفجاری و تعیین تکلیف نتیجه مبارزه، اتمی عنصری اساسی است.

از سو دیگر یوشی میتسو یامادا که دارای دان هشت می‌باشد، اعتقاد دارد که تمرین اتمی ممکن است احساس تداوم تکنیک را مختل نماید. شاگرد ارشد دیگر، کویچی توهه‌ای دارای دان دهم، تأکید بیشتری بر پیشرفت کی دارد و در نوشته‌هایش مطالبی کمی درباره اتمی ذکر کرده است. میتسوگی سانوتومه با دان هشت و سرمبری سابق هنبوری مرکزی، به اهمیت آتمی در درک و آگاهی از جنبه‌های مرگبار آی کی دو اشاره می‌کند. اما در ضمن اظهار می‌نماید که این بعد، اغلب در تمرینات به‌کار گرفته نمی‌شد.

نویسنده مطلب برای به‌دست آوردن یک نمونه‌گیری بهتر، مطالعه‌ای را بر روی ۲۲۶ رزمی کار آی کی دو با دان پنجم یا بیشتر که از طریق اینترنت انتخاب شده بودند از طریق نامه و مصاحبه شخصی انجام داد. این تحقیق نشان داد که اختلاف نظر قابل ملاحظه‌ای درباره کاربرد و تعریف اتمی/کیوشو وازا در میان آی کی دو کاهای امروزی نیز وجود دارد. در این تحقیق تعاریف و دیدگاه‌های زیر توسط شرکت‌کنندگان مطرح شد؛ آمادگی ضربات برای تکنیک‌ها، حمله به نقاط حیاتی برای منحرف کردن یا برهم زدن تعادل، ضربه زدن برای اختلال کمی، کنترل و حفظ تعادل ضربات (کوزوشی). پایان دادن به‌کار مهاجم، یک نیروی خنثی‌کننده، یک ضربهناتوان کننده برای پایان دادن به درگیری، بی‌هوشی یا مرگ، روشی برای تسهیل انجام تکنیک به ‌خاطر ایجاد درد، انتقال انرژی یا تغییر حالت و روشی برای کنترل ذهن مهاجم.

مطالبی که توسط شرکت‌کنندگان در تحقیق بیان شد. نظرات متنوعی برای نق آتمی/کیوو وازا در آی کی دوی امروزی نشان داد. نظرات از اعتقاد به اینکه اتمی در نقطه مقابل فلسفه‌ای کی دو است تا تأکید بر اینکه دیگر وقت آن است که کسی شروع به بررسی موضوع کند وجود داشت. در کل تعداد قابل ملاحظه‌ای از آی کی دوکاها گفتند که اعتقاد دارند اتمی به‌صورت غمناکی مورد غفلت واقع شده است و لازم است که به جنبه‌های رزمی هنر توجه بیشتری شود.

آنچه که از نتایج این مطالعه مشهود است، این است که نظرات بستگی به نوع سبکی از آی کی دو که یاد گرفته شده بود، پیش زمینه پاسخ‌‌دهنده و فلسفه‌ای کی دو او داشت. هیروشی ایکه‌دا و عده‌ای دیگر، نگرانی خود درباره احتمال سوء استفاده از اتمی، به‌خاطر قدرت بالقوه ویران‌کننده آن را ابراز کردند. تقریباً‌ ۷۷ درصد پاسخ‌دهندگان یک شکل معمول از تمرین آتمی را در برنامه خود داشتند. ۳۶ درصد تمرینات اختصاصی بر روی نقاط فشاری انجام می‌دادند. تحقیقی که اخیراً در سایت Aikiweb (یا حضور ۶۸۴ پاسخ‌دهنده) صورت گرفت، اختلاف نظرات گسترده‌ای را در زمینه اهمیت اتمی نشان داد. البته اکثریت قابل توجهی از شرکت‌کنندگان (۷۸ درصد) اعتقاد داشتند که وجود اتمی برای یک آی کی دوی کارآمد لازم است.

---