سرزنشش نکنید

نباید تصور کرد که می‌توان کودکی را با سرزنش یا ملامت وادار کرد که رفتارش را واقعاً تغییر دهد.
حتی اگر گاهی بعضی از آنها رفتار خود را تغییر می‌دهند، فقط به این خاطر است که از تحقیر …

نباید تصور کرد که می‌توان کودکی را با سرزنش یا ملامت وادار کرد که رفتارش را واقعاً تغییر دهد.

حتی اگر گاهی بعضی از آنها رفتار خود را تغییر می‌دهند، فقط به این خاطر است که از تحقیر و مسخره دیگران می‌ترسند. پسری که مورد سخره دوستان و رفقایش قرار می‌گرفت که شنا بلد نیست نتوانست مدت زیادی تاب تحمل رفتار آنها را بیاورد و در یک لحظه از کنار استخر به قسمت عمیق آن پرید و چیزی نمانده بود تا غرق شود ولی در هر حال نجات داده شد. این مثال نشان می‌دهد که تحریک کودک تنها با استفاده از مسخره و تحقیر تا چه اندازه ممکن است خطرناک باشد. کودک ترسو و بزدل از ترس از دست دادن وجهه خود ممکن است به خاطر سرکوب کردن ناراحتی خود سعی کند دست به یک اقدام جسورانه بزند ولی این رفتار به ندرت درست از آب درمی‌آید. بلکه اغلب وسیله نامناسب و بیهوده‌ای برای مقابله با ترس و بزدلی اصلی است و مثالی گفته شده بزدلی حقیقی آنجاست که پسرک از قبول استعداد و توانایی خود برای شناکردن سر باز می‌زند و به دلیل شک و تردید این کار را انجام نمی‌دهد. ضمناً نگران از دست دادن اهمیت خود در چشم دوستان و رفقا است.

این کودک در کمال ناامیدی در آب پریده، در فکر بهبود و درمان بزدلی اساسی خود نیست بلکه از واقعیات فرار می‌کند. وجود ترس و بزدلی سبب ایجاد نوعی رفتار انفرادی و غیراجتماعی و دعوا می‌شود. او همیشه می‌ترسد از اینکه مورد تمسخر دیگران قرار گیرد. چنین کودکی بعدها در برابر تحسین و تعریف حساسیت نشان می‌دهد و از ابراز آن خودداری می‌کند و اگر کسی دوستان و رفقایش را تشویق کند، آن را تحقیرآمیز تلقی می‌کند و به چشم حقارت به آنها می‌نگرد.