بیماری‌های فرهنگی سینمای ما

زمانی که یک انسان با یک بیماری در وجود خود مواجه می‌شود، برای درمان آن اقدامات لازم را انجام می‌دهد. درمان آن بیماری با توجه به خصوصیات مریضی انجام می‌شود و در بعضی مواقع فرد …

زمانی که یک انسان با یک بیماری در وجود خود مواجه می‌شود، برای درمان آن اقدامات لازم را انجام می‌دهد. درمان آن بیماری با توجه به خصوصیات مریضی انجام می‌شود و در بعضی مواقع فرد علاج ناپذیر است. اما درمان بیماری فرهنگی چگونه صورت می‌گیرد؟ مگر غیر از این است که فرهنگ و شاخه‌های آن جز لاینفک زندگی انسان هستند.

همانطور که می‌دانید سینما یکی از شاخه‌های فرهنگ به حساب می‌آید، شاخه‌ای تاثیرگذار بر افکار و عقاید مردم. سینما به دلیل بصری بودن آن می‌تواند مکان بسیار مناسبی برای ترویج بسیاری دیگر از شاخه‌های فرهنگ و اصلاح افکار و عقاید خود مردم باشد. اما زمانی که خود سینما دچار بیمار می‌شود و نمی‌تواند مخاطب خاص و در بسیاری موارد عام خود را راضی نگاه دارد، باید چه کرد؟

شاید بسیاری از شما سینما دوستان و سینماشناسان و اهل فیلم با این مطلب موافق باشید که مدت زمان درازی است که سینما غنی کشور دچار بیماری گشته است. بیماری که روز به روز رو به رشد است. بی‌محتوا شدن فیلم‌ها، تکراری بودن آنها، استفاده‌های تقلیدی و مهمتر از همه حذف هنرمندان و کارگردانانی که روزگاری افتخار این مرز و بوم محسوب می‌شدند از جمله نکاتی است که برای این بیماری می‌توان برشمرد.

باید توجه داشت و این نکته را فهمید که همیشه فروش بالا، جذب مخاطب بالا و مواردی سطحی در همین زمینه‌ها منجر به القای این موضوع نمی‌شود که همه چیز مرتب و خوب است و سینمای یک کشور در سطح عالی قرار دارد. همیشه در کنار یک فیلم عالی، یک فیلم خوب و یک فیلم ضعیف هم وجود دارد، اعتقاد ما بر این نیست که سطح سینمای ما خیلی افول داشته است، بلکه بیان این نکته ضروری است که ما در این چند ساله اخیر هنوز فیلم عالی بر روی پرده سینما‌ها نداشته ایم. ما هنوز فیلمی ‌نداشته‌ایم که بتواند هم در اکران داخلی موفق شود و همزمان در جشنواره بین‌المللی. به همین دلیل است که نباید فیلمی‌ را که مثلا در گیشه‌های داخلی با فروش میلیاردی مواجه می‌شود ستود و آن را به عنوان سرلوحه قوت سینما ایران دانست.

بیماری فرهنگی و یکی از شاخه‌های آن که بیماری سینما می‌باشد، رو به رشد است و امید است که این بیماری رو به بهبودی گام بردارد. چرا سرزمینی که دارای فرهنگ غنی و سرشار از هنرمندان کاربلد و استاد در این زمینه می‌باشد باید دچار چنین بیماری عمیقی شود؟ چگونه می‌شود از چنین سینمای بیماری انتظار معجزه و کمک به اعتلای سطح فرهنگی داشت؟ سینمایی که خود نیازمند یک دوره درمانی است.