چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
نقدی بر «ویلن و مدرنیته ما»
روشنفکران ما بتازگی گوی سبقت را از متحجرین در هجوم به موسیقی ما ربودهاند، و از آنجایی که صاحبان اینگونه سخن هیچ یک صاحب تخصص موسیقی نیستند، حاصل کارشان موجب مخدوش شدن ذهن شنونده غیر متخصص و ملال اهالی این هنر است.
در متن ویلن و مدرنیته ما نوشته آقای رضا فرخفال اشارهای در مورد اخراج ویلن از فرهنگ موسیقی ایران، چگونگی پیدایش ردیف و.... آمده که خالص نیست و امید است ناشی از ناآگاهی نویسنده باشد! از آنجا که این متن بهعنوان یک نقد اصولی موسیقی قابل بررسی نیست، نکات زیر فقط برای روشن شدن ذهن خواننده گرامی این متن که علاقهمند به موسیقی است و با علم و تاریخ آن اشنائی ندارد ارائه میشود.
۱) ساز اروپائی یا بهتر بگوییم جهانی، هیچگاه از فرهنگ موسیقی ایران بیرون رانده نشده است، بلکه روش غلط بهکار بستن آن دیگرجائی برای ادامه حیات در موسیقی ایران ندارد.
توجه کنید که بر خلاف ادعای متن ویلن و مدرنیته ما بهکارگیری ویلن و دیگر سازهای پیشرفته جهانی به شیوه استادان وزیری و خالقی هنوز نیز در ایران مرسوم است و در آثار آهنگسازانی چون حسین دهلوی، احمد پژمان، محمد رضا درویشی، هوشنگ کامکار، کامبیز روشنروان و بسیاری دیگر جلوه دارد.
بعلاوه، جمعیت نوازندگان ویلن در ایران به مراتب بیشتر از گذشته است، لیکن کمتر کسی به شیوه سالهای دهه چهل مینوازد و با وجود بیتوجهی ویژه به موسیقی در ایران، ویلن و خانوادهاش اساس ارکستر های ملی، ملل و سیمفونیک را تشکیل میدهد.
۲) موسیقی ردیف بدون دخالت سلیقه من و شما شامل مجموعهای است عظیم از ملودیهای مرتبط و سازمان یافته و برای خودش زبانی است رسمی، پس نمیتواند در یک دوره کوتاه پدید آمده باشد و آنگونه که در متن ویلن و مدرنیته ما آمده زائیده ذهن میرزا عبدالله، به سفارش شاهان قاجار باشد.
تا قبل از پدید آمدن و همگانی شدن وسایل ارتباط جمعی شاهان و اشراف نه در ایران بلکه در تمام جهان بالاترین بهره را از هنر و فرهنگ ناب سرزمین خویش داشتهاند، لیکن بیکاری و بیعاری مصرف کننده دخالتی در کیفیت پدیده هنری مورد مصرف او ندارد و بدنامی یک عنصر سیاسی شامل حال هنر او نیست.
بهقول مولانا:
عاشق بیگناه را بهر ثواب میکشی
بر سر گور کشتگان بانگ نماز میکنی
نگاه کنیم، به زندگی بتهون، موتزارت و......که بدون حمایت اشراف زمان، قادر به پرداخت اجاره محل سکونت خویش نیستند، و به زندگی ونگوگ نقاش بزرگ هلندی که نقاشیاش را با یک وعده غذا تعویض میکند و ارج بگذاریم هنری را که در چند دهه اخیر تنها و تنها به همت موسیقیدان ایرانی، بدون حمایت غیر، در تمام جهان جای جلوهگری دارد.
۳) بی احترامی به هنر و هنرمند و بخصوص هتاکی به موسیقی و موسیقیدان گذشتهای دور در تاریخ ما دارد و جای تعجب نیست که حتی اگر امروز کسی دستاویز کردن موارد نامربوط به اصل موضوع، موسیقی امروز ایران را صدای مشکوک بنامد
حمید متبسم
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا غزه بابک زنجانی مجلس شورای اسلامی مجلس خلیج فارس دولت دولت سیزدهم شورای نگهبان حجاب لایحه بودجه 1403
روز معلم سلامت هواشناسی تهران قوه قضاییه سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی دستگیری شورای شهر تهران پلیس
قیمت دلار خودرو قیمت خودرو بانک مرکزی ایران خودرو کارگران سایپا دلار قیمت طلا بازار خودرو مالیات تورم
سریال تلویزیون سینمای ایران سینما موسیقی دفاع مقدس رسانه ملی تئاتر فیلم کتاب
رژیم صهیونیستی فلسطین جنگ غزه نوار غزه حماس روسیه عربستان یمن ترکیه افغانستان نتانیاهو اوکراین
فوتبال استقلال رئال مادرید پرسپولیس بایرن مونیخ سپاهان تراکتور لیگ قهرمانان اروپا باشگاه استقلال فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی
اینستاگرام اپل تبلیغات گوگل ناسا سامسونگ آیفون همراه اول ماه
بارندگی دیابت کاهش وزن ویتامین مسمومیت قهوه خواب بارداری کبد چرب