نگاه مادرانه به ورزش مادر

ورزش ایران در المپیک درخششی فوق‌العاده داشت، اما از همان روز که بازی‌ها تمام شد، در پس این موفقیت یک نگرانی هم نمود پیدا کرد؛ این‌که آیا امکانات موجود در ورزش ما جوابگوی شور …

ورزش ایران در المپیک درخششی فوق‌العاده داشت، اما از همان روز که بازی‌ها تمام شد، در پس این موفقیت یک نگرانی هم نمود پیدا کرد؛ این‌که آیا امکانات موجود در ورزش ما جوابگوی شور و اشتیاق ایجاد شده در میان جوان‌هایی هست که حالا می‌خواهند قهرمان شوند، یا خیر؟ پاسخ البته خیلی هم پیچیده نیست؛ نه!.

از همان روز‌هایی که مدال‌آوری ورزشکاران کشورمان با برنز کیانوش رستمی در وزنه‌برداری آغاز شد و با طلای حمید سوریان در کشتی فرنگی و نقره احسان حدادی در دوومیدانی ادامه پیدا کرد، خیل زیادی از خانواده‌ها مسیری تازه برای فرزندان‌شان پیدا کردند؛ این‌که آنها را به کشتی بفرستند، یا از آنها وزنه‌بردار بسازند و یا یک قهرمان پرتاب دیسک.

به گواه شنیده‌ها در همین یک ماه اخیر تلفن‌های مردمی زیادی به فدراسیون‌های مدال‌آور شده که ما چگونه و از چه راهی باید فرزندانمان را به سمت این رشته‌ها گسیل دهیم.

سالن‌های ورزشی شهرستان‌ها هم حالا مملو از علاقه‌مندان نونهال و نوجوانی است که از بعد از المپیک برای ثبت‌نام مراجعه کرده‌اند، اما امکانات فعلا همان‌هایی است که از قبل بوده و کافی هم نبوده البته در این میان بخشی از نگرانی‌هایمان با خبری که دیروز شنیدیم مرتفع شد؛ این‌که دوومیدانی رشته تخصصی سال ششم ابتدایی شد.

سال‌هاست که می‌گوییم دوومیدانی مادر ورزش‌هاست، اما هیچ گاه نگاهی مادرانه به این رشته نداشتیم. حضور کمرنگ‌مان در میادین جهانی و کم‌مدال‌مان در رقابت‌های آسیایی هم گواه این مطلب است اما مدال با ارزش و تاریخی احسان حدادی در المپیک حالا به سرآغازی برای یک تحول بزرگ تبدیل شده است.

بدون شک این‌که از پایه ششم ابتدایی، رشته‌های مختلف دوومیدانی با یک برنامه مدون و به صورت بازی، به دانش ‌آموزان آموزش داده می‌شود، یک انقلاب بزرگ در دوومیدانی کشور ایجاد خواهد کرد. در شروع کار هستیم و خوب می‌دانیم پیست تارتان و یا پیست تمرینی دوومیدانی در همه استان‌ها نداریم.

اندک پیست‌های با کیفیت هم در اختیار نفرات ملی‌پوش است اما با تعریف ردیف بودجه‌ای و البته برگزاری کلاس‌ های استعدادیابی دوومیدانی برای مربیان و مدرسان آموزش و پرورش می‌توان در آینده‌ای نزدیک به دستاوردهای بزرگی رسید.

رضا پورعالی‌