مسافر آسمان

● تقدیم به روح بزرگ شهید حسین فهمیده
دنیا را دوست داشت، حتی شاید بیش تر از ما. کوچک بود، اما قلبش به وسعت دریا، جسم کوچکش میان روح بزرگش گم شده بود. عشق در رگ هایش خون شده بود. عشق …

تقدیم به روح بزرگ شهید حسین فهمیده

دنیا را دوست داشت، حتی شاید بیش تر از ما. کوچک بود، اما قلبش به وسعت دریا، جسم کوچکش میان روح بزرگش گم شده بود. عشق در رگ هایش خون شده بود. عشق برای او تنها واژه نبود هدف بود، ریشه بود، اوج بود.

رفت، نماند، نخواست که بماند. می خواست برود آسمانی شود. او رفت، به اوج رسید. مثل هم رزمانش، همان همسایه های عشق، با آنها مسافر آسمان شد. روی ابرها نشست. دستش را مثل خورشید روی گل ها کشید. همان لاله های سرخ، همان مظاهر عشق.

حالا هر صبح نگاه نورانی اش را روی آب دریا می پاشد تا در تلألو نگاه مهربانش ماهی ها آرامش را بیابند، همان طور که از ایثارش، ایران آرامش را یافت.

هانیه لشنی زند/ خرم آباد