کاندید احتیاطی یا ابزار عبور؟

اگر چه برخی مدعیان اصولگرایی تناوباً خود را به نعل و میخ می‌کوبند، گاه از دولت اصولگرای دکتر احمدی نژاد حمایت کرده و گاه اجماع را غیرممکن اعلام می‌کنند و در خفا و در علن برای …

اگر چه برخی مدعیان اصولگرایی تناوباً خود را به نعل و میخ می‌کوبند، گاه از دولت اصولگرای دکتر احمدی نژاد حمایت کرده و گاه اجماع را غیرممکن اعلام می‌کنند و در خفا و در علن برای رفت و آمد بین این دو نظر، سهم خود را طلب می‌کنند اما همزمان داعیه عبور نکردن از احمدی‌نژاد را نیز دارند، اما به دنبال آن هستند تا این مواضع و این توقف‌ها و عبور نکردن‌ها را به قیمت گزافی بفروشند.

افرادی که هر از چندگاه می‌گویند که ما از احمدی نژاد عبور نمی‌کنیم البته در کنار آن کاندیدای احتیاطی را هم فراموش نمی‌کنند و هر کجا می‌رسند دم از آن کاندیدای رؤیایی خود می‌زنند.

کاندید احتیاطی که ویژگی آن را عاقل بودن، فعال شدن در رقابت و تبلیغات، انتقاد سازنده و لطیف از دولت نهم و در زمان مناسب اگر شرایط برای ماندن مناسب نبود، کنار رفتن به نفع دکتر احمدی‌نژاد می‌خوانند و البته این یعنی اولویت احتیاطیون با کاندیدای احتیاطی است و اگر نشد و نگرفت به جهنم! همان کاندیدای قبلی (صیغه کاندیدای جهنمی یعنی چون کسی را نداریم که رأی بیاورد ولی تو را هم نمی‌خواهیم به جهنم تو باز هم کاندیدای مایی)

البته قبلا درباره این کاندیدای احتیاطی اخباری از طراحان آن منتشر شده بود که البته همان کاندیدای احتیاطی تکذیب کرد که امیدوارم واقعا تکذیب شده باشد نه به سیاق مشی سیاسی کاری همیشگی! البته از نگاه این گروه، شاید بد هم نباشد که این کاندیدای احتیاطی واقعاً به ریاست هم برسد.

نتیجه سیاسی، انتخاباتی، اخلاقی و…

صیغه کاندیدای احتیاطی ابزاری برای عبور از احمدی نژاد است.

اگر که کاندیدای احتیاطی حضرات (بخوانید گزینه ارجح آنها نسبت به دکتر احمدی نژاد) رأی آورد که مفت چنگشان و وای به حال مردم امیدوار به اصولگرایان که البته برای این کار کمی هم باید آبشان با بعضی دوم خردادی‌ها توی یک جوی برود!

اگر هم حضرت کاندیدای احتیاطی کنار رفت و گفت به جهنم توی احمدی نژاد باز هم بمان! که می‌رود سراغ سهم خواهی و منت گذاشتن بر سر احمدی نژاد که باید فلان و فلان و فلان و… را با من هماهنگ کنی و مسئولیت دهی.

البته آشکار است که گزینه اول پنبه دانه‌ای است در خواب و آقایان بیشتر به دنبال دومی و سهم خواهی هستند.

ای کاش این حضرات می‌فهمیدند که عمر این سیاسی‌کاری‌ها تمام شده. ای کاش مردم را هم می‌دیدند. ای کاش خود را قیم مردم نمی‌دانستند و ای کاش خود را قیم اعضای تشکل‌های خود هم نمی‌دانستند.

به هر حال مطمئن هستم که مردم باج خواهان را باز هم ناامید می‌کنند. ای کاش حضرات زودتر بفهمند و به راه صلاح ملک و مملکت بازگردند.

حسین رحمتی