دیوارهای بلندو بی‌رنگ مدرسه

وقتی می خواهیم بچه ها را به مهدکودک و پیش دبستانی بفرستیم، سعی می کنیم مناسب ترین محیط را برای آموزش شان انتخاب کنیم. گذشته از برنامه تربیتی و آموزشی که چنین مراکز آموزشی ارائه …

وقتی می خواهیم بچه ها را به مهدکودک و پیش دبستانی بفرستیم، سعی می کنیم مناسب ترین محیط را برای آموزش شان انتخاب کنیم. گذشته از برنامه تربیتی و آموزشی که چنین مراکز آموزشی ارائه می کنند ـ و بیش از آن که برای کودک شناخته شده باشد، برای والدین، جذاب است ـ اولین فاکتوری که خواسته یا ناخواسته جلب توجه می کند،

جذابیت های فیزیکی است که برای چنین محیطی در نظر گرفته می شود. نقاشی های دیواری متنوع و کلاس های منعطف با حضور و حرکت بچه ها، نمونه هایی از ویژگی هایی است که به کودک کمک می کند نسبت به فضایی که در آن آموزش می بیند علاقه مند شود.

وجود چنین عناصری برای ایجاد وابستگی و علاقه کافی به محیطی که قرار است کودک در آن درس بخواند، امروز تقریباً در کمتر مدرسه ای به چشم می‌آید. او با دیوارهای بلند و بی رنگ آشنا نیست، فضای محدود نیمکت و کلاس بی روحش را نمی تواند پذیرا باشد و ممکن است ورود به مدرسه در نگاه او، حضور در یک «محدوده» جلوه کند که هیچ انعطافی برای او ندارد.

از تفاوت و ناهمگونی فضای مدارس بر اساس این معیارها نمی توان گذشت، زیرا بر اساس امکانات و بافت فرهنگی که یک مرکز آموزشی در آن قرار می گیرد، انتظارات والدین و توانایی پاسخگویی به آنها از سوی مسئولان مدرسه نیز متفاوت است. با این حال همه بچه ها خودآگاه یا ناخودآگاه نیاز دارند به توقعات روانی آنها در واکنش به فیزیک فضای آموزشی، متناسب با سن آنها توجه شود.

فاصله ورود کودک از پیش دبستانی به دبستان و یا از راهنمایی به دبیرستان، تنها سه ماه است و نمی توان از او انتظار داشت در این مدت، در ذهنیت خود از مدرسه دلخواهش تغییری اساسی صورت دهد. بارها دیده شده که دانش آموزان فضای فیزیکی، امکانات تفریحی و ورزشی و حتی اندازه حیاط آن را با مدرسه دانش آموز همسایه و یا یکی از بچه های فامیل مقایسه می کنند.

اینجاست که هم خواسته های دانش آموز بیشتر به چشم می آید و هم کاستی های مرکز آموزشی او.بچه‌ها مدرسه را بیشتر اوقات با ظاهر آن توصیف می کنند، این بدان معنی است که اهمیت و تأثیر وضعیت نمای مدرسه بر ذهن آنها غیرقابل کنترل و البته تغییر است.

مشخصه های مدرسه برای یک دانش آموز، نه فقط مربیان و معلمان زبده و دوست داشتنی از نگاه بزرگترها، بلکه محیط فیزیکی است که برای رشد و بالندگی جسمی و روانی در اختیار او قرار می دهد.