چادر وصله‌دار

روزی سلمان به خانه دختر پیامبر می‌رود. فاطمه‌(س) چادری بر سر دارد که از چند جا پینه خورده است. سلمان به تعجب در آن چادر می‌نگرد و اندوهگین می‌شود. چرا باید چنین باشد؟ مگر او دختر …

روزی سلمان به خانه دختر پیامبر می‌رود. فاطمه‌(س) چادری بر سر دارد که از چند جا پینه خورده است. سلمان به تعجب در آن چادر می‌نگرد و اندوهگین می‌شود. چرا باید چنین باشد؟ مگر او دختر پیشوای عرب و همسر پسرعموی رهبر مسلمانان نیست؟ سلمان حق دارد چنین بیندیشد. او زندگانی اشراف‌زاده‌های ایران و شکوه و جلال چشمگیر آنان را دیده است.

چون فاطمه‌(س) به دیدار پدر می‌رود، می‌گوید:

- پدر، سلمان از چادر وصله خورده من تعجب کرد. به خدا پنج سال است در خانه علی‌(ع) به سر می‌برم و تنها پوست گوسفندی داریم که روزها شترمان را بر آن علف می‌خورانیم و شامگاهان بر آن می‌خوابیم.(۱)

آری بانوی نمونه تاریخ نه تنها در پوشاک و خوراک به حداقل قناعت می‌کرد و بر خود سخت می‌گرفت، بلکه کارهای خانه را نیز بر عهده دیگری نمی‌گذاشت. از کشیدن آب تا دستاس کردن ذرت و گندم و نگهداری کودک و... همه را خود به عهده می‌گرفت. گاه با یک دست دستاس می‌کرد و با دست دیگر طفلش را می‌خواباند. ابن سعد از علی‌(ع) نقل می‌کند: «روزی که زهرا‌(س) را به همسری گرفتم، فرش ما پوست گوسفندی بود که... و جز این شتر خدمتگزاری نداشتیم.»(۲) آری، این گوشه‌ای بود از زندگانی حضرت فاطمه‌(س) و همین نکات به ظاهر ساده و به معنا عمیق‌اند که چنین شخصیت بی‌نظیری را می‌سازند و باید چراغ راه ما قرار گیرد. این نحوه از زندگی و نگرش به آن اعلی درجه انسانیت است یعنی مقام زهد کامل به گونه‌ای که مطابق بیان حضرت امیر‌(ع) حزن و فرح از قلب زاهد خارج شده و او نسبت به دنیا طوری بی‌رغبت است که نه برای آن شاد می‌شود و نه بر آن تأسف می‌خورد.

پی‌نوشت:

۱- سیره معصومان، علامه سید محسن امین به نقل از جلد ۸۸ بحار.

۲- طبقات، ج ۸، ص ۱۴.