خجالتش ندهید

● پرهیز از خجالت‌دادن و سرزنش‌کردن
اگر دائم کودک یا نوجوان را مورد سرزنش قرار دهیم و مدام از او عیب‌جویی کنیم یا او را مورد تمسخر قرار دهیم احساس حقارت می‌کند و دچار عدم اعتماد …

پرهیز از خجالت‌دادن و سرزنش‌کردن

اگر دائم کودک یا نوجوان را مورد سرزنش قرار دهیم و مدام از او عیب‌جویی کنیم یا او را مورد تمسخر قرار دهیم احساس حقارت می‌کند و دچار عدم اعتماد به نفس می‌شود و از دست‌زدن به هر کاری می‌ترسد. این گونه افراد در تصمیم‌گیری، انتخاب هدف و قبول مسوولیت دچار شک و نگرانی می‌شوند. بهترین راه برقراری رابطه انسانی، همدلی و همفکری است نه سرزنش‌کردن و خجالت‌دادن.

یافتن راه‌حل بسیاری از مسائل به فوریت امکانپذیر نیست، لیکن برقراری رابطه خوب بین والدین و فرزندان می‌تواند بهترین نقطه آغاز باشد. به کودک یا نوجوان باید یاد داد که انسان گاهی اشتباه می‌کند و باید از اشتباهش درس بگیرد. ناگفته نماند اگر آبروی فرزند برده شود و عزت نفس او مخدوش شود، دیگر ترمیم یک قلب شکسته بسیار دشوار است و با دست خود همه پل‌های پشت سر خراب خواهد شد.

بنابراین:سرزنش‌کردن، خجالت‌دادن و تحقیرکردن کودک یا نوجوان موجب ناامنی روانی و آشفتگی عاطفی او و در نتیجه موجب بروز ناهنجاری‌های روانی می‌شود.

اصل پرهیز از دستوردادن و تهدیدکردن

انسان آزاد آفریده شده است. گاهی والدین در زندگی فرصت فرمانروایی و تحکم را نداشته‌اند و یا دائم تحت فشار بوده‌اند، اکنون می‌خواهند کودک خود را تحت نظارت مطلق قرار دهند و مرتب به او امر و نهی می‌کنند و دستور می‌دهند. توصیه می‌شود اگر تقاضایی از کودک دارید حتی‌الامکان به شکل سوالی مطرح کنید. برای مثال بگویید دوست داری در بردن ظروف به آشپزخانه به من کمک کنی؟ دلت می‌خواهد برایت یک قصه شیرین بگویم؟ آیا می‌توانی این کتاب‌ها را سرجایش بگذاری؟، ممکن است خواهش کنم این صندلی را ببری تو آن اتاق؟ و نظایر آن. در هر حال باید به کودک یا نوجوان متناسب با وسع و توان او مسوولیت داد و از او انتظار داشت. در کارهایی که کودک قادر است انجام دهد، از او کمک بخواهید تا روحیه و همکاری ومشارکت در او تقویت شود.

بنابراین: کودک یا نوجوانی که در یک محیط تهدید آمیز رشد می‌کند، از رشد شخصیت سالم برخوردار نیست و در آینده قادر نخواهد بود به دیگران اعتماد و با آنها ارتباط برقرار کند.