نقش ید در بدن

ید در سال ۱۸۱۱ توسط کورتوا یک شیمی‌دان فرانسوی که به منظور تهیه باروت برای ارتش ناپلئون کار می‌کرد از جلبک‌‌های دریایی خشک که به عنوان منبع آهک برای ساختن نیترات پتاسیم به …

ید در سال ۱۸۱۱ توسط کورتوا یک شیمی‌دان فرانسوی که به منظور تهیه باروت برای ارتش ناپلئون کار می‌کرد از جلبک‌‌های دریایی خشک که به عنوان منبع آهک برای ساختن نیترات پتاسیم به کار گرفته بود، به دست آمد. در سال ۱۸۲۰ یک پزشک سوئیسی به نام کوآنده، بیماران مبتلا به گواتر را با موفقیت با محلول الکلی ید درمان کرد. پس از آن شاتن، میزان ید را در مواد غذایی و آب آشامیدنی‌ اندازه‌گیری نمود و نشان داد که میزان آن در مناطق گواتر خیز نسبتاً پایین است و پس از آن در ۱۹۲۰ کندال و استنبرگ توانستند ماد‌ه‌ای حاوی ید را که تیروکسین نامیدند به صورت متبلور از تیرویید جدا کنند...

مهم‌ترین مورد استفاده ید در بدن شرکت آن در ساختمان هورمون‌های تیرویید است. اگرچه تیرویید دارای مکانیسم‌هایی است که می‌تواند تا حدودی کمبود نسبی ید را جبران کند ولی کمبود شدید آن موجب بروز اختلالات شدید در اعمال غده تیرویید می‌شود. مصرف روزانه ید در مناطق مختلف دنیا متفاوت است. به طوری که در کشور‌های غربی به دلیل افزودن ید به نان و نمک و سایر اغذیه مصرفی روزانه ید در حدود ۵۰۰ میکروگرم و در سایر کشورها میزان متوسط مصرف روزانه در حدود ۱۵۰تا ۲۰۰ میکروگرم است. نیاز روزانه ید در هر فرد به طور متوسط بین ۷۰ تا ۱۰۰ میکروگرم است که ۵ تا ۱۰ درصد آن از طریق آب آشامیدنی و بقیه از طرق دیگر تامین می‌شود. بهترین و غنی‌ترین منابع غذایی حاوی ید، ماهیان و سایر مواد غذایی دریایی هستند چون برف و باران موجب شسته شدن ید سطحی ارتفاعات و دامنه‌های آن شده و به تدریج که آب‌ها به دریا سرازیر می‌شوند فرآورده‌ها و محصولات غذایی دریایی ید بیشتری جذب می‌کنند.