پل های عابر پیاده نفس شهروندان را بریده است

استفاده از پل های عابر مکانیزه در نقاط کم تردد شهر و وجود پل های عابر معمولی در نقاط شلوغ و پرازدحام, مردم پرجمعیت ترین شهر کشور را آزرده می کند

استفاده از پل های عابر مکانیزه در نقاط کم تردد شهر و وجود پل های عابر معمولی در نقاط شلوغ و پرازدحام، مردم پرجمعیت ترین شهر کشور را آزرده می کند.

پل های عابر پیاده جزئی از مبلمان شهری محسوب می شوند اما امروزه در بحث مدیریت شهری، پل را سازه ای برای عبور از موانع فیزیکی قلمداد می کنند تا علاوه بر استفاده از فضا بتوان عبور و مرور را تسهیل کرد.

عبور از عرض خیابان های شلوغ و پر ازدحام تهران فقط با یاری پل های عابر پیاده امکان پذیر است زیرا عبور بی وقفه خودروها مجال رد شدن از خیابان با خیالی آسوده را به عابران نمی دهد ولی بسیاری از مواقع در شرایطی قرار می گیری که حاضر هستی عرض پرخطر خیابانی را طی کنی ولی از پله های بی شمار پل عابر پیاده رد نشوی.

متاسفانه به رغم وجود پل های عابری که به پله های برقی مجهز شده اند همچنان پل های عابر، آن هم در نقاط پرتردد به صورت عادی وجود دارند که پله های بی شمارشان مردم را برای عبور از پل منصرف می کند و باید آنها را با سن و سال های مختلف بین خودروهایی ببینی که با ترمزهای ناگهانی اجازه عبور می دهند و از به سلامت رد شدن خود خدا را شکر می کنند.

بیش از ۳ سال است که احداث پل های عابر مکانیزه در تهران آغاز شده و به رغم هزینه نسبتاً بالایی که برای شهرداری دارد این امر در بسیاری از مناطق صورت گرفته است. احداث پل های عابر مکانیزه علاوه بر تاثیرشان در زیبایی شهر به دلیل سهولت در استفاده انگیزه ای شده تا مردم با رغبت از آنها استفاده کنند ولی متاسفانه تعداد و جانمایی این پل ها کافی و مطلوب نیست.

جدا از بحث کم بودن تعداد پل های عابر مکانیزه جانمایی نامناسب آنها موضوعی است که شهروندان را از شهرداری تهران گله مند کرده است زیرا در نقاطی که تردد کم انجام می شود و استفاده شهروندان از پل عابر کم است شاهد نصب این پل ها هستیم اما در نقاط شلوغ و پر ازدحام شهر نه تنها از پل های مکانیزه خبری نیست بلکه پله های بی شمار و محل عبور باریک آن مزید بر علت شده تا شهروندان عبور از عرض خیابان را با همه مکافات و دلهره هایش ترجیح دهند.

یکی از نقاط پرتردد و شلوغی که از داشتن پله برقی محروم است ۲ پل عابر منتهی به میدان امام حسین(ع) است. یکی از پل های عابر با ایستگاه اتوبوس بی.آر .تی متقاطع است ولی مسافران راه دیگری جز استفاده از این پل عابر پیاده معمولی و باریک را ندارند؛ پل دیگر نیز ابتدای خیابان ۱۷ شهریور قرار دارد ولی از هر ۳۰ رهگذر شاید یک یا ۲ نفر را ببینی که از روی این پل عبور می کند.

مرد ۷۲ ساله ای که خود را از ساکنان آن منطقه معرفی می کند درباره علت عبور نکردنش از پل عابر پیاده می گوید: بنده مجروح جنگی هستیم و در پایم پلاتین است، نمی توانم از این همه پله بالا و پایین بروم. با ترس و لرز از خیابان رد می شوم ولی چاره دیگری ندارم چند دقیقه ای صبر می کنم و پس از کمتر شدن تعداد خودروها از خیابان عبور می کنم.

عقلم می رسد از پله برقی عبور کنم ولی توانش را ندارم.

خانم ۴۲ ساله ای که به جای پله برقی از عرض خیابان عبور می کند می گوید: بنده ۳ فرزند تحصیلکرده دارم و عقلم می رسد که از پل هوایی عبور کنم ولی پله هایش را نگاه کنید. من توان بالا رفتن از این همه پله را ندارم؛ اگر یک بار این کار را بکنم دوباره پا درد و کمر درد به سراغم می آید باید در چنین جایی به فکر احداث پله برقی باشند نه در بالا شهر که هر کس برای خود یک خودرو دارد و اصلا بدون خودرو عبور و مروری ندارند.

زن ۳۲ ساله ای که کودک ۳ ساله خود را در آغوش گرفته ابتدا نگاهی به پله های پل عابر می کند و بعد از عبور از عرض خیابان می گوید: با این بچه نمی توانم از این همه پله بالا بروم. همه کارهای شهرداری برعکس است؛ نقاطی که رفت و آمد مردم کم است پله های برقی گذاشته اند ولی در جایی مانند میدان امام حسین(ع) که عبور و مرور مردم زیاد است خبری از پله برقی نیست.

مرد ۶۸ ساله ای که از ساکنان قدیمی این منطقه است و عبور از عرض خیابان را انتخاب کرده با انتقاد از این وضعیت می گوید: در طول ۲ تا ۳ سال گذشته ۳ بار پل عابر این نقطه را تغییر داده اند ولی به جای این همه هزینه پل عابر را با پله های برقی احداث نکرده اند. اگر دقت کنید متوجه می شوید که هیچ کس از روی پل عبور نمی کند.

● عبور از پل عابر باریک و فرسوده، تنها راه خروج از ایستگاه اتوبوس

خروج مسافرانی که از ایستگاه اتوبوس بی.آر.تی حوالی میدان امام حسین(ع) پیاده می شوند با استفاده از پل عابر پیاده ای که در ایستگاه تعبیه شده امکانپذیر است ، پل عابری فرسوده، با عرضی کم و پله های زیاد که عبور و مرور در ساعات شلوغ به کندی و سختی صورت می گیرد.

میدان امام حسین به دلیل جای دادن ایستگاه اتوبوس، ایستگاه مترو و دسترسی به خیابان های مهم شهر در نزدیکی خود یکی از گذرگاه های پرتردد محسوب می شود که وجود پل های عابر پیاده مکانیزه می تواند نقش مهمی در سهولت رفت و آمد مردم و تردد خودروها داشته باشد. با عبور شهروندان از روی پل عابر تردد خودروها بهتر انجام خواهد شد.

جوان ۳۶ ساله ای که عبور پل عابر پیاده را خسته کننده می داند می گوید: اگر شهرداری به فکر جوان ها نیست حداقل به فکر افرادی باشد که سنی از آنها گذشته و بالا رفتن از پله ها برایشان سخت است و به دلیل کند طی کردن پله ها و باریک بودن مسیر عبور رفت و آمد را برای سایر مردم سخت می کنند.

● جانمایی نامناسب پل های عابر مکانیزه ضعف در مدیریت شهری

استفاده نکردن مناسب از ظرفیت ها و امکانات در شهر یا سلیقه ای عمل کردن در انتخاب تزیینات و مبلمان شهری یکی از ضعف هایی است که در مدیریت شهری تهران وجود دارد؛ زیرا به عنوان مثال از بزرگراه شهید حقانی که به ایستگاه متروی حقانی راه دارد، یکی از نقاطی است که دارای پل عابر پیاده مکانیزه است در حالی که این پل جزء یکی از پل های کم تردد محسوب می شود.

برای نصب یک پل عابر مکانیزه هزینه نسبتاً بالایی صرف می شود ولی متاسفانه به نظر می رسد برای این هزینه ها نظارت و مدیریت مطلوبی وجود ندارد تا در نقاطی که اولویت و ضرورت وجود دارد پل عابر مکانیزه نصب شود.

پل مکانیزه بزرگراه حقانی و پل عابر معمولی منتهی به میدان امام حسین(ع) دو نمونه از جانمایی های نامناسب در استفاده از امکانات و تزئینات شهری است؛ انتظار است مدیریت شهری در رفع این نواقص اقداماتی انجام دهد که رضایت شهروندان را جلب کند.