پوتین کفش های آهنی به پا کن

در این مقاله روی کار آمدن مجدد ولادیمر پوتین به عنوان رئیس جمهور روسیه , و نیز شورش های همزمان با اعلام پیروزی وی ,مورد بررسی قرار گرفته است

زمانی که انتخابات جدید دومای روسیه ( درسال۲۰۱۱ ) در حال شکل گیری بود ، افراد ، احزاب و دولت های مختلفی ، با نجواهایی نامحسوس این فکر را در اذهان ایجاد کردند که احتمال تقلب در این انتخابات وجود دارد !

انتخابات «« دوما » ی روسیه برگزار شد و حزب روسیه متحد به ریاست ولادیمر پوتین ، به پیروزی رسید و اکثریت کرسی های مجلس را تصاحب کرد .

از این زمان بود که آن نجوا های گذشته ، رفته رفته به صدا هایی گوش خراش تبدیل شد ، و دولت های غربی ، ناظران مستقل انتخاباتی ، اپوزیسیون روسیه و دیگر احزاب شکست خورده در انتخابات ، هم صدا شده و به طور مکرر اعلام کردند که در انتخابات دومای روسیه از سوی ولادیمر پوتین تقلب شده است !

جالب آنجاست که باز هم همان طرح انقلابات رنگین ، اینبار در روسیه کلید خورد ، و اپوزیسیون روسیه و احزاب شکست خورده در انتخابات ، مردم طرفداران خود را به اعلام اعتراض علنی در خیابان ها فراخواندند ! و آمریکا و غرب نیز مکرر نگرانی خود را درباره حفظ آرای مردم روسیه بیان داشتند !

و اینک می بینیم زمان آن فرارسیده تا روسیه هم طعم انقلابات رنگین را بچشد . اگرچه در گذشته جمهوری های مستقل شده از شوروی ،که حیاط خلوت روسیه به حساب می آمدند ، به وسیله انقلابات رنگین از زیر نفوذ روسیه خارج شدند و در دامن غرب غلطیدن ، ممکن است باعث ضرر روسیه در منافع ملی اش شده باشند ، اما اینک که طرح انقلاب رنگین برای خود روسیه به اجرا در آمده است ، روسیه را با یک تحول عظیم ساختاری مواجه می کند و موجودیت نظام حاکمه در خطر خواهد افتاد!

جالب آنجاست که ولادیمر پوتین که اینک در تیررس اعتراضات اپوزیسیون و شکست خوردگان انتخاباتی قرار دارد ، آنچنان بر صندلی قدرت تکیه زده که گویی در این اوج قدرت، فرودی برای او متصور نیست !

پوتین که از افسران سیستم اطلاعاتی شوروی بود ، در اواخر دوران شوروی ، مراتب قدرت و ترقی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و در زمان ریاست جمهوری یلتسین ( اولین رئیس جمهور روسیه بعد از فروپاشی شوروی) به جهت وخامت حال مزاحی او ، جانشین موقت مقام ریاست جمهوری شد و در سال ۲۰۰۰ میلادی نیز طی انتخابات ریاست جمهوری ، با قدرت بر رقبای خود پیروز شد و بر مسند ریاست جمهوری کشور روسیه تکیه زد. اگر چه پوتین در جوانی و اوایل اشتغال در امر سیاست ، برای کمتر کسی شناخته شده بود ، اما بعد از رشد سریع در اواخر کار یلتسین ، و بعد از انتخاب به مقام ریاست جمهوری ، با اقداماتِ سریع ، کارا ، و البته آهنین خود ، چنان رشد و توسعه ای را برای روسیه ی بحران زده ی بیرون آمده از اتحاد شوروی ، رقم زد که اگر بگوییم روسیه قدرتمند فعلی نه میراث دار شوروی ، بلکه ساخته ی دست پوتین است ، گذافه نگفته ایم !!

پوتین توانست روسیه بحران زده را به خوبی مدیریت کند و آن را به اوج قابل تاملی هدایت کند . بعد از پایان دور دوم ریاست جمهوری اش ، اگر چه همه می دانستند که در همه ارکان قدرت نفوذ دارد ، و سیستم برای اوست و نه او برای سیستم ، و می تواند با حمایت مردم و رای غالب اکثریت دوما ( که حزب خودش اکثریت را بدست داشت ) قانون را به نحوی تغییر دهد که مثلا طرح ریاست جمهوری مادام العمر را برای خود رقم بزند ، اما با یک زیرکی خاص و تدبیری شاخص ، در قدرت ماند ، اما به شکلی دیگر . او در اواخر دوران ریاست جمهوری دوره ی دومش ، که کاندیده های ریاست جمهوری در حال ثبت نام بودند ، فردی گم نام که وابسته به دفتر کاری خودش بود را به مردم معرفی کرد ؛ او « دیمتری مدودف » را به مردم روسیه عرضه کرد و اعلام داشت که طرفدارانش می توانند به « مدودف » رای بدهند . بله ، « پوتین » با زیرکی تمام کاری کرد که حتی کوچک ترین اعتراضی به خود را بی معنی جلوه دهد . چرا که اگر مثلا دست به تغییر قانون اساسی می زد ، اگر هم موفق میشد ، باز هم اعتراضات مختلفی را بر ضد خود رقم می زد .

پوتین ، رئیس جمهور قدرتمند روسیه ،‌کنار رفت و صندلی ریاست جمهوری کرملین را به « مدودف » واگذار کرد . اما جالب آنجاست که در سخنرانی های ابتدایی خود در مقام نخست وزیری ، اعلام می داشت که : در روسیه مقام نخست وزیری قدرت بیشتری دارد !

این یعنی همان چرخش قدرت . ولادیمر پوتین ، با این حرکت زیرکانه ی خود ، طرحی جدید را در عالم سیاست ابداع کرد که از این پس دولتمردان کشور های دیگر می توانند از آن تبعیت کنند و در قدرت باقی بمانند . طرحی که اینک با عنوان «‌پوتین- مدودف » از آن یاد می شود .

اما آمریکا که گمان می کرد با فروپاشی شوروی ، از وجود دشمنی قوی خلاص شده ، با روی کار آمدن پوتین و انتظام گرفتن روسیه، متوجه شد که اینک با یک « رقیب » تازه روبرو است . کشوری که باید ضمن دست دادن با آن ، در نهان چنگال خود را برای نابودی اش تیز کند !

از این رو اینک که بار دیگر «پوتین» در صدد قدرت گیری است . آمریکا قصد دارد که ضربه ای قوی بر پیکره ی روسیه ی « پوتینیستی » وارد کند !

آمریکا قصد دارد ، با تحریک اپوزیسیون ها و نهاد های قضایی بین الملی و همچنین هم نوا کردن احزاب داخلی روسیه ، با نهایت قدرت ، بر ضد پوتین عمل کرده ، و اگر بتواند « پوتین » را از قدرت به زیر بکشد ( همان کاری را که با ادوارد شوارتنادزه در گرجستان کردند ) و یا در حداقل فرضیه ممکن ، « تغییری اساسی » در سیستم روسیه ایجاد کنند و احزاب مخالف « پوتین » که موافق آمریکا هستند را در سیستم قدرت روسیه سهیم کنند .

اما پوتین که فردی زیرک و البته جاه طلب است ، سعی دارد با قدرت در برابر اقدامات آمریکا بایستد ؛ اما « پوتین » می داند که اعتراضات به انتخابات « دوما » یک چشمه ی کوچک از اقدامات اپوزیسیون و آمریکاست . و قرار است به زودی ،‌ آمریکا و مخالفان پوتین ،‌دست در دست هم ، در زمان انتخابات ریاست جمهوری روسیه ، با تمام توان بر ضد پوتین قیام کنند .

اما « پوتین » باید بداند که زمانه عوض شده و دیگر نمی تواند همانند گذشته عمل کند . اگر در گذشته اجازه می داد تا احزاب مخالف به آرامی به کارهای خود برسند ، همان نرمش باعث شد که امروز ، این احزاب قد علم کنند !

روسیه چه با شوروی و چه بدون شوروی ، یک کشور « تزاری » است !

روسیه کشوری است که سالیان سال طعم خودکامگی را چشیده ، و این در خون مردم روسیه است که حاکمی « یکه سالار» بر آنها حکومت کند . گاه این حاکم تزار های سلسه رومانف ها بودند ، و گاه استالین سوسیالیست !

به بیان دیگر « تزار » باید بر روسیه حکومت کند ، این یک اصل غیر قابل تغییر است . حال گاهی تزار رومانفی بوده و یا در مدت کمتر از یک قرن «تزار های سرخ سوسیالیست » بر روسیه حکومت می کردند ، و بعد از شوروی هم تزار بی تاجی به نام « پوتین » !

تاریخ روسیه اثبات کرده است که : هر زمان که حکومت روسیه روی به آرامش و نرمی نهاده ، درگیری ها ،‌تنش ها ، و اختلافات بالا گرفته !

زمانی که عصر تزار های قدرتمند روسیه ، مانند ایوان مخوف ، و دیگران به پایان رسید، هرج و مرج در کشور زیاد شد و حاصل آن یک انقلاب خونین و روی کار آمدن حزب کومونیست بود . که به اسم آزادی آمدند ، ولی احیا کننده حکومت تزار ها بودند . اما زمانی که دوران لنین و استالین به پایان رسید ، شوروری رو به ضعف گذاشت !تا اینکه در زمان گورباچف، فروپاشید! و یلتسین هم نشان داد که : حکومت یک حاکم معمولی بر روسیه امکان پذیر نیست ، پس بار دیگر باید یک تزار بر روی کار می آمد ،‌و این تزار بی تاج ( که وارث شوروی بود ) « پوتین » نام داشت !

« پوتین » چاره ای ندارد و باید پوتین ها را از پای در آورد و یا «کفش های ابری » به پا کند ! و با مخالفان سازش کند و آنها را در حکومت شریک کند و قدرت خود را به ثلث میزان فعلی کاهش دهد ، ‌و یا اینکه «کفش های آهنین » به پا کند و با ایستادن مقتدرانه در برابر اپوزیسیون ، مخالفان را سرجایشان بنشاند و باز هم عنان امور روسیه را در دست بگیرد ! این یک حقیقت نیست ، بلکه یک واقعیت است ...

سید علیرضا واعظ موسوی

کارشناس جنگ نرم