امکانات سیاه برای عصاهای سفید

روز جهانی نابینایان روزی برای روشندلانی که از یک حواس پنجگانه محرومند، اما مثل من و تو، حق خوشبختی، لبخند و امکانات برابر دارند.

روز جهانی نابینایان روزی برای روشندلانی که از یک حواس پنجگانه محرومند، اما مثل من و تو، حق خوشبختی، لبخند و امکانات برابر دارند.

نیازی هم به ترحم و دلسوزی نیست، همین که فرد و سازمانی مانع از برخورداری آنها از حقوق اولیه شان نشود، بهترین لطف در حق آنهاست، اما متاسفانه بسیاری از نابینایان- بخصوص در شهرهای کوچک و مناطق محروم - از کمترین امکانات رفاهی محرومند.

با وجود آن که قوانین در کشور ما بر حمایت از نابینایان تاکید دارد، اما بسیاری از مفاد این قوانین در مقام عمل لنگ می زند و اجرا نمی شود.

به طور مثال، قوانین جامع حمایت از معلولان که در سال ۸۳ تصویب شده است، بر حق اشتغال و مسکن نابینایان تاکید دارد و در ماده ۷ این قانون بصراحت ذکر شده است که «حداقل ۶۰ درصد از پست های سازمانی تلفنچی (اپراتور تلفن) دستگاه ها، شرکت های دولتی و نهادهای عمومی به افراد نابینا، کم بینا و معلولان جسمی و حرکتی تعلق بگیرد» اما اگر همین الان سری به این سازمان ها بزنید، کمتر نشانی از نابینایان می بینید. تعدادشان هم کم نیست، در کشور ما حدود ۱۳۰ هزار نابینای مطلق و بیش از ۴۰۰ هزار کم بینا وجود دارد و البته اگر بخواهیم با آمارهای موسسه عصای سفید جلو برویم، هم اکنون یک میلیون نابینا در کشور زندگی می کنند که طی ۱۰ سال گذشته، تعداد نابینایان کشور با افزایش ۳۰ درصدی روبه رو بوده است.

مشکل بیکاری گسترده و مناسب سازی نشدن بسیاری از معابر و ساختمان ها برای رفت و آمد نابینایان، از دیگر مشکلات جدی این گروه از معلولان است که امید می رود در دولت جدید، به دغدغه های این گروه از شهروندان بیشتر توجه شود و شرایطی برای آنها رقم بخورد که حداقل با دید شهروند درجه چندم به حقوق آنان نگریسته نشود.

امین جلالوند