چرا من مثل استیوجابز نشدم

افراد موفق از دنیا طلبکار نیستند آن ها بیرون می روند و آنچه را می خواهند بدون خواهش و اجازه از کسی به دست می آورند

افراد موفق در بسیاری از زمینه‌ها وجه مشترک دارند؛ آن‌ها دارای ویژگی‌های زیادی هستند اما فقدان یک ویژگی رمز موفقیت آن‌هاست: آن‌ها بدبین نیستند. اگر از شما بپرسند افراد موفق چه ویژگی‌هایی دارند چه پاسخی می‌دهید؟ آن‌ها سخت کار می‌کنند، زود تسلیم نمی‌شوند، به اهداف خود ایمان دارند و بسیاری ویژگی‌های دیگر. اما آن‌ها در نداشتن یک ویژگی مشترک هستند؛ می‌توان با قاطعیت گفت هیچ‌کدام از افراد موفق بدبین نیستند. واقعیت این است که فرد موفق بدبین وجود ندارد. می‌توان اینطور گفت که موفقیت واقعی که جامعه متر و معیار آن را مشخص می‌کند در هر زمینه‌ای(مالی، شهرت، خوشبختی و خانوادگی) درصورت وجود بدبینی به‌دست نمی‌آید. اما چرا؟ متیو مک کوناهی، یکی از ستارگان موفق و مطرح سینمای تجاری به این پرسش اینطور پاسخ داده است: افراد بدبین و ایرادگیر به‌جای سلامت عاشق بیماری هستند. آن‌ها غرغر می‌کنند و دوست دارند همه را متهم کنند. دائم می‌گویند من را بیچاره کردند، در حقم بد کردند، نباید این اتفاق برای من می‌افتاد و... آن‌ها در یک بن‌بست دائمی زندگی می‌کنند.

● طلبکار که نیستید!

افراد موفق از دنیا طلبکار نیستند. آن‌ها بیرون می‌روند و آنچه را می‌خواهند بدون خواهش و اجازه از کسی به‌دست می‌آورند؛ افراد موفق پرانگیزه و با استعداد هستند و با تمرکز روی نکات مثبت از مسائل منفی دوری می‌کنند. یک آدم منفی و بدبین و ایرادگیر برای این حرف‌ها تره هم خرد نمی‌کند و دائما توجیه می‌کند این حرف‌ها مفت نمی‌ارزد ولی واقعیت چیز دیگری است مثلا همین متیو مک کوناهی ثروتمند است، فیلم‌های موفق و پرفروش داشته است، کمپانی تولید فیلم خودش را دارد، صاحب یک خانه بزرگ است که در آن زندگی شادی با خانواده‌اش دارد و از لحاظ فیزیکی متناسب و سالم است.

● حقیقت تلخ است

ولی متاسفانه حقیقت تلخ این است که ما در دنیای بد و معیوبی زندگی می‌کنیم. افراد بسیاری را می‌شناسیم که به‌رغم استعداد و توانایی از کار بیکار شده‌اند، ارتقای شغلی مناسبی نداشته‌اند، حقوق خوبی نمی‌گیرند، زندگی خانوادگی‌شان فاقد شادی و طراوت است و ده‌ها ناهنجاری دیگر که در ابعاد مختلف زندگی خود با آن‌ها روبه‌رو هستیم. بسیاری از اتفاقاتی که در زندگی برای ما رخ می‌دهد خارج از کنترل ماست. حالا چه باید کرد؟ نتیجه همه این‌ها جز عصبانیت چیز دیگری نیست.

● مشت زنی برای ...

چاک پالانیوک یکی از نویسندگان برجسته معاصر است که عمدتا او را به‌خاطر کتاب «باشگاه مشت‌زنی» می‌شناسند(همان کتابی که دیوید فینچر آن را به فیلم برگرداند و براد‌پیت و ادوارد نورتون، بازیگران اصلی آن بودند). او می‌گوید: «به‌عنوان یک نویسنده مجبور بودم هر کاری که ناشر می‌گوید انجام بدهم تا این‌که فهمیدم تمام ساعات فراغت خود را دور ریخته‌ام. آن زمان از نوشتن متنفر شده بودم؛ مثل هر شغل احمقانه دیگری که در آن باید رئیس را از خودت راضی نگه داری. در نتیجه تصمیم گرفتم فقط برای تفنن بنویسم و هرچه را دلم خواست نوشتم. حاصل همین طرز فکر، کتاب «باشگاه مشت‌زنی» شد.»

مارک والبرگ یکی از ستارگان برجسته و پرطرفدار حال حاضر سینمای تجاری است. او درباره رمز موفقیت خود می‌گوید: «تنها کاری که می‌کنم این است که روی واضح‌ترین و مهم‌ترین ویژگی کار متمرکز ‌شوم. تمام توجهم را معطوف به همان کار می‌کنم. اگر شما انگیزه داشته باشید و کارتان را درست انجام بدهید آن‌وقت خودبه‌خود اتفاقات خوبی برایتان رقم می‌خورد.»

● بدبینی ممنوع

بدبینی برای افراد معمولی خیلی خطرناک است. اگر شما احساس اعتماد و ایمان را از دست بدهید(نسبت به هر چیزی مثلا کار، روابط عاطفی و اجتماعی، والدین و فرزندان) آن‌وقت دیگر به هیچ دردی نخواهید خورد هرقدر هم آدم بااستعدادی باشید قطعا شکست می‌خورید. بدبینی و انتقاد از زمین و زمان به‌دلیل قلب شکسته است؛ اعتقاد قلبی به یک شرکت، گروه، سیستم یا یک شخص دیگر شما را وادار می‌کند تا واقعا و با تمام وجود از خودتان مایه بگذارید که هم به لحاظ منطقی و هم عاطفی شما را درگیر خواهد کرد. حالا اگر شما با تمام احساس و منطق خود و با حداکثر توان خود فعالیت کنید و شکست بخورید یا دیگران شما را زمین بزنند آن‌وقت قلب‌تان می‌شکند. حالا اینجاست که باید انتخاب کنید؛ این‌که وارد یک دور باطل دیوانه‌وار شوید یا این‌که کار بسیار دشواری انجام دهید و دوباره به کسی یا چیزی اعتماد کنید. این یعنی حرکت در مسیری که یک‌بار قلب‌تان را شکسته است: تزویر، بی‌عدالتی، پول پرستی و رشوه‌گیری. افراد بسیار کمی‌ هستند که در مسیر موفقیت با این مسائل تلخ روبه‌رو نشده باشند.

● یک تمرین

یک آدم بدبین و ایرادگیر موفق را نام ببرید؟ نمی‌توانید؛ حالا نگاهی به برخی افراد بسیار موفق ۱۰سال اخیر بیندازید: استیو جابز، جورج کلونی، جی کی رولینگ، روسای گوگل و مارک زوکربرگ. هیچ‌کدام از این افراد بدبین نیستند؛ افراد بدبین هرگز به مقامات بالا نمی‌رسند، رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر نمی‌شوند، مجری‌های موفقی نمی‌شوند، بازیگران محبوب و مشهوری از کار درنمی‌آیند و می‌توان با قاطعیت گفت به ندرت ممکن است پولدار شوند. افراد بدبین غرغرو، پرتوقع و اعصاب‌خردکن هستند. آن‌ها مدام بر منش اعصاب‌خردکن خود تاکید می‌کنند: «بیا دور هم بنشینیم و غر بزنیم، عصبانی بودن خوب است.» این افراد وقتی دور هم جمع می‌شوند چنان فضای منفی و مایوسی اطراف خود ایجاد می‌کنند که آدم از زندگی سیر می‌شود. وقتی هم با آن‌ها مخالفت کنید (حتی مخالفتی ملایم و اندک) طوری در برابرتان جبهه می‌گیرند انگار دارید علیه‌شان توطئه می‌کنید. آن‌ها به افراد موفق حمله می‌کنند و موفقیت آن‌ها را به بی‌عدالتی و تزویر نسبت می‌دهند. مثلا می‌گویند فلان تیم فقط با کمک داور برنده می‌شود یا فلانی فقط با روابط به اینجا رسیده یا این‌که رئیس من زندگی‌ام را ویران کرده است. شاید این اظهارات در برخی موارد هم درست باشد اما این‌که تمام زندگی یک نفر به چنین وضعیتی بگذرد امکان‌پذیر نیست.

نکته اینجاست: هر کاری که انجام می‌دهید، برای رسیدن به موفقیت به عملکردی خوب و ممتاز نیاز دارید ولی ماجرا این است که برای داشتن عملکرد خوب، شما باید به توانایی خود و سیستمی که در آن کار می‌کنید از ته دل ایمان و اعتقاد داشته باشید در غیراین صورت عملکرد شما کیفیت مناسبی نخواهد داشت و به همین دلیل موفق نخواهید شد. در چنین فضایی بدبینی و ایرادگرفتن محلی از اعراب ندارد. آدم بدبین و ایرادگیر بی‌اعتماد و بی‌اعتقاد نیست بلکه نمی‌خواهد به چیزی اعتماد و ایمان داشته باشد؛ چنین آدمی فقط خودش را گول می‌زند.

● حرف آخر

به شما نمی‌گوییم مثبت فکر کنید، خوش‌بین باشید یا سایر چیزهایی که مربوط به تفکر مثبت است؛ فقط می‌گوییم به اعتقاد و ایمان درونی خود صادقانه ایمان داشته باشید.

این روش درباره انسان‌های موفق آنقدر موثر بوده که نمی‌تواند یک تصادف صرف باشد. افراد عیب‌جو و بدبین اهل چالش و مبارزه نیستند اما اگر شما اهلش هستید، راه موفقیت همین است که گفتیم.