آشنایی با گینه نو

ایالت مستقل پاپوآ گینه نو کشوری در اقیانوسیه است که از ۶۰۰ جزیره تشکیل شده و بخش اعظم آن روی جزیره‌ای آتشفشانی و زلزله‌خیز قرار دارد و هر از گاهی موج‌های بلند ساحل آن را درمی‌نوردند.
این …

ایالت مستقل پاپوآ گینه نو کشوری در اقیانوسیه است که از ۶۰۰ جزیره تشکیل شده و بخش اعظم آن روی جزیره‌ای آتشفشانی و زلزله‌خیز قرار دارد و هر از گاهی موج‌های بلند ساحل آن را درمی‌نوردند.

این کشور از غرب با اندونزی، از جنوب با استرالیا و از شرق با جزایر سلیمان همسایه است.

پاپوآ گینه نو که در ایران بیشتر با نام گینه نو شناخته می‌شود از تنوع فرهنگی زیادی برخوردار است و حدود ۷۰۰ گویش در آن رایج است. نزدیک به ۷۰ درصد از جمعیت آن در مناطقی با امکانات اندک زندگی می‌کنند.

منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره می‌شد. در فاصله سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست.

در سال ۱۹۷۵ رسما استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیره‌ها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست می‌آورند.

سیاست در گینه نو

نظام سیاسی این کشور مبتنی بر دموکراسی پارلمانی است. رئیس حکومت در این کشور ملکه انگلیس، الیزابت دوم است که حکمران، نمایندگی از او را به عهده دارد.

رئیس دولت نخست وزیر است که با رای شورای اجرایی ملی تعیین می‌شود. حکمران، کاندیداهای مناسب برای نخست وزیری را به شورا معرفی می‌کند.

حکمران را اعضای مجلس به ملکه انگلیس معرفی می‌کنند و او حکمران را تعیین می‌کند.

مجلس این کشور ۱۰۹ کرسی دارد که نمایندگان ۸۹ کرسی با رای مردم و ۲۰ کرسی از ۲۰ منطقه کشور برای دوره‌ای پنج ساله تعیین می‌شوند.

اقتصاد در گینه نو

تولید ناخالص داخلی این کشور ۹۴/۱۱میلیارد دلار است. سه میلیون و ۵۵۷ هزار نفر، نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که ۸۵ درصد از آنها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند.

نرخ بیکاری در این کشور در مناطق روستایی ۹/۱ درصد و در مناطق شهری تا ۸۰ درصد متغیر است. ۳۷ درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ میلادی نرخ تورم در این کشور ۷/۱درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت، طلا، سنگ مس، کنده درخت، روغن خرما، قهوه، کاکائو، خرچنگ آب‌های شیرین (کری فیش) و میگو است که به کشورهای استرالیا (۲/۳۰ درصد)، ژاپن (۲/۸ درصد) و چین (۷/۵ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل، کالاهای تولید شده، غذا، سوخت و مواد شیمیایی است که از کشورهای استرالیا (۵۲ درصد)، سنگاپور (۱۲/۶ درصد)، چین (۹/۵درصد) و ژاپن (۳/۴ درصد) وارد می‌شود.

مردم گینه نو

جمعیت این کشور پنج میلیون و ۹۳۲ هزار نفر با میانگین سنی ۲۱ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۸ و برای مردان ۶۴ سال است.

حدود ۶/۰درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. ۸۴ درصد از مردم این کشور از نژاد پاپوا گینه نویی هستند.

دین ۶۳ درصد از مردم مسیحی پروتستان و ۳۰ درصد مسیحی کاتولیک است. زبان انگلیسی و توک پیسین زبان‌های رسمی و زبان موتو زبان ملی این کشور است.

ارتباطات در گینه نو

در این کشور ۶۳ هزار و ۷۰۰ خط تلفن ثابت و ۷۵ هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

در گینه نو مهمترین رسانه رادیو است. پوشش تلویزیون در این کشور پایین است و به دلیل کم‌سوادی مردم، روزنامه و رسانه‌های مکتوب نیز چندان مورد استقبال قرار نمی‌گیرند.

گینه نو دو هزار و ۴۳۶ میزبان اینترنتی و ۱۱۰ هزار کاربر دارد.