افسردگی واگیردار است!

همسر، دوست و یا فرزندتان دچار افسردگی می‌شود و شما سعی می‌کنید او را از این حالت بیرون آورید تا اینکه یک‌روز می‌بینید که خودتان هم دچار افسردگی و بدبینی شده‌اید.
● آیا افسردگی …

همسر، دوست و یا فرزندتان دچار افسردگی می‌شود و شما سعی می‌کنید او را از این حالت بیرون آورید تا اینکه یک‌روز می‌بینید که خودتان هم دچار افسردگی و بدبینی شده‌اید.

آیا افسردگی مانند سرماخوردگی و زکام واگیردار است؟

افسردگی، یک بیماری روحی نهفته است. بدان معنا که افرادی که دچار آن می‌شوند، همیشه ظاهر و قیافه غمگینی ندارند اما در اطراف خود، تنشی ایجاد می‌کنند که موجب خشم، اضطراب، بغض و کینه و یا ترس می‌شود. از آنجایی که فرد افسرده احساس خوبی ندارد خواستار کمک است. اما درحالی‌که سعی دارید به او کمک کنید‌، گاه خودتان قربانی می‌شوید.

زمانی که یکی از نزدیکان‌تان افسرده می‌شوند، می‌خواهید از او حمایت کنید. ابتدا مراقب گله‌گذاری‌ها و نگران وضعیتش هستید و یا حتی می‌ترسید که مبادا دست به‌خودکشی بزند‌، احساس گناه می‌کنید‌. خود را مسئول خلق و خوی او می‌دانید و از اینکه موفق نمی‌شوید او را از بدبینی و افکار منفی بیرون آورید، احساس ناکامی و سرخوردگی می‌کنید. با این‌همه، چون با فرد افسرده در ارتباط هستید تفکرتان شبیه به او می‌شود و خلق و خوی او را به‌خود می‌گیرید و چه بسا بر خلاف میلتان خشمگین و برانگیخته شده و نسبت به او پرخاشگر شوید.

زمانی‌که افسردگی، جای خود را عوض می‌کند

بالاخره زمانی فرا می‌رسد که فردی که اول از همه افسرده بوده به‌نظر می‌رسد که حالش خوب شده، در حالی‌که فردی که از او حمایت می‌کرده «بیمار» می‌شود. زیرا فرد افسرده در قبال فردی که حمایتش می‌کند خود را از زیر‌بار مسئولیت رها کرده است. به عبارتی‌، فرد بیمار اضطراب و نگرانی‌اش را به طرف مقابلش انتقال می‌دهد بدون آنکه از او مراقبتی کند. درست از لحظه‌ای که فرد مقابل دردها و ناراحتی‌های او را می‌پذیرد، بیمار به‌طور موقتی از دردها خلاص می‌شود.

فرد افسرده با«مصرف انرژی» طرف مقابلش، او را از لحاظ روحی و روانی تخریب می‌کند. بنابراین همسر، دوست و یا نزدیکان فرد افسرده که دلسوز او هستند، قربانی می‌شوند. این نزدیکان فرد افسرده هستند که بیمار می‌شوند چراکه همواره بین احساس گناه، خشم و ترس که از علائم افسردگی هستند، در نوسان به سر می‌برند. این افراد در حالی‌که در پی درمان اضطراب و نگرانی که متعلق به‌خودشان نیست، هستند احساساتشان نامتعادل شده و به یک افسرده تمام عیار تبدیل می‌شوند!

چگونه خود را از این سرایت ایمن نگه داریم؟

مصون ماندن از آلودگی کار آسانی نیست. یاد بگیرید بدون آنکه با فرد افسرده قاطی شوید، به حرف‌هایش گوش دهید. در این زمینه گفته روان درمانگرها را به کار گیرید؛ یعنی در حالی‌که به آنان گوش می‌دهید بعضی از حرف‌های‌شان را نشنیده بگیرید. بر احساس گناهی که لحظه‌ای نزدیکان فرد افسرده را رها نمی‌کند، غلبه کنید. شما مسئول ناخوشی او نیستید.

افراد افسرده موجب خشم اطرافیانشان می‌شوند زیرا با رفتاری که از خود نشان می‌دهند باعث می‌شوند که اطرافیان به اشتباه دچار سوء‌تعبیر شوند. یاد بگیرید علائمی را که حاکی از شروع برخورد هستند را تشخیص دهید. از جروبحث‌های بیهوده خودداری کنید! اینکه بخواهید ثابت کنید حق با شماست و خودتان را تبرئه کنید هیچ فایده‌ای ندارد. با این عمل ناخواسته بازیچه دست او شده و خودتان را شکنجه می‌دهید.

فرد افسرده سبب می‌شود که به‌خودتان شک کنید، آیا فردی هستید فاقد گوشی شنوا، عاطفه، عطوفت و قابلیت درک کردن؟ برای آنکه شما هم در افسردگی غرق نشوید، قابلیت‌هایتان را ارزیابی کنید. مطمئنا کار ساده‌ای نیست چراکه دلتان می‌خواهد مورد حمایت فرد دیگری قرار گیرید؛ به‌خصوص آنکه آن فرد همسر و یا والدین‌تان باشد.

درحالی‌که دقیقا همان فردی‌ که از او توقع حمایت دارید، موجب رنجش و آزارتان می‌شود! شاید که به کمک یک روان درمانگر نیاز داشته باشید. چنانچه موفق شوید در برابر این ناملایمات مقاوم باشید، فرد افسرده تاثیری روی شما نخواهد گذاشت. او یاد خواهد گرفت مسئول خودش باشد و دردها و ناراحتی‌هایش را کنترل کند و به این ترتیب قادر خواهد بود به جای اینکه از شما یک قربانی بسازد در پی آن باشد که از خودش مواظبت کند.

ترجمه

سپیده حسینعلی عراقی