در ایران اندیشه ها را می دزدند

شاید تا به حال این ماجرا راشنیده باشید که انوری شاعر مشهور در یکی از بلاد می رفت ,در مکانی جماعتی را دید که شخصی برای آنها شعر می خواند,جالب اینجاست که آن شخص خود را انوری نامیده بود

● سرقت علمی در ایران

پدیده ی دزدی،سرقت،ربودن و هرچیز دیگری که بتوان آن را نامید،شاید زشت ترین و پلید ترین کاری است که یک انسان می تواند انجام دهد.

تصرف در داشته های دیگران،تصاحب دسترنج و در اختار گرفتن نتیجه ی یک تلاش و یک همت که شاید هزینه های مادی ویا معنوی زیادی خرج ان شده است و یا دخیل دانستن خود در آنچه دیگران حاصل کرده اند؛بی شک هویتی حیوانی از انسان خلیفةالله به نمایش می گذارد و البته همگان می دانند که برخی انسانها واقعأ روی حیوانات را سفید کرده اند.

اگرچه بحث و حرف دزدی که پیش می آید اکثر ما بطور ناخودآگاه ماجرایی را در ذهن خودمان تصور می کنبم که در آن،شخصی پول ویا اموال کسی را به سرقت برده است اما در عصر ما دزدی تنوع بیشتری پیدا کرده است و پا به پای رشد تکنولوژی و پیچیدگی ارتباطات،خوشبختانه این حرفه ی شریف و انسانی در شاخه های متعدد مثل دزدیدن افکار و اندیشه های دیگران ،کاملاً به روز شده و حرف ها برای گفتن دارد.

بیچاره شخص گرسنه ای که برای سیر کردن شکم خود دست به دزدی می زند یا برای خانواده ی خود دست وپایی می کند تا مایحتاج اونها را تأمین کند،بی جهت و بی دلیل دزد خوانده می شود در حالی که در روزگار ما این نوع دزدی واقعاً شرف دارد به دزدی هایی که اصطلاحاً ما به اونا دزدی های آکادمیک می گوییم.

● و اما دزدی های آکادمیک:

شاید تا به حال این ماجرا راشنیده باشید که انوری(شاعر مشهور) در یکی از بلاد می رفت ،در مکانی جماعتی را دید که شخصی برای آنها شعر می خواند،جالب اینجاست که آن شخص خود را انوری نامیده بود....

کاملاً درسته به این نوع سرقت اصطلاحا سرقت ادبی می گوییم.

اما سرقت علمی یا دزدی های آکادمیک به دزدی هایی گفته می شود که یک استاد دانشگاه یک نویسنده یا یک چهره ای که در جایگاهی علمی فرار گرفته به طرق مختلف نوشته ها،افکار و اندیشه های دیگران را به اسم خود ارائه دهد که البته این کار بسیار با ظرافت انجام می شود مثلاً:

۱) استاد دانشگاهی که موضوعی را به دانشجویان خود برای تحقیق ارائه می دهد اما هدف از تحقیق فقط یک بهانه است که آن استاد محترم به راحتی و کاملاً رایگان حاصل اندیشه و تفکرات دانشجویان خود را در فالب یک مقاله ی علمی یا یک کتاب و یا یک سخنرانی در یک همایش مهم به نام خود وبه پای خود ارائه دهد و لذتش را ببرد و برای رد گم کردن همان مطالب را با کمی تغییر و اضافه کردن یک سری کلمات آنچنانی به دانشجویان اما این بار با تأکید بر علم دزدی خود بر می گرداند.

۲) شخصی که ادعای نویسندگی می کند ویک کتاب از نویسنده ی دیگری می خواند اما ضمن اینکه ان کتاب را رد می کند در کتاب خود از مطالب ان با پس و پیش کردن جملات استفاده ی کافی و وافی را می برد.

۳) همایش را در نظر بگیرید که بانیان آن در بوق تبلیغات آن را بزرگ می کنند و فراخوان گسترده ای به راه می اندازند ،بعد از اینکه مطالب و آثار دیگران را دریافت نمودند از آنجایی که اساتید و داوران این همایش همان نویسنده ی دزد وهمان استاد دانشگاه دزد می باشند اینجا هم نفر برتر و برگزیده یا یکی از خود انها است یا از صنف آنها، از طرف دیگر مطالب خوانده شده گلجین می شود ودر قالب کتاب و مقاله به اسم خود شخص شخیص آنها منتشر می شود انگار نه انگار که ان مطالب نتیجه ی زجر ها و زحمات دیگران است البته مهم نیست،فقط مهم این است که وجه ی علمی آقایان لطمه نخورد چون یک داور همایش وی ک استاد دانشگاه باید نویسنده هم باشد ، باید کتاب منتشر شده هم داشته باشد،باید سخنرانی هم بکند،باید در برنامه های تلوزیونی هم به عنوان نویسنده استاد و پژوهشگر هم دعوت بشود.

حالا تصور بفرمایید در کشور ما بحث بومی سازی علوم انسانی پیش آمده است و پروژه ها ،پژوهشکده ها و مراکز زیادی به این دلیل و برای اینکار به وجود آمده و می آید،آیا دانش های بومی را این افراد دزد و استاد دانشگاه و یا داور همایش می خواهند تولید کنند ؟؟؟

اگر به این قضیه نگاه علمی داشته باشیم می دانیم که با این وضعیت ،تولید دانش بومی انسانی فقط یک رؤیا است ؛

۱) چراکه علم بومی انسانی یک فرایند سیستمی است و این فرآیند فقط توسط سیستم تولید شده ی سامانه ی فکری واحد انجام می شود در حالیکه این افراد دارای اندیشه ای سرقتی و تآلیف شده هستند که از نظر علمی مؤلفه های اندشه ی آنها در بیشتر موارد دارای تناقض است و این وضعیت با خصوصیت سیستمی تولید دانش بومی در تضاد است.

● اما سؤالات بنیادی:

۱) آیا یک استاد دانشگاه حتماً باید نویسنده باشد و کتاب منتشر شده داشته باشد؟

۲) آیا برای تولید دانش بومی افراد باید مدرک دانشگاهی داشته باشند؟

۳) اصلاً آیا افرادی که مدرک دانشگاهی دارند ویا استاد دانشگاه هستند با سوادند

یا به عبارت دیگر آیا سواد یعنی مدرک دانشگاهی یا یعنی استاد دانشگاه بودن؟

۴) آیا نویسنده باید مدرک دانشگاهی داشته باشد؟

▪ جواب سؤالات بالا:

خیر؛تولید دانش بومی در حیطه علوم انسانی هیچ قانون وقاعده ی آکادمیکی را نمی پذیرد بلکه تولید دانش بومی انسانی رخدادی است قالب گریز و سنت شکن که در فرآیندی سیستمی منجر به تولید محصولی آکادمیک می شود که در تولید این محصول آکادمیک از هیچ قاعده ی جاری و معمول آکادمیکی استفاده نمی شود.

سالار علیزاده

نقل از: سیاست پرداز

www.siasatpardaz.emodiran.com