چراغ

به‌معنی ابتدائی، ظرفی دارای فتیله آغشته به ماده‌ای قابل اشتعال که به‌وسیله آن می‌توان روشنائی مصنوعی تولید کرد و امروز به‌طور کلی ام هر یک از اسباب‌های گوناگونی که برای …

به‌معنی ابتدائی، ظرفی دارای فتیله آغشته به ماده‌ای قابل اشتعال که به‌وسیله آن می‌توان روشنائی مصنوعی تولید کرد و امروز به‌طور کلی ام هر یک از اسباب‌های گوناگونی که برای تولید روشنائی (و گاه حرارت) به‌کار می‌رود. در عصر حجر قدیم روغن را در سنگ و صدف و جزء آنها مشتعل می‌کردند. در مصر و مشرق زمین از ایام بسیار قدیم چراغ‌های فتیله‌آی با روغندان سفالی معمول بود. در یونان، در قرن ۶ ق ـ م مشعل‌هائی با روغندان فلزی یا سفالی (برای گذرانیدن فتیله از آن) نیز به‌کار می‌رفت، و در برخی از مناطق مشرق زمین شاید هنوز به‌کار می‌رود. این چراغ‌ها معمولاً دود می‌کرد زیرا قسمت مرکزی فتیله‌ای گرد از هوای کافی برای احتراق کامل محروم بود. در اواخر قرن ۱۸ فتیله مسطح تهیه شد، که از دود چراغ کاست. در همین روزگار بود که آرگان فتیله گرد میان تهی را اختراع کرد، و او لوله چراغ را که قبلاً داوینچی ابداع کرده بود به‌کار برد. از اواسط قرن ۱۹ چراغ‌های نفت‌سوز به‌کار رفت.

چراغ اطمینان Safety Lamp

چراغی برای کارگران معادن، که به‌منظور احتراز از وقوع انفجار در هوای محتوی گازهای قابل انفجار تعبیه شده است. چرا‌غ‌های اطمینانی که با شعله کار می‌کنند مبتنی بر یکی از اختراعات دیوی هستند که نخستین چراغ اطمینان واقعی را در ۱۸۱۵ اختراع کرد. درین چراغ‌ها، یک توری سیمی با چشم‌های بسیار کوچک، بر شعله احاطه دارد، و مانع از تجاوز شعله به بیرون می‌شود. مخلوط قابل انفجار متان و هوا که در معادن زغال‌سنگ تولید می‌شود و گریزو نام دارد، اگر به‌مقدار کافی تولید شود، از چشمه‌های توری وارد می‌شود و مانند کلاهی بر روی شعله چراغ، با شعله آبی می‌سوزد. این خاصیت برای امتحان کردن وجود گریزو به‌کار می‌رود، و هم اخباری به کارگران داخل معدن است. امروزه چراغ‌های شعله‌دار کمتر به‌کار می‌رود، و در معادن بیشتر از روشنائی برق استفاده می‌شود.

چراغ اضطراری قابل حمل

این چراغ پس از یکبار شارژ ۲۴ ساعت قابل استفاده است دارای دو لامپ فلوئورسنت خطی به‌طول ۲۰ سانتی‌متر و یک لامپ رشته‌ای میخی، دارای یک لامپ با قابلیت عمل به‌صورت فلاشر، در موارد اضطراری قطع برق کاربرد دارد.

چراغ اضطراری قابل حمل

این چراغ پس از یکبار شارژ ۲۴ ساعت قابل استفاده است دارای دو لامژ فلوئورسنت خطی به‌طور ۲۰ سانتی‌متر و یک لامپ رشته‌ای میخی، دارای یک لامپ با قابلیت علم به‌صورت فلاشر، در موارد اضطراری قطع برق کاربرد دارد.

چراغ با بخار جیوه Mercury Vapour Lamp

لامپی که دارای نور قوی و بی‌رنگ است. جریان برق در داخل لامپ از بخار جیوه عبور می‌کند. ازین لامپ برای روشنائی خیابان‌ها و درمان برخی از بیماری‌ها به‌عنوان اشعه آفتاب مصنوعی، استفاده می‌کنند. در نور این لامپ‌ها تابش فرابنفش فراوان یافت می‌شود.

چراغ بونزن Bunsen Burner

وسیله‌ای است برای تولید گرما جهت کارهای آزمایشگاهی که با سوخت گازهای احتراق‌پذیر ایجاد گرما می‌کند. این چراغ از یک لولهٔ راهنمای گاز و دریچه‌هائی برای تنظیم هوا تشکیل شده است.

چراغ گاز آزمایشگاهی است. درین چراغ گاز سوختنی مانند متان با بوتان با هوا مخلوط شده و می‌سوزد. به یاد مخترع آن بونزن (شیمیدان‌آلمانی) نامیده شده است.

چراغ حفاظ‌دار

قابل نصب در مکان‌های سرپوشیده و روباز با برق ۲۲۰ ولت ۶ آمپر، یا قابلیت اتصال لامپ‌های با سر پیچ E۲۷ تا ۱۰۰ وات به‌منظور روشن کردن محیط‌های کارگاهی، کارخانه‌ها و جاهائی که امکان برخورد احتمالی قطعات و وسایل حمل و نقل و غیره را دارد.

در سال ۱۹۱۴ نخستین چراغ راهنمائی در کلیولند ایالت اوهایو را نصب کرد.

چراغ راهنمائی سه رنگ

در سال ۱۹۱۸ چراغ راهنمائی سه رنگ اختراع و در شهر نیویورک نصب گشت.

چراغ روغن‌سوز

چراغ رایج در هند چراغ روغنی با فتیله پنبه‌ای بود، گاهی متعدد می‌شد تا به شکل چلچراغ درآید.

چراغ سیگنال تابلو

قابل نصب در تابلوها و لوازم برقی، با برق ۲۲۰ ولت، ۵۰ هرتز، برای نشان دادن روغن بودن یک دستگاه یا وصل بودن به یک مدار.

چراغ علامت (چشمک‌زن)

پایه‌دار، با برق ۲۲۰ ولت، با قابلیت لامپ سر پیچ ادیسونی ۶۰ یا ۱۰۰ واتی، سیکل خاموش و روشن شدن، یک در ثانیه ـ از چراغ علامت چشمک‌زن به منظور اعلام وضعیت قابل توجه یا بحرانی استفاده می‌شود.

چراغ فرفره‌ای Strobflash

با این دستگاه سرعت زاویه‌ای را می‌توان به‌وسیله یک منبع نورانی چشمک‌زن هم که فرکانس آن قابل تغییر باشد اندازه گرفت. این تکنیک مستلزم آن است که نشانه‌ای روی محور گردنده حک شود. درین دتگاه فرکانس نور چشمک زن را چنان تنظیم می‌کنند که وقتی روی محور گردنده تابیده شود، نشانه روی محور ثابت به نظر می‌رسد، آنگاه تعداد چشمک‌های نور در ثانیه مساوی با تعداد دورهای محور در دقیقه خواهد بود.

چراغ‌قوه

دستی با باتری خشک، مشخصات ۳ ولت، با ۲ باتری خشک از نوع (A) UM-۱ (بزرگ) شامل نه، فنرته، تیغه متصل کننده فنر ته به کلید، دکمه کلید، کاسه مخروطی هدایت کننده، لامپ، سرپیچ لامپ، پین سرپیچ لامپ، تیغه اتصال سرپیچ لامپ، صفحه محافظ جلو لامپ، درپوش روی محافظ.

چراغ مطالعه با لامپ معمولی ـ رومیزی مشخصات

۲۲۰ ولت، با لامپ سرپیچ ادیسونی، ۶۰ وات با حفاظت مضاعف شامل قاب کف پایه، قطعه تنظیم مرکز ثقل بوش، لوله خرطومی، کلاهک مخروطی پشت کاسه لامپ، مهره اتصال لوله خرطومی به پایه و کلاهک مخروطی، لوله وارنیش، سرپیچ، درپوش سرکلاهک مخروطی.

چراغ مطالعه با لامپ هالوژن

با لامپ هالوژن ۲۲۰ ولت، ۵۰ هرتز، ۵۰ وات، شامل برآمده، قاب زیر قاب برآمده، ترانسفورماتور، کلید، ترمینال، سیم تغذیه، محافظ محل ورود سیم تغذیه به قاب برآمده، لوله واشر زیر و روی لوله طرفین لوله خرطومی، مهره محکم کننده کاسه روی قاب دور لامپ واشر روی لوله به لوله طرفین خرطومی، لامپ، قاب دور لامپ، کاسه روی لامپ و قاب، لوله خرطومی، سوکت ته لامپ، سیم، حلقه بین سرلامپ (دور لامپ) و قاب دور لامپ.

چراغ معدن Safety Lamp

چراغ دیوی چراغ نفت سوزی که گازهای اشتعال، مانند متان (گاز معدن) را نمی‌افزود. این چراغ دارای توری سیمی استوانه‌ای شکلی است که به‌عنوان دودکش عمل می‌کند. گرمای شعله توری به بیرون هدایت می‌شود. و با آن که گزا معدن در داخل توری می‌سوزد. دمای توری چندان بالا نمی‌رود که گاز بیرون توری را مشتعل کند.

چراغ نفت‌سوز

چندین چراغ‌نفت‌سوز از عهد و دوره ماگدالنی در دسترس است اما هیچ نشانی در دست نیست که ازین چراغ‌ها جز برای روشنائی استفاده دیگری هم شده است. در صورتی که در دوره ماگدالنی علاوه بر کباب کردن، از روش دیگری هم برای پختن غذا استفاده می‌شد.

چراغ نورپردازی باز Sky pan

وسیله‌ای برای نورپردازی باز صحنه با یک نماد در کارهای درون و برون استودیوئی فیلمبرداری یا تصویربرداری تلویزیونی درین روش لامپ‌ها در درون کاسه‌های بزرگ آلومینیمی با رویه صیقل شده قرار گرفته و سبب پخش و انتشار نور در سطح گسترده‌ای می‌شود.

چراغ هالوژن با قاب چشمی

فولادی با رنگ کوره‌ای، با قابلیت نصب لامپ هالوژن MR - ۱۶ Dichroic با زاویه چرخش ۳۵۵ درجه، قطر خارجی ۱۰۰ و ارتفاع ۵۰ میلیمتر.

چرخ دندانه‌دار فیلم

چرخ دندانه‌داری که سوراخ‌های منگنه شده روی آن‌جا می‌افتد و کشش فیلم را دوربین یا نمایش دهنده به انجام می‌رساند. این قرقره دندانه‌دار، یکی از لوازم اساسی کار در هر دستگاه تصویری مانند دوربین فیلم‌برداری و پروژکتور نمایش دهنده به‌کار می‌رود.

چرخ دنده میخی

این چرخ‌ها یک صفحه مدور چوبی بودند که میخ‌های چوبی را عمودی ر آن در دور آن فرو کرده بودند. درگیری دو عدد ازین چرخ‌ها، نخستین درگیری عمودی دنده‌ها را تحقیق بخشید. برای استحکام این ترکیب، یک صفحه چوبی دیگر به یکی از دو چرخ می‌افزایند که نوک‌های آزاد این میخ‌ها در آن فرو رود. این نوع دنده‌کاری از زمان رومیان به‌نام دنده کاری فانوسی شهرت داشت و تنها نوعی است که قرن‌ها به‌کار می‌رفت. این دنده‌ها را با آهن هم می‌ساختند. چرخ دنده‌های فلزی واقعی تا پیش از سده یازدهم یا دوازدهم ساخته نشدند. کاوش‌های باستان‌شناسی سبب کشف نمونه‌هائی از قدیمترین آنها شد ولی گویا در صنعت قرن شاهزدهم آغاز شد، با این همه در همین سده و حتی تا پایان سده هیجدهم دنده‌کاری فانوسی چوبی رواج خود را از دست نداد بود. این اختراع نه تنها جهت حرکت را ممکن ساخت بلکه امکان تغییر سرعت را هم فراهم کرد.

چرخ دنده

وسیله اتصال و انتقال حرکت اساسی در ساعت مکانیکی است و چون دندانه‌های چرخ باید دقت و نظم بسیار حساسی داشته باشند بنابراین ساختن آنها با دست عملی نیست. نخستین ماشین ساخت چرخ دنده که در تاریخ ضبط شده کار یک صنعتگر ایتالیائی به‌نام جوانلوتور یانو اهل کرملونا است. او در سال ۱۵۴۰ به اسپانیا رفت تا یک ساعت بزرگ نجومی برای امژراتور شارل پنجم بسازد. توریانو بیست سال صرف طرح‌ریزی ساعتی با ۱۸۰۰ چرخ‌دنده کرد و ساخت آن سه سال و نیم طول کشید. هر روز بجز تعطیلات می‌بایست سه چرخ دندانه که دارای اندازه‌های متفاوت بودند و تعداد و ابعاد دندانه هر چرخ با دیگری تفاوت داشت بسازد و هر کدام را به روش مخصوص کار بگذارد او ماشین تراشی اختراع کرده بود و با آن دندانه‌های لازم را با زوایای مختلف در چرخ‌ها می‌تراشید.او هرگز چرخ دنده‌ای را دوبار نساخت اما ماشین تراش او مورد استفاده دیگران قرار گرفت.

چرخ‌گردان (پلاستیکی)

مشخصات

زوجی به ابعاد، (کلفتی) ۱۷٭ (قطر خارجی) ۴۸ میلیمتر، با تحمل ۲۵ کیلوگرم بار

کاربرد

به‌عنوان پایه متحرک در وسائلی نظیر تلویزیون، میز اسکناس شمار، میز دستگاه کاغذ خردکن، صندلی و... کاربرد دارد.

چرخ‌گردان (لاستیکی) قابل نصب در زیر تخت، میز غذاخوری و تجهیزات متحرک

مشخصات فنی

قطر چرخ ۷۵ میلیظمتر، کلفتی ۲ سانتی‌متر با پدال نگهدارنده، ظرفیت تحمل بار ۷۵ کیلوگرم

کاربرد

از چرخ‌گردان در زیر وسائلی مانند تخت‌های بیمارستان میزغذاخوری بیمار، قفسه‌های متحرک در انبارها و موارد مشابه کاربرد دارد.

چراغ اتومبیل

در آغاز اتومبیل‌ها چراغ نفتی داشتند، که تقلیدی از کالسکه و ارابه قدیمی بود. در سال ۱۹۰۰ چراغ‌های استییی‌لنی مورد استفاده واقع شد و تا جنگ جهانی اول ادامه داشت. این چراغ‌ها علی‌رغم کثیفی و مشکلاتی که همراه داشت نور سفیدی تولید می‌کرد. ازین گذشته روشن و خاموش کردن دشوار بود.

چراغ‌های الکتریکی تا زمان تکمیل شدن اختراع لامپ و ژنراتور مدار شارژ به‌کار گرفته نمی‌شد. نخستین چراغ الکتریکی به‌عنوان وسائل یدکی مصرف پیدا نمود تا آنکه در سال ۱۹۴۰ چراغ‌های جلو به صورت الکتریکی در روی گلگیر ساخته شد.

چراغ‌های اتومبیل

اساس ساختمان چراغ‌های برقی بر این است که جریان برق از سیم نازکی عبور کرده آنرا سرخ نموده و ایجاد نور می‌کند.

اگر سیم ملتهب در داخل حبابی که هوا نداشته باشد قرار گیرد نور آن بمراتب زیادتر و دوام آن چون در مجاورت هوا نیست خیلی زیادتر می‌شود.

در اتومبیل چندین نوع چراغ به‌کار رفته است که عموماً از باتری شش ولت یا دوازده ولت استفاده می‌کنند.

چراغ‌های جلو

در داخل کاسه چراغ‌های جلو عموماً دو لامپ قرار داده‌اند که یکی پرنور، دیگری کم نور است. این چراغ‌ها در شب به‌کار می‌رود. برای تبدیل نور از ضعیف به پر نور و برعکس از پدالی که زیر پای چپ راننده است که با فشار دادن آن نور چراغ‌های جلو عوض می‌شود.

چراغ‌های عقب

برای خطر گذارده شده و عموماً شیشه‌های آن قرمز است. چراغ ایست یا استوپ، چراغ مخصوصی است که تنها در موقعی‌که ترمز گرفته می‌شود روشن می‌شود و حتماً قرمز است و نور آن از نور چراغ خطر بیشتر است.

چراغ‌های راهنما یا جهت نمای الکتریکی بیشتر اتومبیل‌ها به جهت نما مجهزند و بر دو نوعند ـ نوع اول آن اهرمی و نوع دوم آن به‌وسیله دستگاه اتوماتیکی که دارد و بالامپی مربوط است، آنرا خاموش و روشن می‌کند. جهت نمای اهرمی عموماً مغناطیسی است و به‌محض اینکه جریان برق در آنها وارد شود یک طرف اهرمی را که در داخل جعبه‌ای می‌باشد روی خاصیت آهنربائی به‌خود جلب کرده و مانند اله کلنگ طرف دیگر آن بالا می‌آید و باقطع جریان برق به‌جای خود باز می‌گردد. جهت نمای چشمک زن با قرار دادن دستگاه اتوماتیک قطع و وصل در مسیر لامپ مربوط، بسته به اینکه در سمت چپ یا راست ماشین باشد. مرتباً خاموش و روشن می‌شود.

چراغ ایمنی معدن کاوان

کار در معادن زغال‌سنگ معدن کاوی در معادن زغال‌سنگ هرگز شغل کم‌خطری نبوده است. امروزه خیلی هم پرخطر نیست. چه با اختراع چراغ ایمنی، از خطر انفجار، بشدت کاسته شده است. نخستین چراغ ازین نوع را سرهمفری دیوی شیمیدان انگلیسی در ۱۸۱۵ در همان روزگاری که انقلاب صنعتی در انگلستان آغاز و نیاز به استخراج زغال‌سنگ بواسطه خطوط آهن و موتورهای بخار فراوان و دیگر تکنولوژی‌های جدید وابسته به سوخت زغال‌سنگ رو به فزونی بود. اختراع کرد. در حالی‌که معادن زغال‌سنگ گودتر و بزرگتر می‌شد. خطرات برای معدن‌چیان افزایش می‌یافت که عمدتاً خطرات انفجاری بود که بر اثر یک گاز، بنام گاز معدن صورت می‌گرفت. در اوایل ۱۸۱۲ انفجارات متعددی در معادن زغال‌سنگ بر اثر همین گاز معدن که معدنچیان باخود وسایل روشنائی می‌بردند رخ می‌داد و هر ساله صدها تن معدنچی بر اثر همین انفجارات کشته می‌شدند.

از همفری دیوی برای حل این مشکل در خواست کمک شد، وی با دیدار معدنچیان و آگاهی از خطرات گاز معدن، عمدتاً گاز متان که خیلی سریع قابل انفجار بود و البته در این زمینه تئودورگراتوس (۱۸۲۲ ـ ۱۷۸۵) آلمانی مطالعاتی انجام داده بود.

در طول سه ماه دیوی نخستین چراغ ایمنی را اختراع کرد. پس از وی دانشمندان بسیار در تکمیل چراغ ایمنی معدن کوشیدند و اینک بر قسمت جلو کلاه ایمنی معدن کاوان چراغی که از نیروی برق باتری آن در جعبه‌ای نسبتاً کوچک بر پشت معدنچی قرار گرفته. تغذیه می‌کند چراغ ایمنی امروزی و در واقع چراغ ایمنی دیوی منتها با تغییراتی مورد استفاده کارگران معادن زغال‌سنگ می‌باشد.

چراغ گاز

در قرن هجدهم ویلیام مرداک برای نخستین بار گاز زغال‌سنگ را برای روشنائی به‌کار برد.

در ۱۸۲۳ در ایالت نیویورک از گاز برای روشنائی چراغ‌های گازی اولیه که با شعلهٔ زردرنگی به شکل برگ‌افرا با قاعدهٔ آبی رنگ می‌داد مورد استفاده قرار گرفت.

اختراع چیزی به‌نام توری ویسباخ محرک استعمال گاز به‌منظور روشنائی در خانه‌ها و خیابان‌ها شد. در برخی از جاها هنوز چراغ‌های خیابان به سبک قدیم از توری ویسباخ استفاده می‌کنند.

این توری از پارچهٔ نازکی مانند تنزیب ساخته شده که روی آن را با اکسید دو عنصر کمیاب پوشانیده‌اند وقتی گاز دراین اکسیدها می‌سوزد از توری با نوری به رنگ سفید می‌درخشد. چندی بعد چراغ‌های زنبوری ساخته و مورد استفاده مردم واقع شد.

چراغ لحیم‌کاری

دستگاهی قابل حمل است که به‌مقدار فراوانی شعله داغ را با فشار سوختن الکل یا بنزین بشیئی مورد نظر می‌تاباند و ازین شعله‌های داغ می‌توان در فلزکاری و لحیم‌کاری و برای ذوبفلز سود جست. لحیم کاری لوله‌ها یا آب کردن یخ لوله‌های یخ زده استفاده کرد. در ۱۸۶۲ جیمس رودس آمریکائی طرح و پروژه‌ای را گسترش داد تا یک لامپ بخار ابداع کرد که خیلی شبیه به نمونه‌های جدید آنست، اما هرگز یک مدل عملی آنرا نساخت. در ۱۸۸۰ چندین نفر مخترع سوئدی ابداع و اختراع و ساخت چراغ لحیم کاری را اعلام کردند. ماکس سیورت کارخانه‌دار و صادر کننده، طرحی برای یک ابزار ابداع کرد. مخلوط سوخت مصرفی با هوا کار سوختن و خروج سوخت از نازل صورت می‌گیرد. آنگاه سوخت به‌شکل تمیزی آتش شعله داغ، به‌طور نیرومندی، به‌علت فشار از نازل خارج می‌شود پدید می‌آید. همچنین سیورت اختراعی را تکمیل کرد که به‌نظر مانند یک موتور به‌نظر می‌رسد. سی.آر. نای برگ یک دستگاه واقعی چراغ لحیم‌کاری ساخت و اختراع کرد پروپان یک سوخت معروف عمومی انتخابی از دیگر گازهای سوختنی بود برای نخستین چراغ لحیم‌کاری بشمار می‌رفت. یک ابزار جدید راتروی باربی و تیموثی ویهس ابداع کردند که خیلی کار آمد و گرمای تابشی آن زیاد بود. و دو قطعه فلز را به خوبی بهم جوش می‌داد و لحیم می‌کرد. لحیم‌کاری با دستگاه لحیم کاری در بسیاری از مقاصد بکار رفت از جمله در فضا در زیر آب و غیره.

چراغ راهنمای چشمک‌زدن اتومبیل

(راهنمای گردش به چپ و راست و چشمک‌زن (اضطراری) برپایه اصل الکتریکی گرمائی کار می‌کند و برای باز و بسته کردن اتصال‌های الکتریکی از نوار دو فلزی سود می‌برد. نوار دو فلزی، از دو فلز مختلف ساخته شده که ضرایب انبساط حرارتی آنها متفاوت است. وقتی نوار حرارت می‌بیند فلزی که ضریب انبساط کوچکترین دارد، کمتر منبسط می‌شود و نوار به سمت آن تمایل پیدا می‌کند. بنابراین هرگاه یک انتهای نوار ثابت باشد، انتهای دیگر در اثر حرارت دیدن مقدار معینی از موقعیت خود در زمان سرد بودن دور می‌شود که اندازه این جابه‌جائی به گرمای دریافت شده بستگی دارد.

نوع دیگری از چراغ‌های راهنما که به‌طور گسترده کاربرد یافته، براساس اصل سیم داغ استوار است. درین سیستم، افزایش طول یک سیم مقاومت‌دار نازک در اثر حرارت ناشی از عبور جریان برق از درون آن، برای کنترل قطع و وصل اتصال‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چراغ‌های راهنمائی

نخستین چراغ راهنمائی در ۱۸۶۸ در یکی از چهار راه‌های شلوغ لندن برای جلوگیری از لگدکوب شدن عابران پیاده در زیر سم اسب‌ها نصب گردید. این چراغ راهنمائی شبیه علائم راه‌آهن روزگار بود. برای استفاده در روز علائم متحرک و برای شب چراغ‌های گازی سرخ و سبز به‌کار می‌رفت. سرخ نشانه توقف و سبز علامت احتیاط بود که به‌وسیله اهرمی در پایین سکوی راهنمای فانوسی می‌چرخید و به نحوی که نور متناسب با رفت و آمد از روبرو می‌تابید اما چون متصدی چرخاندن اهرم براثر انفجار چراغ کشته شد عملاً تا ۵۰ سال از علائم راهنمائی استفاده نشد تا اینک در ۱۹۱۴ پس از عمومیت یافتن اتومبیل چراغ راهنمائی در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت و چراغ‌ها سبز و قرمز بود.

نخستین چراغ سه رنگ در ۱۹۱۸ در شهر نیویورک نصب و رد ۱۹۲۶ چراغ راهنمائی خودکار ساخته شد.

چراغ‌های قایقی

نخستین چراغ در ۱۷۳۲ در نورسند نصب شد با اینکه درین مکان چراغ نمود چندانی نداشت چندین بار هوای طوفانی آنرا به ساحل آورده بود.

این نوع چراغ، مفیدتشخیص داده شد و در چهار سال بعد، چراغ شناور دیگری در دادجون شول نصب شد. در پایان سده هیجدهم پنج عدد از این چراغ‌ها فعال بود که مشهورترین آنها چراغ نورث گادوین بود که آنرا نورث سندهد می‌نامیدند. این وسایل در زمان خیلی ابتدائی و معمولاً از قایق‌های کوچک بازرگانی از انواع هلندی بود. که تغییر شکل در آنها داده شده بود. چراغ‌ها دارای ۴ یا ۶ شمع بود که به شکل دکلی افراشته می‌شد. این قایق‌ها تنها دو بادبان داشت. یک قایق کمکی برای فانوس قایقی در بندر مجاور نگهبانی می‌داد تا در هنگام طوفان، قایق حامل چراغ را یاری دهد و چنانچه روی لنگر خود بند نشد یا کابل آن پاره شد آنرا یدک بکشد. در دهه ۱۸۳۰ نخستین قایق مخصوص این کار مورد بررسی قرار گرفت و کارهای تکمیلی بعدی چراغ‌های قایقی، تا روزگار ما، بر پایهٔ این قایق نخستین است.