دریاچه‌ای که دادخواهی کرد

دریاچه زریوار در سه کیلومتری شمال غرب شهر مریوان در کردستان قرار دارد. از زیبایی‌های این دریاچه بارها و بارها گفته‌ایم، اما روایتی که از این دریاچه شگفت این خطه از سرزمینمان نقل می‌شود شاید تازگی داشته باشد.

دریاچه زریوار در سه کیلومتری شمال غرب شهر مریوان در کردستان قرار دارد. از زیبایی‌های این دریاچه بارها و بارها گفته‌ایم، اما روایتی که از این دریاچه شگفت این خطه از سرزمینمان نقل می‌شود شاید تازگی داشته باشد.

دریاچه ای که به باور برخی، یکی از بزرگ ترین دریاچه های آب شیرین جهان است و از مکان های دیدنی و گردشگری مهم استان کردستان هم به شمار می رود. در فصل زمستان تمام سطح دریاچه زریوار یخ می بندد و به همین دلیل بسیاری را در فصل سرد راهی این استان می کند.

علاقه مردم نازنین کرد هم به این دریاچه بر هیچ کسی پوشیده نیست که اگر نبود جای تعجب داشت. در افسانه های محلی مردم این منطقه معروف است که زیر دریاچه زریوار شهری غرق شده وجود دارد. در این افسانه ها آمده دریاچه زریوار در گذشته ها وجود نداشته و به جای آن شهری باستانی به نام زریبار قرار داشته است. در این روایت ها علت اصلی غرق شدن و فنای شهر زریبار نفرین یک درویش نسبت به جور و ستمی است که به او وارد شده است. نقل است حاکم شهر زریبار، مرد ستمگری به نام فیله قوس بوده است. روزی مردی درویش اهل کردستان سوار بر مرکب خود به همراه همسرش از کنار این شهر می گذشتند که از سوی ماموران فیله قوس بازداشت می شوند. ماموران وی را به زور به شهر می آورند و مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار می دهند. سپس او را زیر ضربات شلاق به بیگاری می گمارند. در زیر بار کارهای سنگین، دم الاغ درویش که در واقع تنها سرمایه او هم بوده کنده می شود.

در این میان، زن درویش که حامله بوده، فرزندش سقط می شود. درویش که یکباره هر آنچه داشته را از دست رفته می بیند، نزد حاکم رفته و از او دادخواهی می کند، اما حاکم بی توجه به درویش، عمل مامورانش را نه تنها تأئید می کند، بلکه درویش را مورد استهزا قرار می دهد. درویش که دیگر تاب و تحملی نداشت، دلشکسته به بالای کوهی در شرق شهر می رود. در آنجا با خدای خویش شروع به راز و نیاز می کند و از دست فیله قوس به بارگاه خداوند پناه می برد؛ مردم شهر و فیله قوس را نفرین می کند و می گوید سرم را از سجده برنمی دارم تا شهر را با آب یکسان و این قوم ظالم را نابود نکنی.

در آخر نیز چنین می شود و شهر در زیر آب غرق می شود. همچنین گفته می شود قبر درویش هنوز هم در پای کوه نظاره گر دریاچه فعلی زریوار قرار دارد. روایت هایی که درباره جاذبه های گردشگری گفته می شود فارغ از صحت یا نادرستی شان و تنها به این که هنوز این روایت ها جان دارد، می تواند جذابیت تماشای آنها را صدچندان کند. همین است که حالا نه این که حتما شهری مغروق در زیر آب های این دریاچه باشد، اما زریوار را دوست داشتنی تر کرده است.