مجسمه بدون عنوان (اثرمحمد حسین عماد)

این اثر توسط آقای محمد حسین عماد در سال ۱۳۹۰ خلق شده است.
خود ایشان در مورد خلق این اثر چنین میگویند:
این مجسمه با یک طراحی ساده شروع شده ولی در موقع کار به این شکل در امده یعنی همه …

این اثر توسط آقای محمد حسین عماد در سال ۱۳۹۰ خلق شده است.

خود ایشان در مورد خلق این اثر چنین میگویند:

این مجسمه با یک طراحی ساده شروع شده ولی در موقع کار به این شکل در امده یعنی همه چیز از قبل تعیین نشده . طراحی ای کار بر اساس قابلیت ماده و ترکیب ان و جستجو و شناختی که من از این مواد دارم (الومینیوم و مقوا) انجام شده .و تصور شما از این مجسمه به ان معنی میبخشد.

سانتیمتر میباشد.۸۵X۲۰X۲۵ابعاد کار نگاه افراد به این کار کاملا متفاوت بوده که این، از مشخصات بارز آثار محمد حسین عماد میباشد، لیکن با توجه به تمایل ایشان در آشنا شدن با تصورات، و برداشتهای مخاطبان در رابطه با این اثر، کار را شاید به توان اینگونه هم به تفسیر کشید:

فرآیند خلاقانه این اثر، در شروع ، انجام و پایان کار، که حاکی از نوع تکامل در پروسه ساخت و شکل گیری آن میباشد، قابل تامل بوده ، بطوریکه این سیر تکاملی، در پروسه بکار گیری مواد، از مخلوط مواد به آلومینیوم خالص، بغایت چشمگیر و خیره کننده است. همچنین ویژگی متغیر ، متحول ، تکاملی و منحصر بفرد بکارگیری مواد که در کلیه آثار عماد بچشم میخورد در این اثر نیز محسوس میباشد.

نظم فزاینده و غالب اثر، در فرم شکلی از بی نظمی که نشانگر نوعی نگرش ، در تعامل با پدیده های مختلف این جهان بچشم میخورد، از ویژگیهای این اثر بوده، ضمن اینکه از نظر نگارنده، بنوعی، نگرش خاص به جامعه طبقاتی و چیدمان آن در این اثر بطور شگفت انگیزی قابلذکر و ملموس است ، از طرفی شکل مثلثی بدنه آن در انتها و بسته نبودن ضلع بالای مثلث بخودی خود شکل مثلث ۰۳۹;مزلو۰۳۹; را در اذهان یادآوری کرده و از طرفی حس جستجوگر مخاطب را بدرون فضای ۰۳۹;هیچ۰۳۹; این اثر مرتبط میکند.

چرخش بیهدف آحاد تشکیل دهنده این طبقات حول محور نا منظم آن گویا ی شرائط نه چندان مطلوب جوامع ، درحرکت انفعالی و بیهدف و روزمرگی خود میباشد ، ولی نگارنده متصور است ، طبقات مذکور میتوانند از همین حرکت بیهدف انفعالی نهایتا به نوعی تکامل در انتهای کار که متشکل از طبقات مختلف همان جوامع طبقاتی میباشد و حاکی از روند شکل گیری تکثر مواد به نوعی تکامل و وحدت مواد میباشد برسند.

انتهای این کار مخاطب را به نوعی خشونت پنداری کشانده که خصیصه هر کمالی در علم ، فلسفه، تکنولوژی و یا حتی عرفان و تهذیب نفس است که معمولا برابری و مطابقت میکند با ایجاد نوعی جریان گیری قدرت که در شرائط مختلف میتواند بصورت چاقوی دو لبه ای باشد که در زوال اصول اخلاقی حتما خشونت را تداعی میکند، و این اثر با تکامل در ساخت و مواد از این قاعده مستثنی نیست.

در این اثر محمد حسین عماد همچون سایر آثارشان ، فضاهای جادوئی و منحصر بفرد، نوع و نحوه بکار گیری ماتریال، و اوج و شکوه خلاقیت همراه با پردازش نوعی آرامش ناشی از هویت گرائی ، و رمز گشائی اسرار درونی انسان در رابطه با محیط و پیرامون خویش بچشم میخورد، مضافا به اینکه فرم و حجم اثر بنوعی با بیانی در بی زمانی و بی مکانی تداعی کننده همان ۰۳۹;هیچ۰۳۹; میباشد که در این اثر نیز مشهود است.

آقای محمد حسین عماد را بخاطر خلق این اثر باید ستود.

محمدعلی اردهالی