دست گداپرور من

چند وقتی است که شهرداری بیلبوردهای تبلیغاتی زیادی در شهر نصب کرده که هر یک به نحوی با گداپروری مبارزه می کنند و این آگاهی را به مردم می دهند که کمک کردن به نیازمندان را با گداپروری اشتباه نگیرند

چند وقتی است که شهرداری بیلبوردهای تبلیغاتی زیادی در شهر نصب کرده که هر یک به نحوی با گداپروری مبارزه می‌کنند و این آگاهی‌ را به مردم می‌دهند که کمک کردن به نیازمندان را با گداپروری اشتباه نگیرند.

اصولا ما ایرانی‌ها، انسان‌های احساساتی و تاثیرپذیری هستیم. آنقدر که گاهی اوقات با یک قوره سردیمان می‌کند و با یک مویز گرمیمان!

به همین دلیل است که گاهی مواقع قوه تشخیصمان را از دست می‌دهیم و با مسائل مختلف احساساتی برخورد می‌کنیم. مساله کمک به هم نوع هم در کشاکش همین احساسات قرار می‌گیرد و گاهی در مسیر نادرست قرار می‌گیرد. آنجاست که کمک کردن تبدیل به گداپروری می‌شود و نتیجه این می‌‌شود که افراد سودجو با تشکیل باند به نام کمک خواستن به اخاذی از مردم می‌پردازند و دیده شده که گاهی مواقع افرادی که به عنوان متکدی در جامعه حضور دارند، از طریق گدایی و با سوء استفاده از احساسات و عواطف مردم پول‌های کلان به جیب می‌‌زنند و پشت ظاهر ژولیده و مندرس آنها فردی پولدار و مرفه پنهان شده است.

ما در دینمان مسائل زیادی را داریم که کمک به دیگران را سفارش می‌کنند. در قرآن کریم هم بارها و بارها به کمک به دیگران سفارش شده است.

آیه «مما رزقنا هم ینفقون» «از آنچه روزیتان کردیم انفاق کنید» هم حاکی از همین مساله است.

اما این انفاق و صدقه و ذکات و خمس باید در جای صحیح و درست خود صورت بگیرد و چنانچه افراد جامعه این مساله را رعایت کنند دیگر فقیری باقی نخواهد ماند.

اما متاسفانه با بزرگتر شدن شهرها و دور شدن آدم‌ها از هم، نیازمندان واقعی از چشم‌ها پنهان می‌مانند و کسی از حالشان با خبر نمی‌شود. این درحالی است که افراد سودجو که راه بازی با احساسات مردم را یاد گرفته‌اند با سماجت و پررویی افراد را وادار می‌کنند که هر طور شده کمکی به آنها بکنند؛ در غیر این صورت دست از سر آنها بر نمی‌دارند. در حالی که در گذشته به دلیل کوچک بودن شهرها و کم بودن جمعیت، همه از حال هم باخبر بودند و در اصطلاح همسایه خبر از احوال همسایه‌اش داشت.

بنابراین به محض اینکه همسایه‌ای دچار مشکل مالی شدید می‌شد، اطرافیان از اوضاع او با خبر شده و در صورت امکان کمکش می‌کردند اما در هیاهوی زندگی شهری امروزی که افراد یک آپارتمان همدیگر را درست نمی‌شناسند، نمی‌توان توقع داشت که به هم کمک کنند و این دوری و غریبه شدن آدم‌ها با هم و کاهش صله رحم که سفارش موکد دین اسلام است باعث شده هر کس در مشکل خودش غوطه‌ور باشد و کسی از حال دیگری باخبر نباشد.

به همین دلیل است که گداپروری در جامعه رشد پیدا کرده و نیازمندان واقعی پشت دیوارهای سنگی فراموشی و غفلت پنهان مانده‌اند.

این در حالی است که اگر افراد تا این حد با هم غریبه نباشند و از حال و احوال هم باخبر باشند، نیازمندان واقعی شناسایی می‌شوند و توسط خیرین مورد حمایت واقع می‌شوند و در این صورت افراد سودجو فرصتی برای عرض اندام پیدا نمی‌کنند و گدایی تبدیل به یک شغل نمی‌شود. بزرگی می‌گفت: اگر آدم‌ها یاد بگیرند که از قلعه وجودی خود بیرون بیایند، آن وقت است که چشمشان به آدم‌های دنیا می‌افتد و می‌بینند که آدم‌ها چقدر دردمندند می‌فهمند که خارج از زندگی ما، خارج از خانه ما، خانه‌هایی هست که انسان‌هایی در آن زندگی می‌کنند که شاید نیازمند شنیدن یک کلام زیبا از جانب ما باشند. نیازمند یک محبت، نیازمند یک احوال‌پرسی ساده! نیاز آدم‌ها همیشه پول نیست. گاهی اوقات درک کردن حال یک آدم نیازمند، باری از دوش او بر می‌دارد که قابل وصف نیست. اگر از حال هم خبر داشته باشیم، حتما قرار نیست نیازهای مادی دیگران را برطرف کنیم، کما اینکه شاید خود ما هم انسان‌های توانمندی به لحاظ اقتصادی نباشیم. اما شاید بتوانیم واسطه خیر شویم و یک نیازمند را به دیگران معرفی کنیم و باعث شویم یک خیر پولش را در جای درست مصرف کند. همین بی‌خبری ما از حال یکدیگر است که فرصتی ایجاد می‌کند برای افراد سودجو که خود را به جای نیازمندان واقعی جا بزنند و کمک افراد را جلب کنند و خود پولدارتر شوند و فقیران فقیرتر!

این وظیفه ماست که در انفاق کردن دقت کنیم. شاید انفاق کردن نابجای ما، افراد را به گدایی عادت دهد و طعم شیرین پول بدون زحمت را در دهانشان ایجاد کند و فرد حاضر نشود تحت هیچ شرایطی برای کسب درآمد، زحمت بکشد و گدایی راحت‌ترین شغل برای برخی افراد و خانواده‌هایشان شود.

آنچنان که در جامعه هم شاید هستیم که افراد زیادی از غفلت مردم سوءاستفاده کرده و با سوءاستفاده از احساسات و عواطف مردم، خود را گدا معرفی می‌کنند و با جلب کمک‌های مردم، از اعتماد و احساسات افراد سوءاستفاده می‌کنند و اتفاقی که شاهدش هستیم در جامعه رخ می‌دهد. پس باید هوشیار بود و مانع گداپروری شد.

نویسنده : زهرا مقصودی