و این ندای دلنشین

آیا مدعیان اصلاحات معتقدند که فقط افراد بی ایمان, بی تقوا, فاقد خلوص و به دور از همه خوبی ها حق فعالیت سیاسی دارند و چنانچه چنین اعتقادی ندارند که ندارند چرا تا نام بسیج و بسیجی را می شنوند, از حضور و فعالیت آنان در انتخابات احساس خطر می کنند

بعد از دستور صریح و حکیمانه حضرت امام(ره) که نظامیان را از عضویت در احزاب و گروههای سیاسی منع کرده بودند، روزی دو تن از برادران واحد پرسنلی سپاه که مسئولیت گزینش نیروهای تازه را برعهده داشتند نزد مرحوم شهید محلاتی نماینده وقت حضرت امام(ره) در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آمده و درباره گزینش افرادی که در آمریکا و اروپا تحصیل کرده و عضو اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در کشورهای محل تحصیل خود بودند، کسب تکلیف کردند و توضیح دادند که اتحادیه به تناسب مسائل و رخدادهای کشور بیانیه صادر کرده و موضع سیاسی اتخاذ می کند. شهید محلاتی که خدای سبحان بر درجاتش بیفزاید در پاسخ گفتند؛ منظور حضرت امام(ره) آن است که اعضای سپاه به طور همزمان عضو احزاب و گروهها و تشکل های سیاسی نباشند بنابراین عضویت قبلی آنها در یک حزب و گروه سیاسی در صورتی که با ورود به سپاه قطع شده باشد، مانعی ندارد و سپس تاکید کردند که اگر دانشجویی در آمریکا و اروپا مشغول تحصیل بوده و عضو انجمن های اسلامی در کشور محل تحصیل خود نبوده است باید نسبت به هویت او تردید کرده و بررسی کنید که کجا بوده اند؟ نه افرادی که عضو انجمن های اسلامی بوده اند، چرا که عضویت این افراد نشانه انگیزه های اسلامی و تعهد انقلابی آنهاست و یک امتیاز تلقی می شود.

این روزها در پی سخنان سردار جعفری فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درباره مجاز بودن فعالیت سیاسی و انتخاباتی آن دسته از بسیجیان که در نیروهای مسلح عضویت ندارند، برخی از مدعیان اصلاحات و روزنامه ها و سایت های خبری وابسته به آنان صدا به اعتراض بلند کرده و پی در پی مصاحبه می کنند و مقاله می نویسند که فرمانده سپاه در اظهارات خود فرمان حضرت امام(ره) را نادیده گرفته و قصد دارد بسیج را به نفع یک کاندیدای خاص و علیه نامزدهای جبهه اصلاحات وارد فعالیت های سیاسی و انتخاباتی کند! این جاروجنجال- بخوانید تبلیغاتی- در حالی است که مطابق قوانین جاری و روال تعریف شده که از قضا بسیار روشن و خالی از ابهام نیز هست، همه بسیجیان عضو سپاه نیستند، بلکه «بسیج» به قول امام راحل(ره) یک «تفکر فراگیر» است که ندای دلنشین آن باید در سراسر عالم طنین انداز شود و در قوانین و آئین نامه های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز به وضوح و با صراحت دیده می شود که یک بسیجی، الزاماً عضو سپاه و نیروی نظامی نیست. بنابراین بسیار تعجب آور است که مدعیان اصلاحات این نکته بسیار بدیهی را نمی دانند! و یا می دانند و تظاهر به ندانستن می کنند؟! بسیج ترجمان دیگری از ایمان، تقوا، خلوص و همه خوبی هاست. آیا مدعیان اصلاحات معتقدند که فقط افراد بی ایمان، بی تقوا، فاقد خلوص و به دور از همه خوبی ها حق فعالیت سیاسی دارند؟! و چنانچه چنین اعتقادی ندارند- که ندارند- چرا تا نام بسیج و بسیجی را می شنوند، از حضور و فعالیت آنان در انتخابات احساس خطر می کنند؟! و با تجاهل به نظر امام(ره) و قوانین جاری می کوشند بسیج را معادل یک نیروی نظامی و عضو رسمی سپاه معرفی کنند؟! به یقین آقایان مدعی اصلاحات می دانند که بخشی از بسیجیان عضو رسمی سپاه هستند و در گردان های کربلا و عاشورا به کار گرفته شده اند ولی بخش اعظم نیروهای بسیجی همان مردم عادی هستند که تفکر بسیجی را برگزیده اند و بی آن که عضو رسمی، قراردادی و یا اسمی سپاه باشند برای جانبازی و فداکاری در راه اسلام و انقلاب و دفاع از جان و مال و ناموس مردم اعلام آمادگی کرده اند. بسیج دانش آموزی، بسیج دانشجویی، بسیج اساتید، بسیج کارگری، بسیج کارمندان و... از این دسته اند.

حضرت امام(ره) درباره بسیج می فرمایند:

«ملتی که در خط اسلام ناب محمدی- صلی الله علیه وآله- و مخالف با استکبار و پول پرستی و تحجّرگرایی و مقدس نمایی است، باید همه افرادش بسیجی باشند»

همانگونه که ملاحظه می شود- و عجیب است که چرا بعضی ها ملاحظه نفرموده اند- حضرت امام(ره) با صراحت می فرمایند «همه افراد ملت باید بسیجی باشند» و اکنون این پرسش از مدعیان اصلاحات مطرح است که وقتی حضرت امام(ره) می فرمایند «همه ملت باید بسیجی باشند» آیا مطابق نظر شما منظورشان این بوده است که هیچیک از افراد ملت نباید در فعالیتهای سیاسی و انتخاباتی شرکت کنند؟! آیا دوستان مدعی اصلاحات نظر امام(ره) را باور ندارند که بسیج را یک تفکر سراسری می دانند و نه یک رده خاص نظامی؟! یا نظر خود را به نظر مبارک آن بزرگوار ترجیح می دهند؟ بدیهی است که نظر مبارک حضرت امام(ره) دقیقاً همان است که در قانون آمده و مطابق آن بسیج به مفهوم یک تفکر است که امروزه در «بسیج اقشاری» یعنی بسیج های دانش آموزی، دانشجویی، اساتید، کارگری شکل گرفته و با بسیج گردان های نظامی که عضو رسمی سپاه هستند تفاوت دارند.

در همین زمینه، رهبر معظم انقلاب طی سخنانی در جمع اساتید بسیجی می فرمایند؛

«در میدان علم بایست تن به آب و آتش زد، باید کار کرد. خوب این یکی از مظاهر بسیج علمی است که عامل عمده اقدام هم می تواند همین مجموعه برادران مومن، برادران و خواهران مومنی باشد که در دانشگاه مشغول تعلیمند، اساتید. با این نگاه بنده مجموعه بسیج اساتید را یک مجموعه نظامی نمی دانم. چون مفهوم نظامی گری در معنای بسیج اصلاً نیست. بسیج یعنی در طبق اخلاص گذاشتن همه توان و نیرویی که انسان می تواند در طبق اخلاص بگذارد و تقدیم بکند. یعنی اقدام، آن هم اقدام مومنانه و خالصانه و با انگیزه... این معنای بسیج است.»

نکته مورد اشاره درباره تعریف بسیج و تفاوت گردان های نظامی بسیج با توده های عظیم بسیج مردمی به اندازه ای بدیهی و غیرقابل تردید است که اعتراض کنندگان به سردار جعفری نیز بی آن که بخواهند - و یا متوجه باشند- به آن اعتراف کرده اند.

آقای کروبی که اعتراض ها و سروصدای اخیر مدعیان اصلاحات با استناد به اظهارات ایشان کلید خورده و ادامه دارد، به هنگام ثبت نام برای ریاست جمهوری دهم خطاب به سردار جعفری گفته است؛ «من از سال ۴۱ بسیجی بودم، قطعاً آن زمان آقای سردار جعفری کودک بودند و با احترام به ایشان می گویم؛ این خط و نشان ها را برای مردم نکشید. من برای داغ کردن تنور انتخابات نیامده ام. برای انتخاباتی آزاد بدون دخالت احتمالی بسیج آمده ام و اگر تخلفی شود کوتاه نمی آیم».

آقای کروبی می دانند که «بسیج» به معنا و مفهوم امروزی آن بعد از پیروزی انقلاب اسلامی پدید آمده و در سال ۴۱ هنوز تاسیس نشده بود که ایشان از سال ۴۱ بسیجی باشند! بدیهی است منظور جناب کروبی این نیست که از سال ۴۱ عضو نیروی مقاومت بسیج شده اند. بلکه با این سخن خویش اذعان می کنند که «بسیج» یک تفکر فراگیر و به مفهوم و معنای تعهداسلامی و انقلابی است و این دقیقاً همان تعریفی است که حضرت امام(ره) از بسیج ارائه فرموده اند و همان منظوری است که سردار جعفری از بسیجیان غیرعضو سپاه داشته است. بنابراین اعتراض آقای کروبی به اظهارات سردار جعفری بی مورد خواهد بود. چرا که خود ایشان هم بسیج را به معنای عضویت در سپاه نمی دانند و گرنه نمی توانستند از سال ۴۱ عضو آن باشند! و چنانچه منظورشان بسیج به معنا و مفهوم عضویت در سپاه است که باید گفت؛ چرا بدون استعفا از بسیج نامزد ریاست جمهوری شده اند؟!

و اما از سوی دیگر، مدعیان اصلاحات با اعتراض به سردار جعفری بی آن که متوجه باشند به جبهه اصلاحات اهانت می کنند چرا که آقایان در سخنان و نوشته های خود تاکید می کنند «بسیج مدرسه عشق است»، «بسیج نماد اخلاص و ایمان است»، «بسیج لشکر مخلص خداست»، «بسیج حافظ انقلاب و جان و ناموس مردم است» و از سوی دیگر حضور بسیجیان در فعالیت های سیاسی و انتخاباتی را علیه نامزدهای اصلاح طلب می دانند و این پرسش را بی پاسخ می گذارند که چرا حضور افراد- به قول خودشان- مخلص و با ایمان و فداکار و خداجوی در انتخابات را به زیان خود تلقی می کنند؟! آیا، این اهانت به جبهه اصلاحات نیست؟ فرمانده محترم سپاه گفته است که بخش اعظمی از بسیجیان عضو سپاه و نظامی نیستند و می توانند در فعالیت های سیاسی و انتخاباتی شرکت کنند ولی نگفته است به نفع کدام جریان سیاسی وارد عرصه شوند. بنابراین چرا مدعیان اصلاحات از هم اکنون اطمینان دارند که مردم مخلص و با ایمان به نامزدهای جبهه اصلاحات رأی نمی دهند؟! و از حضور این قشر در فعالیت های انتخاباتی ابراز نگرانی می کنند! مگر اصلاحات را با ایمان و اخلاص، وطن دوستی و فداکاری در تضاد می دانند؟!

حسین شریعتمداری