تاریخچه و پیدایش مسابقات شیرجه

مورّخان بر این باور هستند که تاریخ مسابقات شیرجه به کشور یونان باستان باز می گردد ولی تنها اطلاعی که در این باره وجود دارد مربوط به نقوش مقبره ای در شهر ناپل در کشور ایتالیا می باشد, که قدمت آن به ۲۵۰۰ سال می رسد

در روی سقف این مقبره تصویر مردی مشاهده می‌شود که در حال شیرجه زدن از روی سکوی مرتفعی می‌باشد که احتمالاً باید صخره یا پرتگاهی باشد. پیشگامان ورزش شیرجه افرادی بودند که با پرش از روی صخره‌ها و پرتگاه‌ها به درون آب‌های دریای آکاپولکو به شهرت رسیدند. سپس در قرن ۱۷ هنگامی که ژیمناست‌های آلمانی و سوئدی برای ایمنی بیشتر حرکات نمایشی خود را در سواحل دریا انجام می‌دادند و عدهٔ کثیری را برای تماشا به ساحل می‌کشاندند، آهسته آهسته این رشتهٔ ورزشی تکمیل شد. نهایتاً تمرینات ژیمناستیک آنان به یک رشتهٔ ورزشی تبدیل شد که به آن شیرجهٔ آزاد گفته می‌شود. واژه‌ای که حتی پس از ورود این رشته به مسابقات المپیک سنت‌لوئیس آمریکا در سال ۱۹۰۴ به‌صورت شیرجه و شنا در زیر آب همچنان به آن اطلاق می‌گردید. در انگلستان در قرن ۱۷ ابتدا مسابقات شیرجه در برکه‌ها و رودخانه‌ها و بندرها و از روی پل‌ها و صخره‌ها انجام می‌شد. در سال ۱۸۸۹ مسابقات شیرجهٔ ساده برای اولین‌بار در اسکاتلند برگزار شد که ارتفاع سکوی شیرجه ۲ متر بود. در سال ۱۸۹۵ جامعهٔ نجات غریق انگلستان اولین مسابقهٔ شیرجهٔ ساده را در لندن ترتیب داد که ارتفاع سکوهای پرش در این مسابقات ۵ متر و ۱۰ متر بود و در سال ۱۹۰۸ شیرجه به‌عنوان یک ورزش حرفه‌ای وارد المپیک شد و دارای زیبائی و فرم و حرکات امتیازبندی شد. بعد از المپیک ۱۹۲۴ پاریس مسابقات شیرجه به‌صورت مدرن برگزار گردید، در سال ۱۹۲۹ سیستم تقسیم‌بندی شیرجه‌ها با توجه به حالت شروع از روی سکو یا تخته حالت رو به آب یا پشت به آب یا مسیر چرخش در هوا به طرف جلو یا عقب، معکوس یا تو و چرخش‌های حول محور عرضی یا طولی به ۶ گروه یا خانواده تقسیم شدند. تا در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن که نحوهٔ شماره‌گذاری به‌صورت فعلی برای شیرجه‌ها درست شد و تا قبل از آن شیرجه‌ها به ترتیب شماره از ۱ تا ۵۶ شماره‌گذاری شده بود. کشور بریتانیا که جزء کشورهائی است که به مدت ۷۸ سال، پیشگام شیرجهٔ انفرادی بوده است می‌تواند همچنان به‌عنوان معرفی‌کنندهٔ رشتهٔ شیرجهٔ جدید از سایر کشورها پیشی گیرد.

تا سال ۱۹۹۶ آتلانتا شیرجه از تخته فنری سه متر و سکوی ۱۰ متر همچنان اجراء می‌شد، با این تفاوت که در مدل جدید یک تیم دونفره هم‌زمان و در یک ارتفاع یا تخته سه متر یا سکوی ۱۰ متر به‌صورت هم‌زمان شیرجه می‌روند و هماهنگی و نظم حرکات آنها توسط داوران سنجیده می‌شود این رشته از شیرجه به نام شیرجه‌های هماهنگ نامیده می‌شود. ورزشکاران رشتهٔ شیرجه چه از ارتفاع بلند شیرجه روند و چه از ارتفاع کوتاه جز شجاع‌ترین و هنرمندترین ورزشکاران به‌حساب می‌آیند و هماهنگی عصب و عضله زیادی را نیاز دارند که چرا که جهش آنان از سکوی ۱۰ متری انرژی کافی برای رسیدن به سرعت ۵۵ مایل در ساعت را در لحظه برخورد با سطح آب فراهم می‌کند. سرعتی که اگر در هنگام برخورد با آب فرد دچار اشتباه شود یا کاملاً عمود نباشد بسیار دردناک خواهد بود. به‌طور مثال در مسابقات ۱۹۸۸ المپیک سئول مشاهده گردید، هنگامی که گرگ لوگانیس قهرمان آمریکائی و ستارهٔ مسابقات در حین اجراء حرکت ۵/۲ فرنگی زاویه از تحتهٔ سه متر به تخته برخورد نمود و آب استخر را غرق خون کرد. خوشبختانه جراحت وی با چند بخیه بهبود یافت و وی به مسابقات ادامه داد و قهرمان این مسابقات شد. مثال دیگر آنکه دیمیتری سائوتین قهرمان روسی در المپیک گذشته و مسابقات جهانی در همین المپیک ۲۰۰۴ آتن در مسابقات شیرجه هماهنگ از تختهٔ سه متر با تخته بخورد کرد و باعث شد تیم روسیه از مقام اول به مقام یکی مانده به آخر تغییر مکان دهد که باعث حیرت همگان در این رشته شد. به هر حال در المپیک ۲۰۰۴ نیز مسابقات به همین شکل برگزار گردید و با توجه به اینکه ۳۰ مدال در این رشته‌ها توزیع می‌شد، اکثر کشورهای صاحب نام شیرجه مثل چین، آمریکا و روسیه کوشیدند تا با برنامه‌ریزی صحیح در این مسابقات مدال بیاورند.