سیاست های نوین آمریکا در پیش است

وزیر دفاع ایران اخیرا از عراق خواسته تا با ایجاد پایگاه های نظامی «نیروهای خارجی» در داخل خاک این کشور مخالفت کند این اظهارات آشکارا در مورد دولت آمریکا بیان شده است

در دیدار اخیر وزیر دفاع عراق از ایران نیز این موضوع مورد بحث قرار گرفته و روابط تهران – بغداد گسترش پیدا کرده است. ایران می خواهد که عراق اجازه استفاده از خاک خود را با آمریکا ندهد زیرا ممکن است برای حمله علیه ایران به کار گرفته شود ولی در عین حال قصد دارد که در تعلیم نیروهای نظامی عراق نقش داشته باشد. در همین شرایط شایعه استعفای مذاکره کننده ارشد ایران درمسائل هسته ای بالا گرفته است و تمامی این وقایع به انتخاب رئیس جمهوری جدید ایران همسو شده اند. این قضیه استراتژی دولت آمریکا را مبنی بر تشکیل خاورمیانه بزرگ تحت تاثیر قرار داده است و نشان می دهد که اوضاع ژئواستراتژیک منطقه در شرایط حساسی قرار دارد.

پارادوکس سیاست خاورمیانه واشنگتن

دولت واشنگتن در حال حاضر در شرایط متناقضی قرار دارد. دو سال پس از عملیات آزادسازی عراق آمریکا توانسته با سرنگونی رژیم بعثی صدام،‌ دولتی همسو با خود را در عراق ایجاد کند. از این رو محور ژئواستراتژیک تشکیل خاورمیانه بزرگ را در دست دارد. اما از سویی دیگر مداخلات نظامی آمریکا در منطقه سبب شده تا قدرت ایران نسبتا در منطقه افزایش پیدا کند. ایران در حال حاضر مرکز فرهنگی و ژئوپلتیک مسلمانان شیعه جهان است و از جمعیت بالا و موقعیت استراتژیک برخوردار است. ایران که از پس از انقلاب با آمریکا رابطه ندارد در دستیابی به انرژی هسته ای بسیار مصمم است و اهداف خود را از کسب آن غیرنظامی می داند. این قضیه و نیز همکاری های ایران با دو کشور چین و روسیه علامتی هشدار دهنده برای واشنگتن و متحد اصلی آن در منطقه یعنی اسرائیل است. این دو سعی دارند تا از دستیابی ایران به انرژی هسته ای و به دید خودشان سلاح های هسته ای،‌ جلوگیری کنند. در واقع باید دانست که نومحافظه کاران دولت بوش، عملیات انجام شده در عراق را گام نخست در شکل گیری دوباره فضای سیاسی خاورمیانه می دانند. آنها ایران و سوریه را نیز در دستور کار تغییر حکومتی خود قرار دادند در حالی که نمی دانستند اثرات جنگ بر عراق چه خواهد بود. دولت آمریکا با انتخاب احمدی نژاد در ایران بسیار سرد برخورد کرد زیرا او را تندرو و رادیکال می دانست. رئیس جمهوری جدید ایران دستیابی به انرژی هسته ای را، به رغم مخالفت های آمریکا و اسرائیل، ضروری می داند.واشنگتن نیز با توجه به شرایط حاکم بر عراق و عدم توانایی در غلبه بر شبه نظامیان سنی و همچنین عدم تمایل مردم آمریکا به ادامه جنگ، ‌به نظر می رسد که بیشتر به مذاکره با ایران متمایل است. در این میان هاشمی برای آنها بهترین انتخاب بود ولی موفق نشد.

نخستین اقدام احمدی نژاد نشان داده که او از ماهیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک وقایع فعلی عراق آگاه است. او می داند که اکثریت شیعه در عراق خواهان پایان حضور آمریکا و عدم استقرار پایگاه های نظامی این کشور در داخل خاک خود هستند. این در حالی است که ساخت این پایگاه ها از اهمیت زیادی برای آمریکا در کنترل منطقه برخوردار هستند تا بتواند دیگر کشورهای منطقه مانند ایران و سوریه را تحت فشار قرار دهد. اما همانطور که مشخص است دولت آمریکا به دلیل مشکلاتی که در عراق داشته است، ‌برنامه خود را تغییر داده و تصمیم به کاهش نظامیان خود در این کشور گرفته است. این کار خود سبب گشایشی دیپلماتیک برای ایران شده و خطر حضور آمریکا را کاهش می دهد. مذاکرات فعلی میان عراق و ایران در واقع به معنای تقویت موقعیت ایران در خاورمیانه و گسترش دامنه تاثیرات خود در این منطقه است.

نتیجه گیری

آمریکا و اسرائیل نمی توانند به ایران اجازه دهند تا تاثیر خود را در عراق افزایش داده یا به انژری هسته ای در طول سال های آینده دست یابد. در عین حال برای واشنگتن، آغاز حمله ای به زیربنای هسته ای ایران دشوار است زیرا به نتایج حاصل در عراق صدمه زده و نتایج نامطلوبی برای سیاست خارجی جدید آن در برخواهد داشت.

بنابراین انتظار می رود که حمله ای غیرمستقیم مدنظر آمریکا باشد. با توجه به تلاش های ناموفق پیشین آمریکا در غیرمشروع جلوه دادن حکومت ایران، دولت واشنگتن اقدام به مبارزات خصمانه ای در رسانه ها کرده است تا چهره احمدی نژاد را تخریب کند.

هم چنین ممکن است با توجه به ناآرامی های قومیت های ایران، آمریکا تلاش کند تا تنش های میان این اقلیت را با دولت مرکزی افزایش دهد. بدین ترتیب با توجه به برنامه هسته ای ایران و گسترش روابط با چین و روسیه باید منتظر ماند و دید که دولت های آمریکا و اسرائیل به هر گونه اقدامی برای ناآرام کردن اوضاع ایران دست خواهند زد.

مرجع : http:// PINR

مترجم : شبنم جعفرزاده