حکیم شفایی

حکیم « شریف الدین حسن اصفهانی » معروف به « حکیم شفایی » فرزند حکیم ملا محمد حسین ، معروف به حکیم ملای اصفهانی ، پزشک ، حکیم ، ادیب و شاعر ایرانی ، پزشک مخصوص (حکیم باشی) و شاعر دربار (ملک …

حکیم « شریف الدین حسن اصفهانی » معروف به « حکیم شفایی » فرزند حکیم ملا محمد حسین ، معروف به حکیم ملای اصفهانی ، پزشک ، حکیم ، ادیب و شاعر ایرانی ، پزشک مخصوص (حکیم باشی) و شاعر دربار (ملک الشعرا) و ندیم خاص و مورد توجه شاه عباس بزرگ صفوی بود. وی در انواع شعر از قصیده و غزل و مثنوی طبع آزمایی کرده و مجموع اشعار او بالغ بر نه هزار بیت است. به قول میر داماد ، « شاعری ، فضیلت حکیم شفایی را پوشیده و شعرش را هجا پنهان ساخته » است. بنا به قولی دیگر ، این مطلب را شخص حکیم شفایی در حق خود به طریق مطایبه گفته است و به قولی دیگر ، فضل و حکمتش را طبابت و طبابتش را شاعری و شاعری اش را هجو گویی مستور و موهون کرده بود تا آنکه در اواخر عمر از هجو توبه کرد.

مهمترین آثار باقیمانده از حکیم شفایی عبارتند از مثنوی نمکدان حقیقت ( به تقلید از حدیقه الحقیقه سنایی ) ، مثنوی مجمع البحرین ( به تقلید از تحفه العراقین خاقانی ) و مثنوی های مهر و محبت ، دیده بیدار ، شکرالمذاقین و خمسه.