راه رفتن با دو پای شیرین

از شمار شایع ترین عوارض دیابت از دست دادن پاهاست به گونه ای که ۵۱ درصد از تمام موارد قطع اندام پایینی در مبتلایان به دیابت، صرفا به علت عوارض شایع دیابت است. پس از قطع یک پا، ۵۵ …

از شمار شایع ترین عوارض دیابت از دست دادن پاهاست به گونه ای که ۵۱ درصد از تمام موارد قطع اندام پایینی در مبتلایان به دیابت، صرفا به علت عوارض شایع دیابت است. پس از قطع یک پا، ۵۵ درصد بیماران طی ۲ تا ۳ سال بعد نیاز به قطع پای دیگر پیدا می کنند. علل ایجاد پای دیابتی متعدد است که درگیری اعصاب محیطی توسط دیابت، ضربه های خفیف و تکراری، زخم های پوستی، عفونت، کاهش خون رسانی به پا در اثر درگیری رگ ها و مراقبت از زخم را شامل می شود. در افرادی که به علت درگیری اعصاب محیطی پای بی حسی دارند، ناراحتی را درک نمی کنند، پس راه رفتن محدود را هم محدود نمی کنند و این استرس همیشگی با هر قدم منجر به تخریب و التهاب بافتی می شود و انگشت بزرگ و سر استخوان های کف پا بیشتر در معرض تخریب بافتی قرار دارند.

چند توصیه برای بیماران با پای دیابتی

۱) بیماران بهتر است هنگام استحمام، دمای آب را با آرنج خود امتحان کرده و پس از شستن پاها با یک حوله نرم، بین انگشتان را خوب خشک کنند.

۲) هر روز پاها را از نظر قرمزی، تاول، بریدگی، تغییرحرارت ( گرمی یا سردی) تورم و از دست دادن حس وارسی کنند.

۳) چرک زیر ناخن را مرتب پاک کنند و ناخن ها را کوتاه نگه دارند و میخچه ها و پینه ها را با کشیدن سمباده از بین ببرند.

۴) بدون مشورت پزشک، از داروی میخچه استفاده نکنند.

۵) هیچ گاه کفش بدون جوراب نپوشند و همواره پاها را در هوای سرد با جوراب های نخی و یا پشمی گرم بپوشانند.

۶) کفش های نوک باریک یا نوک باز یا دمپایی نپوشند و با پوشیدن کفش های چرمی اجازه دهند تا کفش پس از هر بار عرق کردن کاملا خشک شود.

۷) هرگاه امکان داشت کفش ها را در آورند و در میان روز دوره های پیاپی استراحت برای پاها در نظر بگیرند.

۸) هیچ گاه کمپرس گرم انجام ندهند و لامپ گرمازا را نزدیک پاها نگذارند.

۹) سیگار نکشند.

۱۰) از پوشیدن جوراب های لاستیکی و فشاری به ویژه سوراخدار که لبه ها و درزهای سفتی دارند و یا پوشیدن جوراب های تنگ خودداری کنند.

۱۱) در هر ویزیت از پزشک بخواهند تا پای آنها را معاینه کند.