امروز با سعدی

که می‌رود به شفاعت که دوست باز آرد؟
که عیشِ خلوت، بی‌او کدورتی دارد
که را مجال سخن گفتن است به حضرت او؟
مگر نسیم صبا کاین پیام بگذارد
ستیزه بردن با دوستان همین مثَل است
که تشنه، …

که می‌رود به شفاعت که دوست باز آرد؟

که عیشِ خلوت، بی‌او کدورتی دارد

که را مجال سخن گفتن است به حضرت او؟

مگر نسیم صبا کاین پیام بگذارد

ستیزه بردن با دوستان همین مثَل است

که تشنه، چشمهٔ حیوان به گِل بینبارد

مرا که گفت:‌دل از یار مهربان بردار

باعتماد صبوری؟ که شوق نگذارد

که گفت: هرچه ببینی ز خاطرت برود؟

مرا تمام یقین شد که سهو پندارد

حرام باد بر آن‌کس نشست با معشوق

که از سرِ همه برخاستن نمی‌یارد

درست ناید از آن مدعی، حقیقت عشق

که در مواجهه تیغش زنند و سرخارد

به کام دشمنم ای دوست، این چنین مگذار

کس این کند که دل دوستان بیازارد؟

بیا که در قدمت اوفتم و گر بکشی

نمیرد آنکه به دست تو روح بسپارد

حکایت شب هجران که باز داند گفت؟

مگر کسی که چو سعدی ستاره بشمارد