چلسی , قهرمان جام جهانی

بیشتر صبح ها و بعدازظهرها بر زمین بایر در نزدیكی خط آهن حومه كلن می توانید گروهی پسربچه را در حال فوتبال كردن پیدا كنید, مثل میلیون ها پسربچه دیگر در سراسر كره خاكی , یكی رونالدینیو است , یكی میشاییل بالاك , یكی آرین روبن و یكی كه چاق تر از بقیه است و با عینك آفتابی ژست گرفته

● چگونه‌ باشگاه‌ها به‌ جام‌جهانی‌ چنگ‌ می‌اندازند؟

بیشتر صبح‌ها و بعدازظهرها بر زمین‌ بایر در نزدیكی‌ خط‌ آهن‌ حومه‌ كلن‌ می‌توانید گروهی‌ پسربچه‌ را در حال‌ فوتبال‌ كردن‌ پیدا كنید، مثل‌ میلیون‌ها پسربچه‌ دیگر در سراسر كره‌ خاكی‌، یكی‌ رونالدینیو است‌، یكی‌ میشاییل‌ بالاك‌، یكی‌ آرین‌ روبن‌ و یكی‌ كه‌ چاق‌تر از بقیه‌ است‌ و با عینك‌ آفتابی‌ ژست‌ گرفته‌.

آنها به‌ رنگ‌ قهرمانان‌ ملی‌شان‌ لباس‌ نپوشیده‌اند بلكه‌ ایده‌های‌ فانتزی‌ گونه‌شان‌ را از تلویزیون‌های‌ اختصاصی‌ بارسلونا، بایرن‌ مونیخ‌ و چلسی‌ الهام‌ گرفته‌اند و حالا در باری‌ پرازدحام‌ بر فراز «شولسه‌ گارتن‌» در فرانكفورت‌ رومن‌ آبراموویچ‌، مردی‌ كه‌ ثروتی‌ افسانه‌یی‌ با نام‌ او تداعی‌ می‌شود در میان‌ پیشخدمت‌های‌ جلیقه‌پوش‌ نشسته‌ و ۲۰ دقیقه‌یی‌ پذیرایی‌ می‌شود.

حتی‌ یكی‌ از پیشخدمت‌های‌ زن‌ بی‌توجه‌ به‌ شهرت‌ مرد روسی‌ به‌ همراه‌ او نهیب‌ می‌زند: كمی‌ صبر كن‌، من‌ فقط‌ دو تا دست‌ دارم‌.

هواداران‌ انگلیسی‌ كه‌ از حضور پادشاهی‌ فوتبال‌ جزیره‌ در كافه‌ متوحش‌ شده‌اند دور مردی‌ كه‌ تمام‌ چلسی‌ و نیمی‌ از سیبری‌ را در تملك‌ خود دارد حلقه‌ می‌زنند و او با تحویل‌ لبخندهایی‌ زیبا به‌ دوربین‌های‌ مردم‌ واكنش‌ نشان‌ می‌دهد. وقتی‌ از امضای‌ پشت‌ بلیت‌ها فارغ‌ می‌شود كه‌ مردم‌ برای‌ فروش‌ در حراج‌ به‌ جوهر خودكار آبراموویچ‌ آغشته‌ می‌سازند، نوشیدنی‌اش‌ را سر می‌كشد و به‌ كمك‌ بادیگاردهایش‌ از میان‌ خیل‌ انگلیسی‌هایی‌ كه‌ پیروزی‌ بر اكوادور را به‌ جشن‌ نشسته‌اند، می‌گذرد.

پارادوكس‌ حال‌ حاضر فوتبال‌ همین‌ است‌، جمعیت‌ فراوان‌ و گوناگونی‌ كه‌ در دایره‌ فوتبال‌، متنوع‌تر از هر ورزش‌ دیگر می‌گنجند: از دهكده‌های‌ آند، خانه‌های‌ سازمانی‌ اسلاگ‌، پنتهاوس‌ در مینسك‌، پروژه‌های‌ شیكاگو، یك‌ زمین‌ پرت‌ در حومه‌ كلن‌ و خلاصه‌ چكیده‌ آرزوهای‌ تمام‌ ملل‌ كه‌ هر چهار سال‌ یك‌ بار گرد می‌آیند. معدود باشگاه‌های‌ متمول‌ مخاطبان‌ خیال‌پردازی‌ فوجی‌ همیشه‌ حاضر هستند كه‌ ماهیتشان‌ بیشتر و بیشتر جان‌ می‌گیرد و تداوم‌ می‌یابد. در خلال‌ این‌ تورنمنت‌، سپ‌ بلاتر، رییس‌ فیفا خود را به‌ عنوان‌ قدرتمندترین‌ مرد جهان‌ مطرح‌ می‌كند.

اما این‌ را باید به‌ ناوگان‌ پشت‌ سر آبراموویچ‌ بگویند یا دوستان‌ روسش‌ كه‌ عمده‌ سهام‌ كورینتیانس‌ برزیل‌ را خریده‌اند، جایی‌ كه‌ ژوزه‌ مورینینو اخیرا تعطیلاتش‌ را در آنجا در كنار عاشقان‌ ته‌وز و ماسچرانوی‌ آرژانتین‌ می‌گذراند. چه‌ كسی‌ گفت‌ آنها این‌ فصل‌ یا فصل‌ بعد به‌ چلسی‌ می‌روند؟ هر كس‌ جام‌ جهانی‌ را بالای‌ سر ببرد، آبراموویچ‌ برنده‌ می‌شود. به‌ طور نظری‌ او قادر است‌ هر بازیكن‌ نخبه‌یی‌ در جهان‌ را به‌ چنگ‌ آورد ولی‌ بطور خاص‌ او به‌ اندازه‌ كافی‌ بازیكن‌ بزرگ‌ جمع‌ كرده‌ و از آن‌ مهمتر هر سه‌ جام‌ معتبر انگلستان‌ را فتح‌ كرده‌ و در اروپا جزو شانس‌های‌ اصلی‌ است‌ و فقط‌ یك‌ مشكل‌ كوچك‌ هست‌: بحران‌ مدیریتی‌!

وضعیت‌ آبی‌ها قرمز است‌ و همین‌ روزهاست‌ كه‌ بیخ‌گوش‌ رومن‌ بمبی‌ بتركد. در همین‌ حال‌ چلسی‌ می‌تواند برزیل‌ را ببرد و حقیقتاً از پس‌ آرژانتین‌ یا ایتالیا بر آید و تا حدودی‌ مچ‌ انگلستان‌ را بخواباند. بارسلونا هم‌ می‌تواند چنین‌ كند. این‌ باشگاه‌ها از اكثر تیم‌های‌ ملی‌ قدرتمندی‌ كه‌ در دو جام‌جهانی‌ اخیر مدعی‌ بوده‌اند قدرتمندترند، اما به‌ همین‌ دلیل‌ چلسی‌ نمی‌تواند تمرینات‌ آماده‌سازی‌ پیش‌ از فصل‌ آتی‌ را به‌ این‌ زودی‌ها آغاز كند. چرا؟

ماكه‌له‌له‌، كاروالیو، فریرا، گالاس‌ و بالاك‌ هنوز در كورس‌ جام‌جهانی‌ هستند و لمپارد، كول‌، كرسپو و شوچنكو تازه‌ دو سه‌ روزی‌ است‌ فرصت‌ فراغت‌ یافته‌اند كه‌ تا دو هفته‌ دیگر ادامه‌ خواهد داشت‌. حتی‌ می‌توانید رابرت‌ هوت‌ یا وین‌ بریج‌ بر روی‌ نیمكت‌ آلمان‌ یا انگلستان‌ را هم‌ به‌ حساب‌ آورید.«فرانتس‌ بكن‌باوئر» چقدر طنزآمیز طعنه‌ زد كه‌: «لیگ‌ اروپایی‌ به‌ راه‌ خواهد افتاد و باشگاه‌های‌ سطح‌ بالا قدرت‌ را قبضه‌ خواهند كرد و روزی‌ دیگر هیچ‌ اثری‌ از تیم‌های‌ ملی‌ به‌ جا نمی‌ماند و جام‌جهانی‌ ملت‌ها جایش‌ را به‌ جام‌جهانی‌ باشگاه‌ها خواهد داد. اروپایی‌ها با هم‌ اوج‌ می‌گیرند. در حال‌ حاضر تیم‌ ملی‌ ارزش‌ اصلی‌ را داراست‌ ولی‌ نفوذ باشگاه‌ها هر لحظه‌ بیشتر می‌شود.»

هفته‌ پیش‌ بكن‌باوئر وقتی‌ می‌پرسید چگونه‌ پیش‌بینی‌ فوق‌ را درباره‌ جام‌جهانی‌ توضیح‌ دهد نمی‌خواست‌ تنها جام‌ را شوكه‌ كند. این‌ هفته‌ هم‌ كه‌ فیفا مراسم‌ سنتی‌ تحویل‌ آتش‌ به‌ میزبان‌ بعدی‌ یعنی‌ آفریقای‌ جنوبی‌ را برگزار می‌كرد شكی‌ نبود دوباره‌ درباره‌ بازی‌ بین‌المللی‌ شیرین‌ زبانی‌ خواهد كرد. بكن‌باوئر هشت‌ سال‌ قبل‌ درست‌ در نقطه‌ مقابل‌ ایستاده‌ بود ولی‌ او دریافت‌ كه‌ زنگ‌ جابه‌جایی‌ مرزهای‌ فرهنگی‌ و نژادی‌ به‌ صدا درآمده‌.

تحت‌ سلطه‌ نخبگان‌، اهلیت‌ هیچ‌ معنایی‌ ندارد. ناراحت‌ كننده‌ است‌ ولی‌ واقعیت‌ چیره‌ در این‌ روزها چیزی‌ جز این‌ نیست‌. هركسی‌ روزهای‌ عذاب‌آور «كیت‌ جونز» تیره‌پوست‌ را كه‌ مدام‌ در استمفورد بریج‌ توسط‌ هواداران‌ نژادپرست‌ تمسخر می‌شد به‌ یادآورد مطمئناً از پروسه‌یی‌ بین‌المللی‌ كه‌ فوتبال‌ در این‌ سال‌ها طی‌ كرده‌ تقدیر می‌كند چرا كه‌ چلسی‌ ۲۰۰۶ طیف‌ وسیعی‌ از بازیكنان‌ با ملیت‌های‌ مختلف‌ را دارا است‌، رنگین‌پوشان‌ و تغییر تابعیت‌ یافتگان‌ استعدادهای‌ ناب‌تری‌ برای‌ جشن‌ گرفتن‌ دارند. هواداران‌ به‌ دروگبا عشق‌ بورزند یا از او متنفر باشند، به‌ گل‌ زدن‌ یا نزدن‌ او مربوط‌ است‌ نه‌ به‌ رنگ‌ پوستش‌. بت‌های‌ كودكان‌ تحت‌ تاثیر ما توسط‌ كاریزمای‌ ثروت‌ و موفقیت‌ هیپنوتیزم‌ شده‌اند.

از نگاه‌ آنها نتیجه‌ خوب‌ است‌ اگر مسیر سرشار از ریخت‌ و پاش‌ باشد. این‌ مادی‌گرایی‌ افراطی‌ جام‌جهانی‌ را هم‌ به‌ چالش‌ كشیده‌.این‌ هفته‌ در حالی‌كه‌ سران‌ چلسی‌ در پشت‌ صحنه‌ كف‌ می‌زنند، اعضای‌ فیفا در تلویزیون‌ آمار و ارقامی‌ پنج‌ میلیاردی‌ را به‌ رخ‌ می‌كشند. بزرگترین‌ رقمی‌ كه‌ تاكنون‌ وجود داشته‌، بخشی‌ از ناكجا و بخشی‌ از سرگرمی‌ فوتبال‌.

ولی‌ وقتی‌ ما بساطمان‌ را جمع‌ كنیم‌ و خیابان‌های‌ آلمان‌ به‌ وضع‌ و حال‌ عادی‌ برگردند، فوتبال‌ دنده‌ عوض‌ می‌كند. لیگ‌برتر پیش‌ از آنكه‌ تیم‌ ملی‌ كریكت‌ پاكستان‌ خاك‌ انگلستان‌ را ترك‌ كند آنها را به‌ حاشیه‌ خواهد برد. هركس‌ به‌ برلین‌ برسد و قهرمان‌ شود تصاویر و اخبارش‌ تا زمانی‌ در دریای‌ رسانه‌ها باقی‌ خواهند ماند كه‌ اخبار استمفوردبریج‌ اجازه‌ دهند و در پاركی‌ مهجور در كلن‌ پسربچه‌یی‌ تپل‌ كه‌ با عینك‌ دودی‌ ژست‌ گرفته‌ در گرد وخاك‌ رونالدینیو، بالاك‌ و روبن‌ گم‌ خواهد شد.

كوین‌ میچل‌/ آبزرور