تکنولوژی و روح مالکیت

آنچه می باید به خاطر بسپاریم آن که تکنولوژی, صورتی از شکوه و جلال بشری است که به کمک نبوغ و استعداد بشر و به واسطه فعل و انفعالات متقابل و متأثر از جهان مادی موجودیت یافته است

در طول سال‌های اخیر، جورج دابلیو بوش به ترویج ایده مالکیت اجتماعی پرداخته و پیشنهادات سیاسی خاصی با هدف افزایش دارایی‌های خصوصی افراد را به پیش کشیده است. با وجود آن که عبارت فوق از واژگانی جدید برخوردار است اما ایده آن جدید نیست بلکه ریشه‌های عمیق‌تر با اهداف گسترده‌تری از مفهوم ساده برقراری امنیت اجتماعی دارد. ثروت و دارایی از نقش اساسی در پایه‌ریزی بنیان آمریکا برخوردار بوده و حتی در اقتصاد، اجتماع و اخلاقیات آمریکایی نیز از مرکزیت برخوردار گردیده است.

یک جامعه مالک در حالت عادی با دست‌اندازی در استبداد مخالفت نموده، حریصانه از حقوق و آزادی‌های خود دفاع نموده و علیه ناسازگاری‌های معمول عصر تکنولوژی اقدامات احتیاطی در پیش می‌گیرد. هدف غایی ثروت و دارایی که در این جا بیشترین توجه مرا به خود جلب نموده است معرفی دارایی‌های شخصی به عنوان عامل اصلاح‌کننده اجتماعی و اخلاقی بی‌اعتدالی‌های مفرط تکنولوژی مدرن است.

● توان ابداع و خلاقیت

آنچه می‌باید به خاطر بسپاریم آن که تکنولوژی، صورتی از شکوه و جلال بشری است که به کمک نبوغ و استعداد بشر و به واسطه فعل و انفعالات متقابل و متأثر از جهان مادی موجودیت یافته است. در مقابل تکنولوژی پیامدهای جدید من ‌جمله مستتر نگاه داشتن هدف و انگیزه خود را به ما عرضه داشته است.

در نتیجه تاحدودی ، تکنولوژی به طور عمد میان کاربران و خالقین آثار به واسطه عوامل میانجی مکانیکی فاصله می اندازد. من از کامپیوتر به طور اساسی در زندگی روزمره خود استفاده می‌کنم اما درک من از چگونگی عملکرد مکانیکی آن بسیار پایین است.

زمانی که با مشکلی در کامپیوتر خود برخورد می‌کنم، مشکل‌گشای من همانا تماس گرفتن با شرکت پشتیبانی کامپیوتری است. تجربه من به طور حتم گریبانگیر اغلب آمریکا‌یی‌ها نیز بوده است.

این خود اشاره‌ای بر ناتوانی و درک ما از این مفهوم کلی دارد که ما به طور مسلم از تعمیر و سرویس ابزار و ماشین‌آلات خود عاجزیم. ما شأن و عظمت خالق اثر را به بوته فراموشی سپرده و وارث ابزارها و ماشین‌هایی هستیم که به استفاده از آن‌ها با کمترین درک از آن ها می‌پردازیم.

در عصر فوق مدرن، گاه‌گاهی ایده تجسم دستان بشر در پشت پرده خلق هر نوع مصنوع تکنولوژیک و شخصیت بی‌نیاز بشر در تولید این نوع مصنوعات به چالش طلبیده شده است.

این همان نکته‌ای است که جی کی جسترتون به بهترین وجهی در کتاب خود با عنوان چاه و آب‌های کم‌عمق گنجانیده است:

بشری که به پرورش باغ سیب با وجود یک زمین می‌پردازد، خود را مالک آن باغ میوه دانسته و تصمیم‌ می‌گیرد که میوه‌های درختان را پایین ریخته و نه تنها از طعم آنها که از طعم آب‌میوه‌ آن نیز لذت برد. در واقع انسان کاری بسیار عظیم و با شکوه را به انجام رسانیده است که لذت آن بسیار بیشتر از خوردن صرف یک سیب است. با این کار بشر اراده خود در قالب اختیار اعطاء شده از جانب اراده خدا را بر طبیعت و جهان پیرامون خود تحمیل می‌کند.

او ادعا می‌کند که روحش از آن اوست و به اداره ثبت املاک زراعی و باغات میوه یا اتحادیه تجارت سیب وابسته نیست. او همچنین اقدام به اعمالی می‌نماید که در اغلب ادیان باستان بدان اشاره شده است. از جمله این اعمال می‌توان به آیین‌ها و مراسم‌های باشکوهی اشاره نمود که طی فصول مختلف سال در چین و امپراطوری بابل برگزار می‌گردید. طی این مراسم‌ها، بشر به شکرگزاری از سودمندی و برکت زمین می‌پرداخت. باغ سیب از وجوه اشتراک بسیاری با یک دستگاه کامپیوتر برخوردار است و آن این که هر دو محصول مصنوعی تکنولوژیک بشر بوده و هر دو محصول منتج از قدرت خلاقه بشر در جهان طبیعی می‌باشند. یک حیوان حتی با وجود برخورداری از توان لانه‌سازی از پرورش و خلق باغ میوه عاجز است. در مقابل بشر به تولید ابزاری مبارت می‌کند که در وهله نخست نیازهای اساسی و ضروری او را برآورده نمی‌سازند بلکه برای برآورده نمودن این چنین نیازهایی نیازمند شکل دادن و تسلط یافتن بر پدیده های زمینی است. در مقابل خدا نیز خطاب به بشر چنین می گوید که مثمرثمر باشید و به توسعه و ذخیره در جهان پرداخته و آن را مقهور خود سازید.

منبع اصلی: http://www.thenewatlantis.com/archive/۹/cella.htm

نوشته شده توسط:پل. جی. سلا مترجم: کامبیز پارتازیان

---