كودكان و دنیای وبلاگ نویسی

امروزه بحث داغی در بین روانشناسان رواج گرفته و شور و شوق بسیاری برای استفاده از اینترنت فراهم آورده است آیا فكر نمی كنید این شكل دیگری از اعتیاد است كه روح انسان را مورد تاخت و تاز قرار داده است

امروزه بحث داغی در بین روانشناسان رواج گرفته و شور و شوق بسیاری برای استفاده از اینترنت فراهم آورده است؛ آیا فكر نمی‌كنید این شكل دیگری از اعتیاد است كه روح انسان را مورد تاخت و تاز قرار داده است؟علیرضا عبادتی در سایت http://www.bashgah.net نوشته است: روانشناسان هنوز مطمئن نیستند كه این پدیده را چگونه نامگذاری كنند؟ برخی به آن برچسب «اختلال اعتیاد به اینترنت» می‌زنند، اما افراد زیادی زودتر از زمانی كه اینترنت وارد زندگی آن‌ها شود، به كامپیوترهای خودشان معتاد بوده‌اند. برخی دیگر به شدت به كامپیوترهایشان وابسته هستند و هیچ تمایلی به اینترنت ندارند. شاید ما باید این پدیده را به عنوان «اعتیاد به كامپیوتر» بنامیم. هم‌چنین نباید اعتیاد پیش پا افتاده و اغلب پذیرفته شده‌ای را كه برخی افراد به بازی‌های ویدیویی دارند، فراموش كنیم. بازی‌های تصویری نیز كامپیوترند یا كامپیوترهایی هستند كه نیازمند به پشتكار بسیار زیاد دارند. اما با این حال كامپیوتر هستند؛ در مورد تلفن نیز همین طور است، مردم به تلفن هم معتاد می‌شوند و این امر فقط مربوط به كشورهای غربی نیست. درست مثل كامپیوترها، تلفن‌ها نیز به لحاظ تكنولوژیكی از ارتباطات گسترش یافته‌اند و شاید بتوان آن‌ها را در مقوله ارتباطات كامپیوترمحور طبقه‌بندی كرد (كه با عنوان cmc شناخته می‌شوند) و محققان آن را به فعالیت‌های اینترنتی ترجمه كرده‌اند. در آینده‌ای نه چندان دور كامپیوتر، تلفن و تكنولوژی تصویری ممكن است همگی با هم تركیب شده و شاید به شدت اعتیادآور شوند.برخی از اعتیادهای فضای مجازی، بازی و رقابت محورند. برخی دیگر احتیاجات اجتماعی را برآورده می‌كنند و برخی فقط از اعتیاد به كار ناشی می‌شوند؛ پس این تفاوتها ممكن است ظاهری باشد.نه افراد زیادی در مورد اعتیاد به بازی و كار، مشت‌های خود را در هوا گره كرده‌اند و نه روزنامه‌های زیادی نیز در مورد این مقولات مقاله نوشته‌اند. این موضوعات از مد افتاده‌اند؛ این كه رسانه‌ها توجه خود را به سمت اعتیادهای اینترنتی و فضای مجازی برگردانده‌اند منعكس كننده موضوع داغ و جدیدی به نام اینترنت است. این امر هم‌چنین اضطراب مردمی را نشان می‌دهد كه واقعاً نمی‌دانند اینترنت چیست، هرچند همه درباره‌ی این موضوع حرف می‌زنند.با وجود این برخی افراد مسلماً با اعتیاد به كامپیوترها و فضای مجازی به خودشان آسیب می‌رسانند. گاهی به خاطر اعتیاد به این فضاها افراد شغل خودشان را از دست داده و یا از مدرسه به دلیل نمرات بد اخراج می‌شوند و یا به این دلیل كه نمی‌توانند در مقابل وقف كردن تمام وقت خود به فضاهای مجازی مقاومت كنند، از همسرانشان جدا می‌شوند. در این صورت آن‌ها به لحاظ بیماری شناسی، معتاد محسوب می‌شوند و همانند تمام اعتیادها، مشكل این است كه كجا باید خطی میان شور و شوق «طبیعی» و اشتغال فكری «نابهنجار» كشید؟«اعتیادها» را می‌توان به صورت خیلی سطحی «سالم»، «ناسالم» و یا تركیبی از هر دو تعریف كرد. اگر شما شیفته یك سرگرمی شده‌اید و احساس می‌كنید وقف آن هستید و می‌خواهید تا زمانی كه امكان دارد به آن بپردازید. این می‌تواند راهی برای یادگیری، خلاقیت و یا ابراز وجود باشد. حتی در برخی اعتیادهای ناسالم شما می‌توانید این ویژگی‌های مثبت را پیدا كنید، اما در اعتیادهای واقعاً بیمارگونه، درجات استفاده به سمت بالا می‌روند، معایب بر مزایا می‌چربند و منجر به اختلال جدی در توانای‌های فرد در زندگی «واقعی» می‌شوند. تقریباً هر چیزی می‌تواند هدف اعتیاد بیمارگون باشد. مثل موادمخدر، تمرین ورزشی، قماربازی، رابطه جنسی، ولخرجی، كار و غیره. با نگاهی به این مشكلات از یك چشم‌انداز بالینی متوجه می‌شویم كه معمولاً این اعتیادهای بیمارگونه ریشه در زندگی گذشته فرد دارند كه می‌توان آن‌ها را از تضادها و محرومیت‌های معناداری در زندگی فرد پیدا كرد. آن‌ها ممكن است تلاشی برای كنترل افسردگی، اضطراب و شاید منعكس كننده ناامنی‌های عمیق و احساسی از تهی بودن درونی باشند.تاكنون، تشخیص روانپزشكی رسمی در مورد اعتیاد به «اینترنت» و یا «كامپیوتر» وجود نداشته است. آخرین ویراست (چهارمین) از راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (كه هم‌چنین با عنوان DSM - IV شناخته می‌شود) كه استانداردهایی برای طبقه‌بندی انواع بیماری‌های روانی ارایه می‌كنند، هیچ طبقه بندی را برای اعتیاد به اینترنت معرفی نكرده است.باید منتظر ماند كه آیا این شكل از اعتیاد روزی در این راهنما گنجانده خواهد شد یا خیر؟ همانند بسیاری از تشخیص‌های رسمی، برای «اختلال اعتیاد به اینترنت» و یا هر تشخیص پیشنهادی دیگر، باید تا بیشتر شدن تحقیقات گسترده دیگر صبر كرد و دو حوزه اساسی را در نظر گرفت. اول این كه آیا مجموعه‌ای تشخیصی از نشانه‌های بادوام و قابل اطمینان وجود دارد كه این اختلال را تشكیل می‌دهد و دوم این كه آیا تشخیص با هر چیز دیگر از قبیل عوامل مشابه در گذشته فرد، شخصیت و ویژگی پیش آگهی افرادی كه مورد تشخیص قرار می‌گیرند در رابطه است؟ اگر جواب منفی بود، جار و جنجال برای چیست؟ این تنها یك برچسب بدون اعتبار خارجی است.تا اینجا، محققان فقط توانسته‌اند بر حوزه اول متمركز شوند و سعی كنند تا مجموعه‌ای از نشانه‌هایی را مشخص كنند كه اعتیاد كامپیوتری و یا اینترنتی را تشكیل می‌دهند.خانم كیمرلی، اس. یونگ روانشناس در مركز اعتیاد روی خط، افرادی را به عنوان وابسته به اینترنت طبقه‌بندی می‌كند كه طی سال گذشته تعداد چهار یا بیشتر موارد زیر را داشته باشد.

آیا شما هنگامی كه خارج از خط هستید به اینترنت و یا خدمات روی خط فكر كرده و اشتغال ذهنی دارید؟

آیا شما احساس می‌كنید كه احتیاج به گذراندن زمان بیشتری روی خط دارید تا همان میزان از رضایت را به دست آورید؟

آیا شما قادر نیستید استفاده روی خط خود را كنترل كنید؟

آیا شما به هنگام قطع و یا كم كردن استفاده روی خط خود احساس بدخلقی یا ناراحتی می‌كنید؟

آیا شما بیشتر از زمانی كه معمولاً قصد داشتید روی خط می‌مانید؟

ایوان گولدبرگ بیشتر به عنوان شوخی مجموعه‌ای از نشانه‌هایی را معرفی كرده كه وی آن را استفاده «بیمارگون از كامپیوتر» نامیده است. سایر روانشناسان درباره‌ی سایر نشانه‌های احتمالی اعتیاد به اینترنت و یا نشانه‌هایی كه اندكی از معیارهای یونگ و یا معیارهای طنزگونه گولدبرگ را داشته باشد، هنوز بحث می‌كنند.

---