گیشه پرستی به بهای نابودی ارزش ها

شعارزدگی مفرط ! شاید این تنها تعبیری باشد که بتوان با آن سه گانه اخراجی ها را ارزیابی کرد. سه گانه ای که با تابو شکنی های نه چندان خلاقانه اش تصویری نیمه جان را از یک کمدی ایرانی …

شعارزدگی مفرط ! شاید این تنها تعبیری باشد که بتوان با آن سه گانه اخراجی ها را ارزیابی کرد. سه گانه ای که با تابو شکنی های نه چندان خلاقانه اش تصویری نیمه جان را از یک کمدی ایرانی در ذهن متبادر است و در این میان آنچه اهمیت ندارد تفکر و اندیشه انسانی است.

ده نمکی با تعریفی که از قالب سینما در ذهن خود داشته آن را صرفا به عنوان یک ابزار در جهت رسیدن به منافع اقتصادی در نظر آورده و به همین علت از هرچه این سودآوری را پهنه و گستره بیشتری می بخشید در متن تصویری سه گانه اش گنجانده است. از حضور لمپن ها در جبهه تا تصویری هجوگونه از بعثی ها و در نهایت ارایه قابی کاریکاتوری از عرصه جدی انتخابات و حواشی آن در این سه گانه موجود است و جایی که می توان با مانور بر خطوط قرمز به سود کلان مالی رسید، ارزش های جنگ و آرمان های ملی و دینی به کناری نهاده شده و با گنجاندن کلیپ انتخاباتی حاجی گرینف در جذب تفکر سطحی مآب و قشری عوام اقدامی حساب شده صورت گرفته است. حال این سوال را از خودمان و از خودشان می پرسیم که آیا سینمای مطلوب شما برای ما این بود؟

آیا سینمایی که به هزل پهلو زده و شاخص کمدی ضرباهنگی در آن یک ترانه آن ور آبی است نقطه آمال شماست؟ آیا زمان آن نرسیده تا نه با جامعه که با خدای خود خلوت کنید تا بیش از این در باتلاق اصالت سود فرو نروید؟ پاسخ این سوال را تاریخ مشخص خواهد کرد و آن وقت البته ندامت هیچ سودی نخواهد داشت.

نویسنده : نیما بهدادی مهر