نَه عادی نَه آرام نَه شیرین

نگاهی به کارنامه بازیگری پانته آ بهرام به بهانه بازی در فیلم بدرود بغداد

پانته‌آ بهرام را می توان بیشتر بازیگری تئاتری نامید که با رویکردی آگاهانه انتخابهای شایسته ای در سینما و تلویزیون داشته است.جنس بازی او بر روی صحنه نمایش بازی برونی با کنترل دقیق بدن است. او فضای تئاتر و بازیگری تئاتر را خیلی خوب می‌شناسد و به خوبی واقف است چگونه بیننده تئاتر را شگفت زده کند. بازی‌های خوب او در نمایش های مرگ یزدگرد، زمستان ۶۶، پس تا فردا، راز‌ها و دروغ‌ها، شکلک و بسیاری از تئاتر‌های دیگر او نشان از تسلط او بر روی صحنه است. این در حالی است که جادوی تلویزیون و سینما بهرام را مانند بسیاری دیگر از بازیگران تاتری به سمت پرده نقره ای کشاند.

او در ادامه روند بازیگری اش بر خلاف دیگر هنرمندان تئاتر، شیوه اختصاصی بازی خود را به مدیوم تازه انتقال داد و به خوبی توانست بازی خود را با فضای تلویزیون و سینما تطبیق دهد و با تیز هوشی به خوبی با دوربین کنار بیاید و با انتخاب آثاری که جنس بازی اش با آموزه های تئاتری او هماهنگ بود توانست هنر خود را در بازیگری به رخ بکشد. در حقیقت بازیگری مانند بهرام که از ویژگی خاص چهره بهره نمی برد با استفاده از هنر بازیگری و استعداد نهفته خود با کارنامه کاری اش نشان داده که استعداد نقش پررنگ تری در باورپذیری قالب کاراکتر و ارائه خوب نقش دارد تا زیبایی چهره بازیگر.

او در تلویزیون کارش را با مجموعه‌هایی چون وکیل، پلیس جوان، سکوت، چهره به چهره، بحران معنویت و مسافر آغاز کرد اما نقطه عطف کارنامه او حضور در سریال های مسافر و زیر هشت بود . مسافر به‌ دلیل بازی خاص او در نقش دختر معتاد و لحن و ادای دیالوگ جایگاه متفاوتی در میان آثارش دارد.

او با این سریال چهره جدیدی از زن معتادی که به‌خاطر اعتیاد همه‌چیز را از دست می دهد، ارائه کرد. بهرام همین بازی خاص و نوع نگرش ویژه به کاراکتر منیژه را پس از چند سال در سریال زیر هشت تکرار کرد و با دقت نظری که در باورپذیر جلوه دادن نقش دارد به خوبی از پس ایفای شخصیت پیچیده منیژه که دارای فراز و فرود فراوانی است، برآمد.

پانته آبهرام در سینما هم بازیهای به یاد ماندنی ارائه داده است که مهمترین آثار او را چهار شنبه سوری، اقلیما، پستچی سه بار در نمی‌زند، هیچ و بدرود بغداد را می توان نام برد. او با ایفای نقش در چهار شنبه سوری با استعداد خاصی که در درونی کردن نقش دارد به خوبی از پس ایفای نقش مرموز این فیلم برآمد و خاطره ایفای این کاراکتر را در اذهان ماندگار کرد.

او این موفقیت و بازی خاص را در پستچی سه بار در نمی‌زند با کلام آهنگین و ادای خاص دیالوگها تکرار کرد و به خوبی از پس انتقال حس به مخاطب بر آمد.

بهرام در فیلم هیچ باوجود اینکه برخی از دیالوگ‌هایش به‌خاطر لکنت زبان نامفهوم بود اما توانست حس نقش را به مخاطب خود منتقل کند. به‌طوری که هم لحظات جذاب نقش برای مخاطب قابل قبول باشد و هم در لحظات سخت و تلخ با او ابراز هم دردی کند. او در هیچ آنقدر خوب بود که می‌توان کاراکتر او را نمونه‌ای درست و دقیق از زنانی که دلمشغولی هایی از این جنس دارند به حساب آورد.

بهرام در فیلم بدرود بغداد نیز با وجود اینکه دیالوگ هایش به زبان عربی بود به خوبی از عهده ایفای نقش زنی عرب بر آمد. او موفق شد با دیالوگ‌هایش در کنار همراه کردن حس بازی اش با دیالوگ عربی حالات روحی یک زن عرب را به مخاطب غیرعرب خود منتقل کند. صحنه‌ای در این فیلم است که او رو به دوربین خیره شده و نزدیک به دودقیقه مونولوگ گویی می کند که بسیار تاثیرگذار از آب در آمده است. او برای ایفای نقش این زن عرب در وهله اول حالات زندگی و خواستها و دغدغه ها و عشق یک زن عرب را درونی کرده و در نهایت همین امر باعث باور پذیر شدن ادای دیالوگ ها و انتقال حس به تماشاگر است. و این نشان از هوش تاتری خاص او و کاربرد آن در سینماست.

در انتها کاراکترهایی که پانته‌آ بهرام به خوبی از پس ایفای آن بر آمده است کاراکترهای با شخصیت زنان عادی با زندگی آرام و شیرین نبوده و او همواره با بازی اش به کاراکترهایی زندگی می بخشد که وجوهی غیر زنانه یا ویژه را دارا هستند و همین امر باعث می شود بهرام با دقت نظری که در انتخاب لایه های درونی شخصیت دارد به خوبی هویت کاراکتر ها را به تصویر بکشد و ایفای نقش او در فیلم بدرود بغداد یکی از شاخصه های این نکته است.

سیده مریم مطلب پور