دولت امریكا منشأ تروریسم

دولت آمریكا با دادن پول به القاعده و جنگجویان طالبان تجارت برده را رونق بخشید

سركردگان جنگ افروزان افغانی و پاكستانی به راحتی عرب‌ها یا خارجیان را جمع‌آوری می‌كردند و آنها را به عنوان جنگجویان اسیر شده به آمریكاییان می فروختند. این افراد شامل كارگران، پناهندگان و تجار عرب بودند. دادگاه‌هایی كه زندانیان گوانتانامو را به عنوان نیروهای دشمن طبقه‌بندی كرده‌اند، موارد بیشماری از این قربانیان نگون‌بخت خریداری شده با پول دولت آمریكا را شناسایی كرده‌اند.

دولت بوش البته طبق معمول انكار می‌كندكه زندانیان را خریداری كرده است. اما در ۳۱ می ۲۰۰۵ میشله فول، خبرنگار آسوشیتدپرس گزارش داد در ماه مارس ۲۰۰۲ اطلاعیه‌هایی از طریق هلی‌كوپتر در افغانستان پخش شده یا شفاهاً قرائت شده كه افغان‌ها را تشویق به تسلیم اعراب در ازای دریافت پول و تأمین مالی مادام‌العمر آنها می‌‌كرده است. در یكی از این اطلاعیه‌ها آمده: «می‌توانید میلیون‌ها دلار به دست آورید. این مقدار پول برای تأمین خانواده، روستا و قبیله‌تان تا آخر عمر كفایت می‌كند، می‌توانید با آن هزینه‌های زندگی، پزشك، مدرسه و مسكن همه اعضای خانواده‌تان را تأمین كنید.»

نجیب النعیمی، وزیر دادگستری سابق قطر، رهبری گروهی از وكلای مدافع ۱۰۰ نفر از زندانیانی را كه به آمریكایی‌ها فروخته شده بودند، بر عهده دارد. وی می‌گوید گروهی از اعراب ثروتمند، شهروندان عادی‌یی را كه توسط گروه‌های پاكستانی ربوده شده‌اند، پیش از فروش آنها به آمریكاییان خریداری می‌كنند.

اما وقایع مهم‌تر اینجا در ایالات متحده روی می‌دهد و صرفاً پیامد سیاست‌های سبك مغزانه داخلی است. دولت بوش ثابت كرده كه در استفاده از قدرت به هیچ‌وجه مسؤولیت‌پذیر نیست و دائماً در پی كسب قدرت بیشتر است از جمله محدود كردن آزادی‌های مدنی مردم به بهانه مقابله بهتر با تروریسم. صرفنظر از حملات ۱۱ سپتامبر كه چند سال قبل روی داد، تنها تروریسمی كه ایالات متحده تجربه كرده، تروریسم بوش و اشغال عراق بوده است. چرا ما نگران اسامه بن لادن هستیم وقتی بوش كوته فكر آنقدر در تولید تروریسم مهارت دارد؟

به الگوی مورد نظر بوش توجه كنید. او تروریسم تولید می‌كند و بعد آزادی‌های مدنی ما را به بهانه مبارزه با ترور محدود می‌سازد. تروریسم واقعی كه آمریكاییان با آن مواجهند از دولت خودشان سرچشمه می‌گیرد. تروریسمی را كه شركت حسابداری آرتوراندرسون، با ۸۵ هزار كارمند در سراسر جهان، در نتیجه روش‌های گشتاپویی دادستانان فدرال تجربه كردند، در نظر بگیرید.

دادستانان از هیئت منصفه‌ای كودن و قاضی‌یی كند ذهن برای محكوم كردن كل شركت به دلیل عملكرد تنها چند حسابدار آن كه به حساب‌های شركت انرون رسیدگی می‌كردند، استفاده كردند. در آن زمان كاملاً مشخص بود كه پرونده علیه چند حسابدار است نه علیه كل شركت اما دادستانان خودرای و دمدمی مزاج به قدرت چنگ زدند. ملت آمریكا نیز آنچنان از شركت انرون خشمگین بودندكه توجه نكردند چه كسی در این میان قربانی می‌شود. همانطور كه برای حادثه ۱۱ سپتامبر كسی می‌بایست قربانی می‌شد – حتا اگر آن قربانی نیروهای خودی و ده‌ها هزار عراقی بی‌گناه بود كه هیچ ارتباطی با ۱۱ سپتامبر نداشتند – كسی نیز می‌بایست قربانی انرون می شد. از این رو دادستانان، آرتور اندرسون، یكی از ده شركت برتر دنیا از لحاظ ارزش در بازار و یكی از بزرگ‌ترین دارایی‌های آمریكا را قربانی كردند.

در حال حاضر، دادگاه عالی آمریكا محكومیت شركت اندرسون را لغو و آن را بی‌گناه تشخیص داد. اما چگونه می‌توانیم آرتور اندرسون و شهرت آن را احیا كنیم و هزاران نفری را كه بیكار شدند به شغل‌های خود بازگردانیم ؟ دادستانان، اندرسون و دارایی‌های ارزشمند او را نابود كردند.

انتظار نداشته باشید كه بوش، كه هیچ اشتباهی را نمی‌پذیرد، اقدامات غیرقانونی وزارت دادگستری خود را جبران نماید. تشكیل پرونده برای كلیه طرف‌های متضرر و كاركنان اندرسون علیه دولت آمریكا به منظور جبران خسارات می‌تواند یك راه حل باشد. من فكر می‌كنم رقم یك تریلیون دلار رقم مناسبی است. این مبلغی است كه عدالت را برقرار می‌كند و با ورشكسته كردن دولت جنگ افروز بوش، صلح به ارمغان می‌آورد و امپراتوری جنگ طلب او را متوقف می‌كند.

منبع: Antiwar

پل كریگ رابرتس