پله ها

چشم های نرگسم شد پر غبار
دستهای یاسمن تقدیم سار
نم زده باران به روی شاخه ها
درمیان باغ سرسبزبهار
می گذارم پای را بر پله ها
می روم تا سرخی رنگ انار
ناله ای از پله ها آمد به گوش
من …

چشم های نرگسم شد پر غبار

دستهای یاسمن تقدیم سار

نم زده باران به روی شاخه ها

درمیان باغ سرسبزبهار

می گذارم پای را بر پله ها

می روم تا سرخی رنگ انار

ناله ای از پله ها آمد به گوش

من شنیدم یک نوای پرخروش

«ای مسافر خسته ام آرام تر

من که دارم گلشنی بر روی سر

سالها در زیر پای رهگذر

من که فرسودم دریغ از یک نظر

کودکی من را لگد مالید و رفت

پیرزن بر من عصا کوبید و رفت

هرکه آمد رو به گلدانها نمود

می گذشت از من به یاد من نبود.»

پله می نالید از این روزگار

از نگاه سرد و قلب سنگبار

آه من پیچید در دلتنگی اش

پاکشیدم از نگاه سنگی اش

بر گل اول نوشتم ازخبر:

«یادکن از پله ها ای رهگذر»

سپیده عسگری/ تهران

(عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)