جاده صدا می زند, ماشین برقی بیا

رویای راندن خودروهای برقی در جاده های طولانی به واقعیت نزدیک می شود

وزن سبک، اندازه جمع و جور و صدالبته راندمان بالا، سه آرزوی طلایی هر خودروسازی برای حضور مغتنم در بازار امروز و غنیمت بردن سهمی از آینده صنعت خودرو است. خودرویی که با خوردن هر لیتر سوخت، مسافت بیشتری برود معلوم است که هم برای تولیدکننده و هم مشتری عزیزتر خواهد بود، اما زمانی که پای خودروی الکتریکی در میان باشد، تامین این آرزوی طلایی به کابوس خودروسازان بدل خواهد شد. خودرویی که خودش درد باتری و شارژ و محدودیت برد دارد، اضافه کردن به برد آن دیگر قوز بالای قوز خواهد بود. با این اوصاف مدل‌هایی که قرابت بیشتری با مفهوم خودروی الکتریکی پردامنه (EREV) داشته باشند، بلیت طلایی برای بازار آینده خودروهای الکتریکی را در جیب خواهند داشت.

مفهوم خودروهای برقی پردامنه در یک کلام مترادف بهبود و توسعه کارایی خودروی الکتریکی در حدی است که با هر بار شارژ باتری‌های خود بتواند پابه‌پای یک خودروی معمولی بنزینی حرکت کند. این مفهوم در ضمن یکی از بزرگ‌ترین نقطه ضعف‌های خودروی برقی که همان «اضطراب برد» را علاج می‌کند و در واقع دلشوره و ترس ناشی از ماندن خودرو در صورت تخلیه کامل باتری‌ها و نبودن جایی برای شارژ کردن و ادامه راه را هدف گرفته است. ولوو ازجمله خودروسازانی است که توسعه این مفهوم را در دستور کار خود قرار داده است. ولوو برای نیل به این هدف رویکردی سه‌گانه را در پیش گرفته است که شامل یک موتور سه سیلندری کوچک با سوخت دوگانه بنزین و اتانول در کنار موتور الکتریکی است، اما رویکرد سه‌گانه ولوو برای خودروی الکتریکی پردامنه که طی زمستان ۱۳۹۰ آزمایش خواهند شد از این قرارند:

▪ مدل فنی اول: این رویکرد برای افزایش برد خودروهای توان ترکیبی با آرایش سری‌بندی است. در یک ولووی کوپه برقی مدل C۳۰ ، موتور بنزینی ۶۰ اسب بخاری مستقر در زیر کف اتاق عقب باعث گردش یک ژنراتور ۴۰ کیلوواتی برق می‌شود که توان خروجی ۱۱۴ اسب بخاری آن می‌تواند یا به مصرف گردش موتور برقی و رانش چرخ‌های جلو برسد یا باتری‌ها را شارژ کند. در صورتی که باتری‌ها در طول مسیر دائما شارژ شوند، برد این خودرو برقی از ۱۱۰ کیلومتر فراتر خواهد رفت. در این مدل با یک باک ۴۰ لیتری سوخت می‌توان مسافتی حدود ۱۱۰۰ کیلومتر را پیمود.

▪ مدل فنی دوم: این رویکرد برای افزایش برد خودروهای توان ترکیبی با آرایش موازی است. در این حالت یک موتور توربو شارژ سه سیلندری قوی‌تر (مثلا ۱۹۰ اسب بخاری) در ابتدا، چرخ‌های عقب را از طریق یک گیربکس خودکار ۶ دنده‌ای به حرکت درمی‌آورد که مناسب تردد در بزرگراه‌های طولانی است. در مرحله بعد موتور برقی ۱۱۴ اسب بخاری، چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورد که گردش دو دیفرانسیل تامین می‌شود. این دو منبع بیش از ۳۰۰ اسب بخار نیرو تامین می‌کنند که برای یک ولووی کوپه برقی C۳۰ کافی است از صفر تا صد معادل ۴۰ ثانیه را تجربه کند. مولد ۴۰ کیلوواتی نیز با شارژ نگه داشتن باتری می‌تواند برد ماشین را از ۷۵ کیلومتری که فقط توسط باتری‌ها تامین می‌شود فراتر برده و بردی ۱۱۷۰ کیلومتری به آن ببخشد.

▪ مدل فنی سوم: همانند رویکرد دوم برای خودروهای توان ترکیبی با آرایش موازی اجرا می‌شود که البته مناسب حال خودروی حجیم‌تری همچون اسپرت واگن V۶۰ است و کل چیدمان نیروی محرکه ماشین زیر کاپوت جاسازی می‌شود و بسته باتری‌ها نیز زیر کف اتاق عقب جای دارند. در این نوع تنظیم از موتور برقی ۱۱۱ اسب بخاری استفاده می‌شود که موتور توربوی سوپر شارژ سه سیلندری ۱۹۰ اسب بخاری مکمل آن است. نیروی هر دو موتور ماشین از طریق یک گیربکس دو دنده‌ای، چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورد. این خودرو در این حالت با تور الکتریکی می‌تواند حداکثر با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت، مسافت ۵۰ کیلومتری را طی کند، اما زمانی که موتور احتراقی ماشین روشن می‌شود علاوه بر شارژ باتری‌ها سرعت و برد اتومبیل را نیز افزایش می‌دهد. با این رویکرد اتومبیل می‌تواند مسافت ۹۹۰ کیلومتر را با یک بار شارژ باتری و پرکردن مخزن سوخت طی کند.

Greencar

مترجم: مهریار میرنیا