دیفن باخیا

یکی از گیاهان مقاوم و زیبای آپارتمانی با برگ های زیبا از خانواده آزاسراست که به دلیل سادگی نگهداری در بیشتر آپارتمان ها دیده می شود و گاهی به علت بالا بودن سن گیاه و مهیا بودن …

یکی از گیاهان مقاوم و زیبای آپارتمانی با برگ های زیبا از خانواده آزاسراست که به دلیل سادگی نگهداری در بیشتر آپارتمان ها دیده می شود و گاهی به علت بالا بودن سن گیاه و مهیا بودن شرایط، گل هم می دهد.

این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است و چندین نوع دارد. چون این گیاه نسبت به نور مستقیم آفتاب حساس است و آسیب می بیند نور غیرمستقیم بهترین نور برای آن است و در صورت کمبود نور، گیاه علفی و ساقه هایش دراز می شود برای اینکه برگ های گیاه شما به یک طرف منحرف نشود، آن را هر چند وقت یکبار بچرخانید.

از نظر دمایی بهترین درجه حرارت برای آن بین ۱۳ تا ۱۸ درجه است و معمولا فقط در فصل زمستان باید در اتاق نگهداری شود و در بقیه فصول می تواند دمای محیط را تحمل کند. البته نسبت به سرمای بیش از اندازه حساس است.

برای آبیاری در تابستان هفته ای ۲ تا ۳ بار کافی است و در زمستان هفته ای یکبار چون این گیاه نسبت به خشکی مقاوم تر است تا آبیاری بیش از اندازه. پس اجازه دهید بین دو آبیاری سطح خاک گلدان خشک شود.خاک مناسب برای رشد این گیاه مخلوطی از یک قسمت خاک رس و یک قسمت کود حیوانی و دو قسمت برگ است. توجه داشته باشید زیاد بودن کود حیوانی باعث پوسیدگی آن می شود.

برای تکثیر کردن دیفن پاجوش های ریشه دار را جدا کنید و بکارید یا به صورت قلمه زدن سابقه برگ دار و بدون برگ. بدین ترتیب که ساقه های برگدار را پس از جداکردن از گیاه، چند ساعت تا یک روز در هوای آزاد بگذارید تا محل های برش خشک شود و سپس در یک ظرف آب قرار دهید تا ریشه دهد و آنگاه بکارید، یا قلمه ها را در ماسه بکارید و از قلمه های بدون برگ و دارای حداقل یک جوانه به اندازه ۵ سانتیمتر آن را ببرید و بعد از دو روز قرار دادن در هوای آزاد، به صورت افقی طوری که جوانه به سمت سطح خاک باشد بکارید تا پس از ریشه دار شدن آنها را در گلدان های جداگانه کشت کنید.

نکته مهم که باید بدانید قرار دادن چند قرص ضدبارداری در خاک گلدان یا حل کردن آن در آب و آبیاری گیاه باعث افزایش رویش پاجوش ها می شود و تکثیر آنها را خیلی راحت تر می کند. این گیاه مانند برگ انجیری بسیار سمی است و باید از دسترس نوزادان و کودکان نوپا که احتمال می دهید برگ های آن را به دهان بگذارند دور نگهداشته شود. در صورت بلعیده شدن، به دهان و زبان آسیب می رساند و شخص قادر به تکلم نیست.