ظرفیت تاریخی جامعه کار و تولید از دیدگاه حسابداری

اخیراً وزیر تعاون و رفاه اظهار داشته اند که ساعات کار مفید روزانه کارمندان دولت نیم ساعت و در بخش صنعت ۵ ۲ ساعت می باشد

اخیراً وزیر تعاون و رفاه اظهار داشته‌اند که ساعات کار مفید روزانه کارمندان دولت نیم ساعت و در بخش صنعت ۵/۲ ساعت می‌باشد. بر این اساس با توجه به جمعیت شاغل بیست میلیون نفری و احتساب سیصد روز کاری ، ساعات کار عملی سالانه کشور معادل ۱۲ میلیارد ساعت می شود. چنانچه همین جمعیت اشتغالی روزانه ۵ ساعت کار مفید انجام می‌داد ساعات کار مورد انتظار به سی میلیارد ساعت افزایش می‌یافت که با فرض تولید هر ساعت ده دلار ارزش افزوده، می‌توان به عدد سیصد میلیارد دلار درآمد خالص ملی بدون محاسبه قیمت نفت دست یافت. حال چنانچه بتوان با ایجاد شایسته‌سالاری، مدیریت برتر و انگیزش نیروی کار روزهای کارکرد را به ۳۲۰ روز افزایش و متوسط ارزش افزوده هر نفر از نیروی کار به پانزده دلار ارتقاء داد تولید ناخالص داخلی به ۴۸۰ میلیارد افزایش خواهد یافت. فراموش نکنیم کشورهای پیشرفته جهان نسبت نیروی شاغل حداقل حدود ۴۰ درصد جمعیت کشورو ساعات کارکفید بین ۵ تا ۷ ساعت می باشد یعنی با این توصیف و جمعیت ۷۵ میلیون نفری کشور قاعدتاً در شرایط اشتغال کامل نیروی شاغل کشور به رقم سی میلیون نفر خواهد رسید که با محاسبه فوق و دسترسی به ساعت کار مفید روزانه ۵ ساعت و ارزش افزوده ساعتی ده دلار و پانزده دلار مجموع تولید ناخالص داخلی برای سیصد روز کاری به ترتیب معادل ۴۵۰ میلیارد و ۶۷۵ میلیارد دلار خواهد بود. این بدان معنی است که چنانچه دلتمردان بتوانند بخش قابل توجهی از دسترنج (تولید ناخالص ملی) مصروف رفاه جامعه کار و تولید کنند میتوان امیدوار بود از سه طریق مجموع تولید ناخالص داخلی بالا رود.

یکم افزایش جمعیت شاغل کاری، دوم افزایش بهره‌وری کار و تعداد ساعات کار مفید و سوم استفاده از تکنولوژی بمنظور برقراری اقتصاد دانش‌محور با ارزش افزوده بیشتر، به جرئت می‌توان گفت تنها اقتصاددان ایرانی که بطور مکتوب به این مسائل توجه خاصی نموده شادروان دکتر حسین عظیمی بود که کرارا بر سرمایه انسانی و کرامت جامعه کاروتولید تکیه می کرد.. بررسی های نگارنده پیرامون این موضوع در نمایه شماره یک با فرض جمعیت ۷۵ میلیون نفری و دسترسی تعداد سیصد روز کاری وضعیت فعلی و انتظارات آتی را که می‌توان با یک برنامه مدون بدان دست یافت نشان می‌دهد. حال چنانچه بتوان امید را در دل جامعه کار و تولید زنده نگهداشت و دولت تدبیر امور جامعه را نه براساس "ثروت اندوزی نئولیبرالی" بلکه با نگرش "ثروت ملی جامعه" از ارزش افزوده نیروی کار و تولید انجام دهد و ساعات کار مفید روزانه را بین (۵ تا ۷) هفت ساعت و ... ارزش افزوده ساعتی را در محدوده (۱۰) تا (۱۵) دلار در هر ساعت در یکدوره پنجساله افزایش دهیم نمایه زیر گزینه های مختلف کسب تولید ناخالص ملی را با اتکای به ثروت انسانی ( و نه نفت وگاز) نمایش می دهد. بر این اساس بر اساس جمعیت شاغل سی میلون نفری ( که نیروی کاری وافعی کشورست ) ودر شرایط تحقق ردیف (۴) جدول زیر دسترسی به تولید ناخالص داخلی ۲۲۵ ، ۵۴۰ و یا ۹۴۵ میلیارد دلار بدون احتساب درآمد نفتی محقق میباشد که این مهم جز از طریق شایسته سالاری ، انگیزش نیروی کار از طریق افزایش رفاه عمومی کاملا امکانپذیر و چینی هاهم همین گزینه را بعنوان گزینه اصلی توسعه بکار بسته اند که کشور را از وضعیت وابستگی به نفت نیز آزاد خواهد ساخت. بدیهی است هر چقدر بتوانیم درصد نیروی کار و ارزش افزوده ساعتی و ساعات کار مفید را با پشتوانه سهیم کردن جامعه کار و تولید در ارزش افزوده (و نه غارت ثروت ملی توسط ثروت اندوزان) بیشتر کنیم تولید ناخالص داخلی بدون نفت بیشتر و میتوان درآمدهای ناشی از نفت و گاز را بعنوان ثروت بین المللی برای خزانه توسعه ملی و طرحهای عمرانی و نسل آینده مصروف کرد.

نمایه مقایسه ای تولید ناخالص داخلی در گزینه های مختلف بدون احتساب درآمد نفت

ردیف / درصد جمعیت شاغل / جمعیت شاغل هزار نفر / متوسط ساعات کار مفید روزانه / ارزش افزوده هر ساعت / تولید ناخالص داخلی (میلیارد دلار)

۱ / ۲۵ / ۱۸.۷۵۰ / ۵ / ۶ / ۷ / ۵ / ۱۰ / ۱۵ / ۱۴۱ / ۳۳۷ / ۵۹۰

۲ / ۳۰ / ۲۲.۵۰۰ / ۵ / ۶ / ۷ / ۵ / ۱۰ / ۱۵ / ۱۶۸ / ۴۰۵ / ۷۰۸

۳ / ۳۵ / ۲۶.۲۵۰ / ۵ / ۶ / ۷ / ۵ / ۱۰ / ۱۵ / ۱۹۶ / ۴۷۲ / ۸۲۶

۴ / ۴۰ / ۳۰.۰۰۰ / ۵ / ۶ / ۷ / ۵ / ۱۰ / ۱۵ / ۲۲۵ / ۵۴۰ / ۹۴۵

۵ / ۴۵ / ۳۳.۷۵۰ / ۵ / ۶ / ۷ / ۵ / ۱۰ / ۱۵ / ۲۵۳ / ۶۰۷ / ۱۰،۶۳۱

غلامحسین دوانی

عضو جامعه حسابداران رسمی ایران