مشورت، رمز اعتدال جامعه

تقسیم انسان‌ها به دو گروه مشورت‌دهنده و مشورت‌گیرنده کار درستی نیست. تمام انسان‌ها حتی عادی‌ترین و معمولی‌ترین آنها از نظر سطح عقل و فکر، باز هم در بعضی از مسائل می‌توانند …

تقسیم انسان‌ها به دو گروه مشورت‌دهنده و مشورت‌گیرنده کار درستی نیست. تمام انسان‌ها حتی عادی‌ترین و معمولی‌ترین آنها از نظر سطح عقل و فکر، باز هم در بعضی از مسائل می‌توانند مشاوره بدهند. خداوند حکیم تمام استعداد و فکر و شعور را در یک نفر قرار نداده است. هیچ‌کس دانای کل نیست. همه نیازمند مشورت کردن هستند.

این که بعضی‌ها خیال می‌کنند در هیچ زمینه‌ای نیاز به گرفتن مشورت و همفکری ندارند صددرصد در اشتباهند. اولین گام سقوط این است که انسان گرفتار چنین توهمی بشود. این دقیقاً همان استبداد در رأی و نظر است.

خداوند خواسته که جامعه‌های انسانی با تبادل نظری که با هم دارند در هیچ مقطع و صحنه‌ای ارتباطشان قطع نشود. همیشه مثل یک خانواده‌ی بزرگ پیوند میان اعضایش مستحکم و مستمر باشد.

در مشورت احساس همدلی و یکرنگی و صمیمیت بر افراد حاکم می‌شود چون در این فضا حس اعتماد متقابل زنده می‌ماند و دلسوزی‌های خالص افراد به همدیگر شکوفا می‌شوند.

در جامعه‌ای که به هر کس به اندازه‌ی شأن و شعور و فکرش فرصت راهنمایی و ارائه نظر داده می‌شود، حرمت افراد پاس داشته می‌شود و همگان احساس می‌کنند که هم نیازمند به گرفتن مشورت هستند و هم شایسته‌ی دادن مشورت.

نه کسی گرفتار خودبزرگ‌بینی کاذب و استبداد فکری می‌شود و نه کسی با مشکل خودکم‌بینی و سلب اعتماد به نفس مواجه می‌شود.

نویسنده : پیام شعبانی