نوازندگی گیتار کلاسیک اشنایی با کلیات نوازندگی گیتار کلاسیک

گیتار کلاسیک, گیتاریست شش سیم که میدان نسبتا فراخ و وسیعی برای بیان نوازنده فراهم میکند

گیتار کلاسیک،گیتاریست شش سیم که میدان نسبتا فراخ و وسیعی برای بیان نوازنده فراهم میکند. سیم های نایلونی این ساز و چوب هایی که برای ساخت این ساز انتخاب می شود گونه ای امکان برای تغییرات در بیان شخصی را برای نوازنده ی گیتار کلاسیک فراهم می کند.اگر یاد گرفتید که چگونه گیتار کلاسیک بنوازید مسلما رپرتواری از دوره های رنسانس،باروک،کلاسیک،رمانتیک و یا مدرن انتخاب خواهید کرد؛که با مراجعه به هر کدام از این دوره های تاریخی به خوبی می توانید اسلوب های متفاوت بیانی را جستجو کنید . و اگر دانشجوی گیتار کلاسیک شدید با گونه های عمیقی از اثاری که نمایانگر موسیقی هر کدام از این دوره هاست اشنا می شوید وبه وضوح تفاوت بیان این دوره ها را ملاحظه خواهید کرد.

یادگیری نوازندگی گیتار کلاسیک لزوما به این معنا نیست که شما باید مهارت تکنیکی توسعه یافته ای داشته باشید.چرا که در ادبیات گیتار کلاسیک اثار پر معنا و مردمی زیادی وجود دارد که نیازی به مهارت های تکنیکی دشواری ندارد.تعداد زیادی از اهنگسازان مثل:لوئیس دو میلان،گاسپار سانز،رابرت دوویزه،الونسومودارا،نیکولوپاگانینی،فرانسیسکوتارگا،دیونیزیو اگوادو،ناپلئون کاسته،انتون دیابلی،مائورو جولیانی،هیتور ویلا لوبوس،یوهان سباستین باخ کارهایی ساده اما به لحاظ موسیقایی پر معنا درپرتوارگیتارکلاسیک دارند. اما اگر شما یک نوازنده ی style finger (نواختن با پنجه)در سبک های دیگر هستید و مایلید تا نوازندگی گیتار کلاسیک را تجربه کنید ؛باید توانایی های بیانی خودتان را توسعه دهید تا اینکه به دنبال تکنیک بیشتر باشید.به عنوان یک قاعده ی کلی در موسیقی کنونی ،موسیقی توسط هنرمندان اجرا می شود که در جستجوی راه هایی برای بیان احساسات شخصی هستند.طبقه ی موسیقیدانان،که ما معمولا در دوره ی کلاسیک به دنبال انها می گردیم نیز هر کدام دارای تفسیری خاص برای کارهایشان هستند که اجرا کننده ها با توجه در جزئیات و برجسته کردن برخی از انها سعی در اتصال و لمس احساسات این اهنگسازان و درست بیان کردن اثار انها دارند.

تکنیک های دست راست در گیتار کلاسیک شامل حرکات نرم انگشتان است. جایگاه انگشتان در مقابل سیم هاست که هر انگشت بعد از زخمه زدن(کندن سیم)دوباره به جای اولیه ی خود در نزدیکی سیم باز میگردد و همه ی این فرایند در یک لحظه رخ می دهد؛که می شود از ان در نواختن یک سیم تک یا یک پاساژ یا گام بهره گرفت.از حرکات مستقل برای نواختن ترمولو و ارپژ استفاده می شود که این نوع از به صدا در اوردن سیم ها انگشتان را برای نواختن پیوسته ی هر کدام از سیم ها درگیر می کند. نوازندگان گیتار کلاسیک برای راحتی در به صدا در اوردن سیم ها و همچنین ایجاد یک صدای روشن و درخشان ،ناخن های دست راستشان بلند است.البته لازم به ذکر است ناخن هایتان برای نواختن گیتار کلاسیک لزوما نباید رشد یافته و بلند باشد. به شرط انکه شما استفاده ی درست از گوشت سر انگشتان را به خوبی یاد گرفته باشید. در ان صورت شما به راحتی با این حالت نوازندگی خواهید کرد وممکن است شما این صدای گرم تر را که از سازتان استخراج می شود به نوازندگی با ناخن ترجیح دهید.

تکنیک های دست چپ که شامل حرکات چکشی روی سیم ها و حرکات کشیدن به طرفین ، که هر کدام از انها در گونه های دیگر گیتار برای ایجاد صدا با دست چپ ، بدون به کار گیری دست راست نیز به کار می رود.

احتمالا ان چیز اصلی که یک نوازنده ی گیتار کلاسیک را از دیگر گیتاریست های اکوستیک جدا می کند جستجوی همیشگی نوازنده ی کلاسیک برای پیدا کردن معنایی جدید از بیان است.در مورد گیتاریست های الکتریک ؛این نوازنده ها یک مجموعه (کلکسیون)از صداها را تهیه می کنند که می توانند از طریق استامپ باکس stomp box) ( خودشان از انها استفاده کنند.گیتاریست های کلاسیک هر قطعه ی موسیقی را به مبارزه می طلبند و اگر چه ان قطعه هرگز نواخته نشده باشد ، نوازنده سعی می کند قسمت هایی را نزدیک خرک و قسمت هایی را نزدیک دسته وقسمت هایی را با صدای ملایم و قسمت هایی را با صدای بلند بنوازد و یا تمهیدات دیگری را به کار ببندد تا به این موسیقی چاپ شده حیات و زندگی ببخشد.

این نزدیک شدن به قطعه و زندگی بخشیدن به ان همان قسمت مهم از یادگیری چگونگی نواختن گیتار کلاسیک است.

علی میرزاکلهر