فقط خانم ها بخوانند

زنان گاهی فقط نیاز به گوش شنوا دارند با گفتن و گله كردن و گاهی از چیزی شكایت كردن روحشان را سبك می كنند مرد خوب همواره این فرصت را به همسرش می دهد پس به حرف های او گوش بدهید و او را تأیید كنید این عمل را نه به صورت مكانیكی بلكه از روی رغبت و با تمام وجود و به خاطر دل او انجام دهید

خانم راحله فروغی از چهره های سرشناس در علم روان شناسی می گوید: عشق واكنشی آموختنی و احساسی فراگرفتنی است. یعنی هر آدمی عشق را با توجه به آموخته ها، باورها و محدودیت هایش می شناسد و تجربه می كند. همگی انسان ها با عشق یكسان برخورد نمی كنند اما همه بر این باورند كه اگر دوست داشتن شدت یابد به مرحله عشق می رسند.

«اگر آدمی واقعاً و صمیمانه كسی را دوست داشته باشد حتماً همه مردم دنیا و زندگی را دوست می دارد. اگر من بتوانم به كسی بگویم « تو را دوست دارم» باید توانایی این را هم داشته باشم كه بگویم من در وجود تو، همه كس را دوست دارم، با تو همه دنیا را دوست دارم، در وجود تو حتی خودم را دوست دارم.» (اریك فروم)

برای این كه روح زن را شاداب و با نشاط سازید باید بخشی از اوقات فراغت خود را فقط به او اختصاص دهید. یك زن نیاز به توجه و نیاز به احساس امنیت دارد. از یاد نبریم زن ها از طریق محبت و عشق ورزی بهتر و راحت تر با ما كنار می آیند تا با اهدای قطعه ای جواهر.

این فكر كه كسی در این دنیا تو را دوست ندارد، باعث می شود از خودت بدت بیاید. ولی وقتی عاشق شدی و معشوق با تو همراه شد آن وقت اعتماد به نفست بیشتر می شود. در نتیجه خود را هم بیشتر دوست خواهی داشت، زیرا دریافته ای آنقدر خوب هستی كه كسی عاشقت شود.«عشق یك نعمت بزرگ است كه به انسان هدیه شده» (پترارك )

در این نوشته روی صحبت با آن دسته از خانم هایی است كه میل دارند به قلب شوهرشان راه یابند، اما شیوه اش را به درستی نمی دانند. راه های ساده و عملی زیر به ظاهر پیش پا افتاده و بی اهمیت اند، اما تجربه حاكی از آن است كه بیشترین اختلاف های خانواده ها در همین نكات به ظاهر جزئی ریشه دارد :

۱- با شوهری كه از سر كار می آید چه رفتاری دارید؟

الف - چه باید كرد؟

۱- سلام و احوالپرسی معمول، منتها با خوشرویی و گفتن «خسته نباشید».

۲ - گرفتن كیف، كت و بسته های خریداری شده

۳ - دادن خبرهای خوش

۴ - آرام كردن فرزندان و هر یك را به كاری مشغول كردن.

۵ - سریع آماده كردن میز غذا یا چیدن سفره .

۶ - پرس و جو از اوضاع كاری روز و فرصت دادن به مرد تا حرفهایش را بزند.

و خلاصه به هر طریق می توانید احساس خوب خود را از ورود شوهر به منزل ابراز كنید.

«تبسم خرجی ندارد ولی سود بسیاری دارد.» ( دیل كارنگی)

ب- و اما چه نباید كرد؟

۱ - بی اعتنایی و سرد رفتار كردن.

۲ - درخواست انجام كاری پیش از غذا خوردن.

۳ - گله و شكایت از بچه ها یا شكوه و شكایت از كارهای روزانه.

۴ - درخواست پول یا بیان سایر توقعاتی كه احتمالاً برای مرد مشكل آفرین است.

شاید بگویید این موارد پیش پا افتاده است، اما صادقانه پاسخ دهید: آیا با وجود آگاهی از این موارد جزئی، به آنها عمل می كنید یا فقط گاهی یكی- دو تایی را اجرا می كنید؟

۲ - اگر شوهر شما دیر به منزل بیاید با او چه رفتاری دارید؟

یكی از عمده ترین اختلاف های زوجین، دیر آمدن مرد به خانه است. طبیعی است هیچ مردی حق ندارد بدون دلیل موجه دیر به خانه برود. اما خانم ها هم نباید در صورت دیر آمدن مرد به منزل، جنجال به پا كنند. خانم ابتدا باید علت واقعی را پیدا كند تا از روی حدسیات و افكار منفی خود واكنشی نشان ندهد كه رابطه را پر از خشونت و مشاجره كند.

زنان گاهی فقط نیاز به گوش شنوا دارند. با گفتن و گله كردن و گاهی از چیزی شكایت كردن روحشان را سبك می كنند. مرد خوب همواره این فرصت را به همسرش می دهد. پس به حرف های او گوش بدهید و او را تأیید كنید. این عمل را نه به صورت مكانیكی بلكه از روی رغبت و با تمام وجود و به خاطر دل او انجام دهید.

زن باید علت دیر آمدن را سؤال كند وگرنه مرد فكر می كند این موضوع برای زن بی اهمیت است، اما زن باید سؤال خود را با لحنی آرام مطرح كند، آن هم پس از این كه شوهر شام خورد و كمی استراحت كرد. زن باید او را متوجه كند به خاطر نگران بودن چنین پرسشی كرده است. با این برخورد، شوهر مجبور می شود با حوصله و به نرمی دلیل دیر آمدنش را توضیح دهد.

اما اگر زن لحن تند و غیردوستانه ای داشته باشد مرد احساس می كند مورد بازخواست قرار گرفته است، از طرفی هم خسته و گرسنه است بنابراین ممكن است حتی با لحن زننده ای بگوید "به تو مربوط نیست" یا سكوت كند.

مردی می گفت «شغلم طوری است كه اكثراً نمی توانم سر ساعت به منزل برسم، هر چند همسرم از این وضعیت با خبر است اما تا می رسم غرولند می كند. من هم دیگر به این رفتارش عادت كرده ام و دیگر تلاشی برای سر وقت رسیدن نمی كنم. از این كه فكر می كنم او به من ظنین است عصبانیتم دو برابر می شود.»

البته بهتر است مرد در این صورت تلفنی به خانم خبر دهد، اما به او حق بدهید كه شاید گاهی تلفن دم دست او نیست. برخی از مردها هم می گویند اگر هر بار به او تلفن كنیم عادت می كند، آن وقت اگر یك بار نتوانیم زنگ بزنیم بیشتر نگران می شود.

اما از اینها گذشته، كمی هم باید مسئله را از دید خانم ها بررسی كنیم. بیشتر زنان مایلند ساعت دقیق آمدن همسرشان را بدانند. منظور آنها بازخواست یا كنجكاوی نیست بلكه می خواهند ناهار یا شام را طوری آماده كنند كه به محض ورود او غذا را بكشند. حالا شما خود را به جای همسری بگذارید كه نمی داند كی پلو را دم كند تا نسوزد، كی خورش را بار بگذارد كه به موقع حاضر شود، به بچه ها غذا بدهد یا نه و خلاصه ده ها مورد دیگر كه به سلیقه شخصی زنان مربوط می شود. اگر شوهر دیر كند تمام نقشه های همسرش را به هم می ریزد. در حالی كه وقت شناسی حداقل احترامی است كه می توانیم به زحمت های روزانه شان بگذاریم. از یاد نبریم نهایت آرزوی هر زن فراهم كردن شرایط آسایش و راحتی برای شوهرش است. قبول كنیم كه یكی دوساعت را در نگرانی و اضطراب به سر برده و نمی تواند خوشامدگوی خوبی به هنگام ورود شوهرش باشد.

در اینجا باید به زنان دوستدار شوهر توصیه ای کرد:. شما كه دوست ندارید به تنهایی غذا بخورید و حتماً باید شوهرتان كنارتان باشد لازم است به نكته ای ظریف توجه كنید. اگر مایلید او هر چه زودتر وضع مالی اش را بهبود بخشد و خواسته هایتان را برآورده سازد، باید خود را برای این گونه دیر آمدن ها آماده كنید. زیرا همیشه چنین فرصت كاری خوبی برای همسرتان مهیا نیست. در چنین مواقعی باید برای خود سرگرمی سالمی پیدا كنید تا هم شوهرتان آسوده خاطر به كارهایش برسد و هم شما هنری بیاموزید، یا تخصصی پیدا كنید. زنان موقعیت شناس، شغل شوهر را دست كم نمی گیرند، زیرا موفقیت مرد بازده اقتصادی خوبی خواهد داشت و رفاه خانواده بیشتر می شود. در ثانی رضایت خاطری كه از این بابت به مرد دست می دهد تأثیر مطلوبی بر روابط زناشویی می گذارد. مردی كه از كارش راضی است به نسبت مردان دیگر در خانه خوش اخلاق تر است و در برابر ناملایمات صبوری بیشتری نشان می دهد. البته زنان در صورتی باید چنین فرصتی به شوهر خود بدهند كه مدت آن كوتاه باشد وگرنه شوهر باید در برنامه كاری خود تجدید نظر كند، زیرا زندگی فقط كار و مادیات نیست .

● اما راه چاره چیست؟

حتی زوج هایی كه عاشق یكدیگر هستند گاهی در برخورد با یكدیگر دچار رنجش می شوند، زیرا به طور طبیعی وقتی كسی را دوست داریم از او توقعاتی داریم و گاهی از او بیش از دیگران توقع داریم، هنگامی كه انتظاراتمان برآورده نمی شود می رنجیم. البته رنجش امری طبیعی است اما باید مراقب باشیم هرگز و تحت هیچ شرایطی رنجش خود را از همسر پوشیده نداریم، زیرا:

«رنجش های كوچك همچون طاعون، عشق را نابود می كند.» (لئو بوسكالیا)

رنجش های كوچك در روحمان انباشته می شود و سرانجام به آستانه انفجار می رسیم. در این مرحله است كه جرقه ای می تواند آتش خشم بی پایان ما را شعله ور كند. داد و فریاد راه می اندازیم، بد و بیراه می گوییم، ناله و شیون سر می دهیم و ارتباط را خراب می كنیم. در اینجا شما را با دو فن مهم آشنا می كنیم:

۱ - فن گفت وگو: اوایل ازدواج همه كوتاه می آیند، اغماض می كنند، از یاد می برند، می بخشند و زود آشتی می كنند. اما پس از مدتی هیچ یك كوتاه نمی آیند، اغماض نمی كنند، از یاد نمی برند و نمی بخشند. همه چیز از زیر ذره بین رد می شود، زود می رنجند و می رنجانند. بعد هم می گویند چرا من برای آشتی پیشقدم شوم. متأسفانه این روند به مرحله ای می رسد كه زوج نتیجه می گیرند حرف زدن فایده ای ندارد. «او كه اصلاً به حرفم گوش نمی دهد، تا حالا چند بار امتحان كرده ام، او خودخواه است و حرف، حرف خودش است.»

ممكن است شما با هم صحبت نكنید اما زندگی مشترك همچنان ادامه دارد. ناگزیر برای شناخت طرف مقابل و خواسته های او به حدس و گمان متوسل می شوید و مشخص است كه این شناخت نمی تواند درونی و عمیق باشد.

همسر رنجیده می كوشد حقانیتش را ثابت كند. معتقد است رفتاری به دور از عدالت با او شده. اگر طرفین قدمی برای رفع رنجش خود برندارند مدام بر میزان آن افزوده می شود و كار به قهر می كشد. در تمامی مراحل فوق هم صحبت شدن می توانست درهای آشتی را بگشاید. گاه خجالت باعث می شود برای رفع دلخوری قدم پیش نگذاریم. گاه از واقعیت فرار می كنیم و مشكل را رها می سازیم، گاهی هم مایلیم دیگران را شبیه خود كنیم.

اما باید دست از خودخواهی برداریم. باید بپذیریم یك رابطه مورد پسند بر حس احترام به عقیده و گفتار طرف مقابل استوار است.

«پیش از ازدواج چشم ها را خوب باز كنید و بعد از آن كمی آنها را روی هم بگذارید.» ( فرانكلین )

باید همسرمان را همان طور كه هست قبول كنیم. برای این كه به خواسته های منطقی مان توجه كند باید به خواسته اش احترام بگذاریم. باید به شیوه پسندیده ای با او حرف بزنیم. اگر با او حرف نزنیم از كجا بداند كه ما چه خواسته ای داریم؟ آنها كه معتقدند از گفت وگو نتیجه ای نمی گیرند باید بدانند با شیوه حرف زدن، آشنایی كافی ندارند.

وقتی با همسر خود درددل كردیم و كدورت ها رفع شد آنگاه به این نكته پی می بریم كه:

«آنچه استحقاق نگرانی و تشویش را داشته باشد، هرگز وجود ندارد.» ( پلاتو )

منبع : اینترنت

---