سریال «خداحافظ بچه» و چند سؤال اساسی

یکی از پربیننده ترین بخش های برنامه های رسانه ملی در طی سال های اخیر، سریال های مناسبتی ماه رمضان است؛ خاصه آنها که در اولین لحظات پس از افطار به نمایش درمی آید و قاعدتاً بیننده …

یکی از پربیننده ترین بخش های برنامه های رسانه ملی در طی سال های اخیر، سریال های مناسبتی ماه رمضان است؛ خاصه آنها که در اولین لحظات پس از افطار به نمایش درمی آید و قاعدتاً بیننده زیادی هم دارد. مخاطبی چند ده میلیونی که در نوع خود قابل توجه و در عین حال فرصت مغتنمی برای استفاده بهینه از این پتانسیل ارزشمند است. به ویژه برای انتقال مفاهیم معرفتی و آموزه های اخلاقی و تربیتی.

امسال سریال «خداحافظ بچه» کار منوچهر هادی از این موقعیت بهره مند شده است. این سریال در عین تعجیل و برخی معایب ناشی از آن، از جمله سردستی بودن پایان بندی قسمت ها و نوع موقعیت سازی ها، که در نقد تفصیلی اش در پایان سریال به این وجوه هم خواهیم پرداخت دچار برخی لغزش های حیرت آور به لحاظ مضمون و مفهوم های اصلی منتشر و مستتر در سریال است که در این نوشتار به دو نمونه از مهم ترین آنها اشاره می نماییم.

داستان اصلی سریال که موضوع نوع مواجهه زن و مرد جوان در قبال بچه دار نشدن است خود تداعی کننده یک صفت رذیله اخلاقی است به نام خودخواهی و زیرپا گذاشتن حق دیگران.

قضیه از این قرار است که زن و مردی به هر قیمتی می خواهند صاحب بچه شوند و این حس، آنچنان قوی و عجیب است که آنها را کر و کور کرده و به قول معصوم(ع): «حب الشیء یعمی ویصم.» و همین موقعیت تا بدانجا پیش می رود که آنها حاضر می شوند برای رسیدن به بچه حق دیگران را هم زیر پا بگذارند و جگر گوشه آنها را بربایند!

این دیگر چه جور یادآوری حس عشق و محبت است که به چنین گناه کبیره ای منجر و منتهی می شود؟ به نظر شما بیش از اندازه بدآموزی و بداخلاقی در آن نیست؟!

نکته دیگری که به لحاظ مضمونی در این سریال نماد و نمود زیادی دارد و تاکید فراوانی هم روی آن صورت می گیرد موضوع گناه کردن های پی درپی و ضربدر زدن در دفتر و اعتراف مکتوب به آن است برای آینده ای موهوم و احتمالی که زمان بگذرد و بچه بزرگ شود و بعد به خطا اعتراف کنند و مجازاتش را هم تحمل نمایند!

انصافاً باید گفت روش خطرناک و آموزه فاجعه باری است! کجای آموزه های معرفتی و اخلاقی دین مبین اسلام چنین چیزی داریم؟ گیریم که در برخی نمادهای رفتاری مسیحیت چنین چیزی یا شبیه به آن، باشد یا نباشد؛ به چه مجوزی چنین روش و منشی را در یک سریال پربیننده تلویزیونی در ماه میهمانی خدا و بر سر سفره های افطار مومنین ترویج و تبلیغ می کنید و آموزش می دهید؟

هیچ به نتایج و محصولات فکری و رفتاری این منش و سیره غلط و اباحه گرانه اندیشیده اید؟ مخاطب این سؤال مسئولان تلویزیون و سازندگان سریال «خداحافظ بچه» هستند.

محمد قمی