توبه از روی اخلاص

الإمام الصادق (علیه السلام) ـ وقد سَمِعَهُ معاویهُٔ بنُ وَهب یقولُ ـ : إذا تابَ العبدُ المؤمنُ تَوبَهًٔ نَصوحاً أحَبَّهُ اللهُ، فسَتَرَ علَیهِ فی الدّنیا والآخِرَهِٔ .
قلتُ …

الإمام الصادق (علیه السلام) ـ وقد سَمِعَهُ معاویهُٔ بنُ وَهب یقولُ ـ : إذا تابَ العبدُ المؤمنُ تَوبَهًٔ نَصوحاً أحَبَّهُ اللهُ، فسَتَرَ علَیهِ فی الدّنیا والآخِرَهِٔ .

قلتُ : وكیفَ یَسْتُرُ علَیهِ؟ قالَ : یُنْسی مَلَكَیْهِ ما كَتَبا علَیهِ مِن الذُّنوبِ ... فیَلْقی اللهَ حینَ یَلقاهُ ولیسَ شَیءٌ یَشْهَدُ علَیهِ بشیء مِن الذُّنوبِ .

معاویهٔ بن وهب از امام صادق(علیه السلام) شنید كه می فرماید : هر گاه بنده مؤمن از روی اخلاص توبه كند خداوند دوستش بدارد و در دنیا و آخرت زشتی های او را بپوشاند؟

عرض كردم : چگونه می پوشاند؟ فرمود : گناهانی را كه دو فرشته نگهبان برای او نوشته اند از یادشان می برد ... پس، آن گاه كه خداوند را دیدار می كند چیزی وجود ندارد كه به هیچ گناه او گواهی دهد.

(البحار : ۶ / ۲۸ / ۳۱)