یک عمرجنبش دانشجویی

بی تردید جنبش دانشجویی به دلیل برخورداری از شاخص های ذاتی وممتاز خود جوانی, برآمدن از حوزه های علمی و آکادمیک, استقلال ازجریانات حزبی و جناحی , گسترده ترین و اثرگذارترین جریان اجتماعی یک کشور است

بی تردید جنبش دانشجویی به دلیل برخورداری از شاخص های ذاتی وممتاز خود (جوانی، برآمدن از حوزه های علمی و آکادمیک، استقلال ازجریانات حزبی و جناحی)، گسترده ترین و اثرگذارترین جریان اجتماعی یک کشور است. از همین رو است که همواره درتشکیل، تحول و یا تغییرگفتمان های اجتماعی و یا پارامترهای ساختاری و ارزشی یک کشور، نقش دانشجو و دانشگاه نسبت به سایر گروه ها و جریانات اجتماعی و سیاسی یک کشور پررنگ تر و ملموس تر بوده است.

به همین دلیل است که تمامی رهبران عالم جدای از ایدئولوژی حاکم بر جامعه، همواره نگاه ویژه ای را نسبت به دانشجو و محافل علمی و نخبگان خود داشته اند. از این رو در آستانه سالروز شهادت سه تن از دانشجویان مسلمان (واقعه ۱۶آذر) بررسی تاریخی و تحلیلی جنبش دانشجویی در ایران و شاخص های آن در دهه عدالت و پیشرفت قابل تامل به نظر می رسد.

واکاوی حرکت های دانشجویی دریک دهه اخیر نشان می دهد که هرگاه جریان دانشجویی مولفه استقلال را از کف داده و از آرمان های اولیه اش جدا شده و به افراط و تفریط دچار شده، راه اصلی حرکت های دانشگاهی را معطوف انحراف و استحاله کرده است و حرکتی که روزی برای برپایی نماز (جهت اصلی تاسیس های انجمن های اسلامی دردهه ۲۰) منعقد شده بود را تحت تاثیر اندیشه های سکولاریستی و لیبرالی قرارداده و بطور دینامیک در صف مخالفان جنبش دانشجویی مسلمان قرارگرفته است.

به دلیل همین افراطی گری ها و تمسک به کانون های قدرت وثروت، امثالی چون طبرزدی که هر روز درنماز جماعت دانشگاه شرکت می کردند سرانجام درجهت مخالفت با ساختارهای قانونی و شرعی نظام اسلامی، هویت خود را در تابعیت رژیم هایی چون اسرائیل دیدند. باطبی و عطری که لیدرهای اصلی انجمن های اسلامی دفتر تحکیم وحدت وقت بودند سرانجام لحاف خود را دررسانه های خارجی چون a .o. Vپهن کردند.

حمزه. غ عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه تربیت مدرس به دلیل مبتلا شدن به همین استراتژی های رادیکال، مسئول شاخه جوانان ستاد انتخاباتی فلان کاندید در انتخابات ریاست جمهوری شد و نهایتا چندی پیش از کشور گریخت. مجید توکلی که لیدر طیف مدرن دانشجویی در دانشگاه تهران بود، درغائله فتنه ۸۸، پس از ایجاد اغتشاشات سازماندهی شده، حین فرار از دانشگاه امیرکبیر درحالیکه لباس زنانه به تن داشت دستگیر شد.

ناگفته پیداست که بازخوانی علل و عوامل غائله ۱۸تیر ۸۸ که عده ای دانشجونمای وابسته به حلقه کیان، جریان موسوی خوئینی ها و روزنامه سلام که در برابر آرمان هایشان طغیان کرده بودند از همین دست است. از اینرو، آرمان خواهی و دوری از افراط و تفریط بایستی درمانیفست جنبش دانشجویی مسلمان باز تعریف شود تا درپیکره تئوریک و تشکیلاتی جریانات دانشجویی اینگونه انحرافات تاسف برانگیز تکرار نشود.

دکتر لنکرانی وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش کشور در دولت نهم، در نشست دانشجویی انجمن های اسلامی در مشهد در سال ۸۶ بدین مضمون عنوان کرد که «آقای احمدی نژاد، گفتمان عدالت را از میان مطالبات و مواضع شما دانشجویان گرفته و این مایه خیر و برکت دانشجویانی چون شماست.» درهمین راستا نگاهی به تحرکات دانشجویی درچند سال اخیر نشان دهنده عمق استراتژیک مسئله اعتقاد وعدالتخواهی درمیان دانشجویان و میزان آن درحوزه های تصمیم سازی و تصمیم گیری است.

انتقاد و پیگیری مسئله مدیریت دانشگاه آزاد ازسوی دانشجویان و موج بیانیه ها و تجمعات دانشجویی پیرامون این مسئله که ازسوی انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل کلید خورد. انتقاد به مدرک دکترای مرحوم کردان که در روز رأی گیری مجلس (بیش از سه ماه قبل از استیضاح) از سوی دانشجویان صورت گرفت و... حتی اخیرا موج اعتراضات دانشجویان پیرامون پولشویی و... نمونه هایی برطول وعرض گفتمان انتقادی و عدالتخواهی جریان دانشجویی در کشور است که بایستی همچنان پیگیری و تقویت شود. اما نکته مهمتر از آن، نگهداری و مراقبت از گفتمان عدالت است چه آنکه عده ای از جریانات فتنه جوی داخلی و خارجی درصدد آنند تا عدالت برآمده از رهنمودهای رهبری، مطالبات دانشجویی و شعارها و طرح های عدالتخواهانه جاری در امور کشور و برنامه هایی از قبیل هدفمندی یارانه ها و... را تحت تاثیر اهداف معاندانه و غرض ورزانه قرار داده و حتی با رسوخ در بدنه های اجرایی کشور، عدالت را به مسلخ خودخواهی های خود ببرند!

اگر ۱۶ آذر ۳۲، دانشجویان با مجهزشدن به سلاح بصیرت، در برابر آمریکایی ها و عوامل کودتای ۲۸مرداد ۳۲، سینه سپر کردند و شهادت را لبیک گفتند امروزشاهد آنیم که همان دانشجویان مسلمان نیز با تمام ظرفیت کمی و کیفی خود در برابر همان امپریالیزم آمریکایی و پیاده نظام های داخلی و فتنه گران قد علم کرده و نقشه های شوم آنان را نقش بر آب کرده اند.

فتنه ۸۸ و نقش دانشجویان به عنوان «افسران جنگ نرم» درمقابله تئوریک و تشکیلاتی با کودتای مخملی غرب و جریان اپوزیسیون و حضور دانشجویان آگاه در گردهمایی روزهای ۱۶ و ۱۷ و ۱۸ آذر سال پیش و نیز حماسه نهم دی و ۲۲ بهمن مصادیق روشنی از این ادعاست.

پرواضح است که مقابله با خواست ملت، شورش علیه دموکراسی، طغیان و عدم تمکین به قانون اساسی یک ملت، دخالت در امور داخلی یک کشور و مقابله با صلح و امنیت بین المللی وجوه دیگری از تعاریف استکبار و ظلم است. بررسی فراز و نشیب های سیاسی و اجتماعی کشور و بازخوانی حرکات جنبش دانشجویی پس از گذشت بیش از ۶ دهه از رخداد ۱۶آذر۳۲، گویای این واقعیت انکارناپذیر است که همچنان دانشجویان این مرز و بوم در برابر ظلم و بی عدالتی قیام می کنند و تاب تحمل، تساهل و تسامح هیچ گونه زورگویی و بی منطقی خارجی و داخلی را ندارند. چه آنکه همین دانشجویان مسلمان یک دهه پس از حماسه۱۶آذر، هویت واقعی و اسلامی خویش را با همراهی حضرت امام(ره) و نهضت اسلامی بازتعریف کردند و در ابتدایی ترین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی با تسخیر لانه جاسوسی و سردادن شعار «لبیک یاخمینی» و بعدها با شعار «لبیک یا خامنه ای» عمق استراتژی خود را نسبت به آرمان های میهن اسلامی و جمهوری اسلامی ایران اثبات کردند.

مهدی امامقلی