فیبروم‌های رحمی (میوم‌ها)

فیبروم در واقع بافت عضلانی رحم است که به صورت غیرطبیعی رشد کرده و به شکل توده در آمده است. این توده‌ها می‌توانند در مکان‌های مختلفی رشد کنند که شایع‌ترین آن جدار رحم است اما …

فیبروم در واقع بافت عضلانی رحم است که به صورت غیرطبیعی رشد کرده و به شکل توده در آمده است. این توده‌ها می‌توانند در مکان‌های مختلفی رشد کنند که شایع‌ترین آن جدار رحم است اما بندرت در جاهای دیگری مثل دهانه رحم یا طناب‌هایی که رحم را به دیواره شکم می‌آویزد نیز پیدا می‌شوند.

اندازه این توده‌ها از کمتر از یک سانتیمتر تا بیش از ۱۰ سانتیمتر می‌تواند باشد و تعداد آنها ممکن است یکی بوده یا متعدد باشند.علت به وجود آمدن میوم‌ها رشد غیر طبیعی بافت عضلانی رحم است که اغلب در کسانی روی می‌دهد که سابقه وجود این بیماری در بستگان نزدیک مثل مادر و خواهر را داشته‌اند یعنی یک زمینه ژنتیکی داشته‌اند. همچنین در کسانی که هرگز حامله نشده‌اند یا اولین حاملگی در سنین بالاتری رخ داده و کسانی که چاق هستند، بیشتر دیده می‌شود. بر عکس در کسانی که بیش از دو حاملگی داشته‌اند کمتر دیده می‌شود. مصرف قرص‌های جلوگیری نیز تاثیری در ایجاد میوم ندارد.فیبروم در بیش از ۳۰ درصد خانم‌ها دیده می‌شود. می‌تواند هیچ ناراحتی برای بیمار ایجاد نکند و برحسب اتفاق در سونوگرافی دیده شود و پس از یائسگی خود به خود از بین برود. پس چرا این غده‌ها مهم هستند؟

در برخی از بانوان فیبروم منجر به دردهای لگنی، خونریزی نامنظم، اختلالات ادراری، به طور نادر نازایی و در موارد بسیار نادری فیبروم‌ها تبدیل به نوع بدخیم و سرطانی می‌شوند.

در بارداری فیبروم‌ها اغلب رشد نمی‌کنند اما بر اساس محل قرار گیری به ندرت می‌توانند منجر به سقط شوند یا در نحوه زایمان اختلال ایجاد کنند. گاه در نیمه دوم حاملگی در اثر کاهش خونرسانی به فیبروم این غده کوچک شده و بیمار دچار درد و تب و تهوع و استفراغ می‌گردد.همان طور که گفته شد فیبروم‌ها می‌توانند هیچ علامتی نداشته باشند اما زمانی که اندازه آنها خیلی بزرگ شود یا سریع رشد کنند باید جراحی شده و برداشته شوند چون رشد سریع می‌تواند علامت سرطانی شدن این غده‌های معمولا خوش خیم باشد یا بزرگ شدن آنها به دستگاه ادراری فشار آورده و منجر به ایجاد مشکلاتی برای کلیه و مجاری ادرار شود.شایع‌ترین علت مراجعه بیمارانی که میوم دارند، خونریزی نامنظم رحمی است که گاه به کم خونی شدید بیمار منجر به می‌گردد.

در این موارد ابتدا باید مطمئن شد که خونریزی علت دیگری ندارد بعد بهترین راه درمان جراحی و برداشتن فیبروم‌ها در حد ممکن است زیرا درمان‌های دارویی برعلیه فیبروم اثر دائمی نداشته و بلافاصله بعد از قطع دارو فیبروم مجددا رشد می‌کند اما پس از جراحی هم ۱۰ درصد امکان عود بیماری وجود دارد ضمن این که خطر خونریزی شدید حین عمل که منجر به برداشتن رحم گردد هم وجود دارد. پس باید کسانی که فیبروم در رحم دارند تحت نظر پزشک باشند و فقط در صورت لزوم جراحی کنند.

دکتر ثریا عالمی

جراح و متخصص بیماری‌های زنان و زایمان