از نگاه حكیم

پندی دهمت، اگر به من داری گوش
از بهر خدا، جامه تزویر مپوش
عُقْبی همه ساعت است و دنیا یك دم
از بهر دمی، مُلك ابد را مفروش
□□□
روحی كه منزه است ز آلایش خاك
مهمان تو آمده است از عالم …

پندی دهمت، اگر به من داری گوش

از بهر خدا، جامه تزویر مپوش

عُقْبی همه ساعت است و دنیا یك دم

از بهر دمی، مُلك ابد را مفروش

□□□

روحی كه منزه است ز آلایش خاك

مهمان تو آمده است از عالم پاك

می ده تو به باده صبوحی مَدَدَش

زان پیش كه گوید نعم اللهُ مساك

□□□

از آمده ها زرد مكن چهره خویش

وز نامده ها آب مكن زَهره خویش

برگیر زعمر بی بدل بهره خویش

زان پیش كه دَهر بركشد دَهره* خویش

□□□

ای دل ز غبار تن اگر پاك شوی

تو روح مجردی برافلاك شوی

عرض است نشیمن تو شرمت بادا

كایی و مقیم خطّهٔ خاك شوی

□□□

زان پیش كه از جام اجل مست شوی

زیر لگد حادثه ها پست شوی

سرمایه بدست آر از این جا، كان جا

سودی نكنی اگر تهیدست شوی