جین‌آبی Blujeans

شلوارهائی که ساخت آن در ۱۸۴۹ در گولدارش سانفرانسیکو صورت گرفت و در دهه ۱۹۸۰ به‌وسیله لوی استرایوس دوره گرد (۱۸۲۹ ـ ۱۹۰۲) طراحی و عرضه گشت. استرایوس تنها هفده ساله بود که محل بومی …

شلوارهائی که ساخت آن در ۱۸۴۹ در گولدارش سانفرانسیکو صورت گرفت و در دهه ۱۹۸۰ به‌وسیله لوی استرایوس دوره گرد (۱۸۲۹ ـ ۱۹۰۲) طراحی و عرضه گشت. استرایوس تنها هفده ساله بود که محل بومی خود با واریای آلمان را ترک گفت، و به آمریکا آمد و در حالی‌که اندکی قادر به سخن گفتن بزبان انگلیسی بود. وی نخست به‌عنوان خریدار و فروشنده دوره گرد لوازم خانگی در نیویورک و اطراف آن به‌کار پرداخت. اما درین کار رقیبان بسیار داشت. استرایوس از بازوی متحرک در سانفرانسیسکو و در ۱۸۵۰ بر یک کشتی بادبانی تندرو با وسایلش سوار شد. در همان زمان که به مقصدش رسید هر چیزی را می‌خرید و می‌فروخت به‌جز مقادیر زیادی کرباس قهوه‌ای رنگ که به معدنچیان باری ساختن چادر و پوشش واگن می‌خریدند به‌طور عاریه آورد. استرایوس بزودی دریافت که مشتریانش آرزوی آسایش داشتند اما شلوارهای درشت خشن که به پا می‌کردند و به دلخواه معدنچی‌ها نبود. استرایوس با خیاط محلی باری دوختن لباس‌های کار قرار داد بست دیری نگذشت که از پارچه‌های پنبه‌ای لباس‌های کار فراهم ساخت.

اصلاح دیگر در شلوارهای طرح خود معمولاً از کارگاه جاکوب دیویس خیاط از کارسون سیتی می‌آمد. استرایوس شلوارهائی را که طراحی و در کارگاه خیاطی دیویس دوخته می‌شد از جنس کرباس بود ارائه کرد. دیویس و استرایوس شلوارهائی دوخت و تولید آها مورد قبل عامه واقع شد دیویس به‌طور مستقل اقدام به دوخت و تولید پوشاک‌هائی نمود که مورد توجه قرار گرفت. حتی این شیوه را ترک و در یک کارخانه به تولید انبوه مبادرت کرد.

اسویت اور، یک نفر تولید کننده نیویورکی شلوارهای کرباسی را در ۱۸۷۱ که تولید کرده بود در ۱۸۷۶ در فیلادلفیا به معرض نمایش گذاشت. و کار اسویت اور بالا گرفت و ادعا نمود که شلوارهای ساخت و تولید وی برای کار راحت است. اما کمپانی با تولید شلوارها با اندازه‌های استاندارد، موفقیت‌های بیشتری بدست آورد.

لی از مردم کانساس در ۱۸۸۶ کمپانی تهیه پوشاک، در تولید شلوار جین و عرضه آن فعالیت کرد. شبیه کمپانی‌های دیگر شلوارهای جین تکیه‌اش بر تولید پوشاک بادوام بود و اعلام کرد شلوارهای تولید کمپانی وی مانند چرم پوست قاطر محکم است. اسویت اور تبلیغ کرد که پوشاک‌های برای کارهای جنگی مناسب است. این پوشاک بزودی مورد توجه کارگران راه‌آهن، کاوبوی هاو کارگران دیگری که نیاز به شلوارهای بادوام داشتند قرار گرفت و در ۱۹۲۶ در شلوارهای لی به‌جای دکمه از زیپ استفاده شد و لوی در ۱۹۵۵ در شلوارهای تولیدی خود زیپ به‌کار برد.

در دهه ۱۹۳۰ شلوارها را به‌نام جین نامیدند هرچند اصل این نام نا معلوم است. شاید از نام چین نام یکی از انقلابگران فرانسه آمده این شخص برهانس نام داشت و در اواخر سده ۱۷۰۰ یک شلوار پنبه‌ای سنگین می‌پوشید یا از جنوآ ـ ایتالیا جائی‌که چنین پارچه‌ پنبه‌ای گرفته شده باشد. در هر حال لباس جین در دهه ۱۹۳۰ مدروز شد. در جریان جنگ جهانی دوم جین دوباره لباس کار شناخته شد و مورد استفاده واقع گشت. در حقیقت لباس جین لباس کارگری در کارخانه‌ەا و غیره شد. در دهه‌ ۱۹۵۰ جین لباس کار بقای مانده اما در دهه ۱۹۶۰ جین لباس کار و سمبول طبقه کارگر بود در اواخر دهه ۱۹۷۰ طراحانی وارد کار طراحی و تولید لباس جین شدند. نفوذ لباس کار و سمبول طبقه کارگر بود در ۱۹۸۱ تعداد ۶۰۰ میلیون دت از این لباس تولید و عرضه و فروخته شد. جین آبی یک سمبول مخصوص با قیمت و بهای مناسب شد و همچنین داد و ستد جین رونق فراوانی یافت در ۱۹۸۵ و دهه ۱۹۹۰ لباس جین مورد توجه عمومی قرار گرفت.