اعمال شب و روز مبعث

بعد از نماز عشاء, سحر پیش از نیمه شب بیدار شو و دوازده ركعت یعنی شش نماز دو رکعتی اقامه کن که در هر ركعت حمد و سوره ای از سوره های كوچك و یا مفصّل که سوره مفصل از سوره محمّد است تا آخر قرآن پس از اتمام نماز سوره حمد را هفت مرتبه و مُعَوَّذَتَیْن هفت مرتبه, توحید و

● اعمال شب بیست و هفتم

شب مبعث از شب‌های مبارکی است و برای آن چند عمل ذکر شده است:

۱) شیخ در مصباح فرموده روایت شده از حضرت ابوجعفر امام جواد علیه السلام كه فرمود در رجب شبی است كه بهتر از هر چیزی است که آفتاب بر آن می‌تابد و آن شب بیست و هفتم رجب است كه در صبح آن پیغمبر خدا صَلَّی الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید. و هر کس از شیعیان ما در آن شب اعمال را انجام دهد، اجر عمل در شصت سال را می‌برد. خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چیست؟

فرمود: بعد از نماز عشاء، سحر پیش از نیمه شب بیدار شو و دوازده ركعت یعنی شش نماز دو رکعتی اقامه کن. (که در هر ركعت حمد و سوره‌ای از سوره‌های كوچك و یا مفصّل که سوره مفصل از سوره محمّد است تا آخر قرآن) پس از اتمام نماز؛ سوره حمد را هفت مرتبه و مُعَوَّذَتَیْن هفت مرتبه، توحید و قُلْ یا اَیُّها الْكافِرُونَ را هر كدام را هفت مرتبه و اِنّا اَنْزَلْناهُ و و آیهٔ الكرسی هر كدام را هفت مرتبه بخوان و بعد از اتمام این سوره‌ها، دعای ذیل خوانده شود:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ شَریكٌ فی الْمُلْكِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِیُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبیراً اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُكَ بِمَعاقِدِ عِزِّكَ عَلَی اَرْكانِ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِٔ مِنْ كِتابِكَ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَ ذِكْرِكَ الاْعْلیَ الاْعْلیَ الاْعْلی وَ بِكَلِماتِكَ التّامّاتِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ .

پس از این دعا کرده و عرض حاجت به بارگاه احدیت داشته باشید.

۲) انجام غسل در این شب مستحب است.

۳) اقامه نمازی که در شب نیمه رجب ذکر شد.

۴) زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام كه افضل اعمال در این شب است و از برای آن حضرت در این شب سه زیارت ذکر شده است كه در باب زیارات در مفاتیح الجنان آمده است.

● شب بیست و هفتم رجب خود را نجف برسانید

روایت شده است که ابو عبدالله محمد بن بطوطه كه یكی از علماء اهل تسنن است و در ششصد سال پیش از این زمان زندگی می‌کرده است در سفرنامه خود كه معروف است به "رحله ابن بطوطه" داستان ورود خود از مكه معظمه به نجف اشرف در روضه و قبر مبارك مولایمان امیرالمؤمنین علیه السلام را ذکر کرده است و گفته اهل این شهر تمامی رافضی(شیعه) هستند و از برای این روضه مباركه كراماتی ظاهر شده از جمله آن كه در شب بیست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا " لَیْلَهُٔ الْمَحْیا " است که از عراقین و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمینگیری (بیمار) كه هست، قریب سی چهل نفر در آنجا جمع می‌شوند. این مبتلایان را نزد ضریح مقدّس می‌برندو مردم منتظر خوب شدن و برخاستن آنها می‌شوند . بعضی ذكر می‌گویند و بعضی قرآن تلاوت می‌كنند و بعضی تماشای روضه می‌كنند تا آن كه نصف یا دو ثلث از شب بگذرد. آن وقت جمیع این مبتلایان و زمینگیران كه نمی‌توانستند حركت بكنند برمی‌خیزند در حالی كه صحیح و تندرست می‌باشند و بیماری در آنها دیده نمی‌شود آنها در آن حال می‌گویند «لا اِلهَ اِلا اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ عَلَیُّ وَلیُّ اللهِ» و این امری مشهور است. البته من خودم آن شب را در آنجا درك نكردم لكن از افرادی ثقه كه بر سخن اعتماد داشتم، شنیدم و نیز در مدرسه‌ای كه مهمانخانه آن حضرت است، دیدم سه نفر زمین گیر كه قادر بر حركت نبودند یكی از اهل روم و دیگری از اهل اصفهان و سومی از اهل خراسان بود از آنها پرسیدم چگونه شما خوب نشده‌اید و اینجا مانده‌اید؟

گفتند ما به شب بیست و هفتم نرسیده‌ایم و همین جا مانده‌ایم تا شب بیست و هفتم آینده كه شفا بگیریم.

شیخ عباس می‌گوید مبادا استِبْعاد كنی این مطلب را چرا که معجزات و كرامات بسیاری از این مشاهد مشرّفه بروز كرده و به تواتر رسیده و قابل شمارش نیست. در ماه شوّال گذشته یعنی سال هزار و سیصد و چهل و سه در حرم مطهر حضرت ثامن الائِمّهٔ امام رضا علیه السلام سه نفر زن كه هر كدام به سبب مرض فلج زمین گیر شده بودند و اطبّاء و دكترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا یافتند و این معجزات از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشكارا گردید مانند نمودار شدن خورشید در آسمان مثل باز شدن دَرِ دروازه نجف اشرف بر روی عرب‌های بادیه و به حدّی این مطلب واضح بود كه نقل شد دكترهایی كه مطلّع بر مرض‌های آن زن‌ها بودند تصدیق نمودند با آن كه در این باب خیلی دقیق بودند بلكه بعضی از آنها تصدیق خود را بر شفاء آنها نوشتند.

۵) شیخ كفعمی در بلد الامین آورده كه در شب مبعث این دعا را خوانده شود:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُكَ بِالتَّجَلِیِ الاْعْظَمِ فی هذِهِ اللَّیْلَهِٔ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَالْمُرْسَلِ الْمُكَرَّمِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَغْفِرَلَنا ما اَنْتَ بِهِ مِنّا اَعْلَمُ یا مَنْ یَعْلَمُ وَلا نَعْلَمُ. اَللّهُمَّ بارِكْ لَنا فی لَیْلَتِنا هذِهِ الَّتی بِشَرَفِ الرِّسالَهِٔ فَضَّلْتَها وَ بِكَرامَتِكَ اَجْلَلْتَها وَ بِالْمَحَلِّ الشَّریفِ اَحْلَلْتَها.

اَللّهُمَّ فَاِنّا نَسْئَلُكَ بِالْمَبْعَثِ الشَّریفِ وَالسَّیِّدِ اللَّطیفِ وَالْعُنْصُرِ الْعَفیفِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَجْعَلَ اَعْمالَنا فی هذِهِ اللَّیْلَهِٔ و َفی سایِرِ اللَّیالی مَقْبُولَهًٔ وَ ذُنُوبَنا مَغْفُورَهًٔ وَ حَسَناتِنا مَشْكُورَهًٔ وَ سَیِّئاتِنا مَسْتُورَهًٔ وَ قُلوُبَنا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَهًٔ وَاَرْزاقَنا مِنْ لَدُنْكَ بِالْیُسْرِ مَدْرُورَهًٔ.

اَللّهُمَّ اِنَّكَ تَری وَلا تُری وَ اَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْلی وَ اِنَّ اِلَیْكَ الرُّجْعی وَالْمُنْتَهی وَ اِنَّ لَكَ الْمَماتَ وَالْمَحْیا وَ اِنَّ لَكَ الاْخِرَهَٔ وَالاُْولی.

اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُبِكَ اَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزی وَ اَنْ نَاتِیَ ما عَنْهُ تَنْهی. اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ الْجَنَّهَٔ بِرَحْمَتِكَ وَ نَسْتَعیذُبِكَ مِنَ النّارِ فَاَعِذْنا مِنْها بِقُدْرَتِكَ وَ نَسْئَلُكَ مِنَ الْحُورِ الْعینِ فَارْزُقْنا بِعِزَّتِكَ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ اَرْزاقِنا عِنْدَ كِبَرِ سِنِّنا وَ اَحْسَنَ اَعْمالِنا عِنْدَ اقْتِرابِ اجالِنا وَاَطِلْ فی طاعَتِكَ وَ ما یُقَرِّبُ اِلَیْكَ وَ یُحْظی عِنْدَكَ وَ یُزْلِفُ لَدَیْكَ اَعْمارَنا وَ اَحْسِنْ فی جَمیعِ اَحْوالِنا وَ اُمُورِنا مَعْرِفَتَنا وَلا تَكِلْنا اِلی اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَیَمُنَّ عَلَیْنا وَ تَفَضَّلْ عَلَیْنا بجَمیعِ حَوایِجِنا لِلدُّنْیا وَالاْخِرَهِٔ وَابْدَاْ بِاباَّئِنا وَ اَبْناَّئِنا وَ جَمیعِ اِخْوانِنَا الْمُؤْمِنینَ فی جَمیعِ ما سَئَلْناكَ لاِنْفُسِنا یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظیمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدیمِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَغْفِرَلَنَا الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلا الْعَظیمُ. اَللّهُمَّ وَ هذا رَجَبٌ الْمُكَرَّمُ الَّذی اَكْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الاُْمَمِ فَلَكَ الْحَمْدُ یا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ فَاَسْئَلُكَ بِهِ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ الَّذی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فی ظِلِّكَ فَلا یَخْرُجُ مِنْكَ اِلی غَیْرِكَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَ اَنْ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِكَ وَالاْمِلینَ فیهِ لِشَفاعَتِكَ. اَللّهُمَّ اهْدِنا اِلی سَواَّءِ السَّبیلِ وَاجْعَلْ مَقیلَنا عِنْدَكَ خَیْرَ مَقیلٍ فی ظِلٍّ ظَلیلٍ وَ مُلْكٍ جَزیلٍ فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الْوَكیلُ. اَللّهُمَّ اقْلِبْنا مُفْلِحینَ مُنْجِحینَ غَیْرَ مَغْضُوبٍ عَلَیْنا وَلا ضاَّلّینَ بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُكَ بِعَزاَّئِمِ مَغْفِرَتِكَ وَ بِواجِبِ رَحْمَتِكَ السَّلامَهَٔ مِنْ كُلِّ اِثْمٍ وَالْغَنیمَهَٔ مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّهِٔ وَالنَّجاهَٔ مِنَ النّارِ. اَللّهُمَّ دَعاكَ الدّاعُونَ وَ دَعَوْتُكَ وَسَئَلَكَ السّاَّئِلُونَ وَسَئَلْتُكَ وَ طَلَبَ اِلَیْكَ الطّالِبُونَ وَ طَلَبْتُ اِلَیْكَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الثِّقَهُٔ وَالرَّجاَّءُ وَ اِلَیْكَ مُنْتَهَی الرَّغْبَهِٔ فِی الدُّعاَّءِ.

اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاجْعَلِ الْیَقینَ فی قَلْبی وَالنُّورَ فی بَصَری وَالنَّصیحَهَٔ فی صَدْری وَ ذِكْرَكَ بِاللَّیْلِ وَالنَّهارِ عَلی لِسانی وَ رِزْقاً واسِعاً غَیْرَ مَمْنُونٍ وَلا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنی وَ بارِكْ لی فیما رَزَقْتَنی وَاجْعَلْ غِنایَ فی نَفْسی وَ رَغْبَتی فیما عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

پس به سجده برو و بگو: اَلْحَمْدُلله الَّذی هَدانا لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنا بِوِلایَتِهِ وَ وَفَّقَنا لِطاعَتِهِ. سپس صد مرتبه ذکر شُكْراً شُكْراً گفته شود.

پس سر از سجده بردار و بگو: اَللّهُمَّ اِنّی قَصَدْتُكَ بِحاجَتی وَاعْتَمَدْتُ عَلَیْكَ بِمَسْئَلَتی وَ تَوَجَّهْتُ اِلَیْكَ بِاَئِمَّتی وَ سادَتی. اَللّهُمَّ انْفَعْنا بِحُبِّهِمْ وَ اَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُمْ وَ اَدْخِلْنَا الْجَنَّهَٔ فی زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ. و این دعا را سیّد برای روز مبعث ذكر كرده است .

● اعمال روز بیست و هفتم

از جمله اعیاد عظیمه است و روزی است كه حضرت رسول اکرم صلَّی الله علیه و آله در آن روز به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل به پیغمبری بر آن حضرت نازل شد و از برای آن چند عمل است:

۱) غسل .

۲) روزه گرفتن و آن یكی از چهار روزی است كه در تمام سال روزه گرفتنش امتیاز دارد و برابر است با روزه هفتاد سال.

۳) بسیار صلوات فرستادن .

۴) زیارت حضرت رسول اکرم و امیرالمؤمنین علیهماالسَّلام.

۵) شیخ در مصباح از رَیّان بن الصّلت روایت نموده است كه امام جواد علیه السلام در زمانی كه در بغداد بود روز نیمه رجب و روز بیست و هفتم را روزه گرفت و همه اصحاب آن حضرت نیز روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه دوازده ركعت نماز اقامه کنیم (شش نماز دو رکعتی مثل نماز صبح) و بعد از فراغ از نمازها، هر یك از حمد و توحید و مُعَوَّذَتین چهار مرتبه و " لا اِلهَ اِلا اللهُ واللهُ اَكْبَرُ وَ سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَٔ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ" چهار مرتبه، اللهُ اللهُ رَبِّی لا اُشْرِكُ بِهِ شَیْئا چهار مرتبه و لا اُشْرِكُ بِرَبِّی اَحَدا چهار مرتبه، خوانده شوند.

۶) شیخ از جناب ابوالقاسم حسین بن رُوح رَحَمهُ اللهُ روایت کرده كه در این روز دوازده ركعت نماز می‌خوانی یعنی ۶ نماز دو رکعتی مثل نماز و بین هر دو رکعت دعای ذیل خوانده شود:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ شَریكٌ فی الْمُلْكِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِیُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبیراً یا عُدَّتی فی مُدَّتی یا صاحِبی فی شِدَّتی یا وَلیّی فی نِعْمَتی یا غِیاثی فی رَغْبَتی یا نَجاحی فی حاجَتی یا حافِظی فی غَیْبَتی یا كافِیَّ فی وَحْدَتی یا اُنْسی فی وَحْشَتی اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتی فَلَكَ الْحَمْدُ و اَنْتَ الْمُقیلُ عَثْرَتی فَلَكَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتی فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتی وَ آمِنْ رَوْعَتی وَ اَقِلْنی عَثْرَتی وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمی وَ تَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتی فی اَصْحابِ الْجَنَّهِٔ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذی كانُوا یُوَعَدُونَ.

پس از قرائت دعا، هر یك از سوره‌های حمد، توحید، مُعَوَّذَتَیْن، قُلْ یا اَیُّهَا الْكافِرُونَ، اِنا اَنْزَلناهُ، آیهٔ الكرسی را هفت مرتبه بخوان و بعد از آن ذکرهای " لا اِلهَ اِلا اللهُ واللهُ اَكْبَرُ وَ سُبْحانَ اللهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَٔ اِلاّ بِاللهِ هفت مرتبه، و " اللهُ اللهُ رَبَّی لا اُشْرِكُ بِهِ شَیْئا" هفت مرتبه گفته شوند. سپس دعا کرده و از خداوند حاجت طلب کن .

۷) در اقبال و در بعضی از نسخ مصباح آمده است كه مستحب است در این روز دعای زیر خوانده شود:

یا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ و َضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ یا مَنْ عَفی وَ تَجاوَزَ اُعْفُ عَنّی وَ تَجاوَزْ یا كَریمُ.

اَللّهُمَّ وَ قَدْ اَكْدَی الطَّلَبُ وَ اَعْیَتِ الْحیلَهُٔ وَالْمَذْهَبُ وَ دَرَسَتِ الاْمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ اِلاّ مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَریكَ لَكَ اَللّهُمَّ اِنّی اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیْكَ مُشْرَعَهًٔ وَ مناهِلَ الرَّجاَّءِ لَدَیْكَ مُتْرَعَهًٔ و اَبْوابَ الدُّعاَّءِ لِمَنْ دَعاكَ مُفتَّحَهًٔ وَالاِْسْتِعانَهَٔ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَهًٔ وَ اَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعیكَ بِمَوْضِعِ اِجابَهٍٔ وَ للصّارِخِ اِلَیْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَهٍٔ وَ اَنَّ فِی اللَّهْفِ اِلی جُودِكَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلینَ وَ مَنْدُوحَهًٔ عَمّا فی اَیْدِی الْمُسْتَاْثِرینَ وَ اَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ الاْعْمالُ دُونَكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَیْكَ عَزْمُ اِرادَهٍٔ یَخْتارُكَ بِها وَ قَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الاِرادَهِٔ قَلْبی وَ اَسْئَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَهٍٔ دَعاكَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْ صارِخٌ اِلَیْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌ مَكْرُوبٌ فَرَّجْتَ كَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافیً اَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ عَلَیْهِ اَوْ فَقیرٌ اَهْدَیْتَ غِناكَ اِلَیْهِ وَ لِتِلْكَ الَّدعْوَهِٔ عَلَیْكَ حَقُّ وَ عِنْدَكَ مَنْزِلَهٌٔ اِلاّ صَلَّیْتَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَیْتَ حَوائِجی حَوائِجَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِٔ وَ هذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذی اَكْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الاُْمَمِ یا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ فَنَسْئَلُكَ بِهِ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ الَّذی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فی ظِلِّكَ فَلا یَخْرُجُ مِنْكَ اِلی غَیْرِكَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِكَ وَالاْمِلینَ فیهِ بِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلی سَواَّءِ السِّبیلِ وَاجْعَلْ مَقیلَنا عِنْدَكَ خَیْرَ مَقیلٍ فی ظِلٍّ ظَلیلٍ فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الوَكیلُ وَالسَّلامُ عَلی عِبادِهِ المُصْطَفَیْنَ وَ صَلَواتُهُ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ.

اَللّهُمَّ وَ بارِكَ لَنا فی یَوْمِنا هَذَا الَّذی فَضَّلْتَهُ وَ بِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ وَ بِالْمَنْزِلِ (الْعَظیمِ) الاْعْلی اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلی مَنْ فیهِ اِلی عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ وَ بِالْمَحَلِّ الْكَریمِ اَحْلَلْتَهُ.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلوهًٔ داَّئِمَهًٔ تَكُونُ لَكَ شُكْراً وَ لَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا یُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَهِٔ اِلی مُنْتَهی آجالِنا وَ قَدْ قَبِلْتَ الْیَسیرَ مِنْ اَعْمالِنا وَ بَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ آمالِنا اِنَّكَ عَلی كُلِّشَیءٍ قَدیرٌ وَ صَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ .

شیخ عباس قمی می‌گوید كه این دعا را حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در آن روزی كه آن جناب را به سمت بغداد حركت دادند و آن روز بیست و هفتم رجب بود، خواند .